Waterrietzanger

Acrocephalus paludicola
Fauna
Vogels
waterrietzanger (c) Koen Verbanck

+

Uitbreiding van het huidige areaal

+

Oplossen van tekort aan kwaliteit van het leefgebied. Instandhouding en waar mogelijk uitbreiding van het huidig areaal aan moerasvegetaties in Vlaanderen en grote zeggenvegetaties in het bijzonder, naast de vooropgestelde extra oppervlaktes Europees te beschermen habitats en leefgebied van andere Europees te beschermen soorten en de algemene kwaliteitsverbetering ten gevolge van het huidige milieubeleid.

De Waterrietzanger lijkt op de algemenere Rietzanger maar heeft in tegenstelling tot deze laatste een duidelijke, smalle, gele kruinstreep, twee duidelijke, geelbeige banden over de mantel en zwaardere, zwarte strepen op de bovendelen. Typisch, net als bij de Rietzanger, is het silhouet tijdens de zang, namelijk met omlaag gerichte staart en uitgestrekte hals. Beide geslachten zijn identiek. De adulte vogel heeft een fijn gestreepte borst en flanken; bij de juveniele vogel zijn deze ongestreept. De Waterrietzanger zingt voornamelijk ’s avonds, meestal in zit, zelden in korte zangvlucht, waarbij de zang doet denken aan een slaperige Rietzanger.

De Waterrietzanger is één van de meest bedreigde broedvogels in Europa. De broedgebieden die het dichtst bij Vlaanderen liggen, zijn gelegen in Duitsland, Polen, Rusland, Litouwen en Wit-Rusland. De soort overwintert in West-Afrika, ten zuiden van de Sahara, van Senegal en Mali tot in Ghana. In Vlaanderen is de Waterrietzanger een doortrekker in zeer klein tot klein aantal, vooral in het najaar vanaf eind juli tot in september met een piek half augustus tot begin september. In april-mei en oktober is de soort zeldzamer. De soort wordt vooral waargenomen in de provincies West-Vlaanderen (o.a. havengebied van Zeebrugge) en Antwerpen (bv. Lier-Anderstadt, natuurreservaat Mechels Broek). Gericht en gestandaardiseerd onderzoek is aangewezen om de leemte in de kennis over de belangrijke trekroutes en pleisterplaatsen van deze bedreigde soort in Vlaanderen weg te werken.

De belangrijkste bedreiging voor de soort is habitatverlies door ontwatering, landbouw, industrie en bebouwing.

Het in stand houden van open, vochtige moerasgebieden, evenals extensief beheerde poldergraslanden met kruidenrijke slootkanten, is belangrijk voor de soort.

De Waterrietzanger prefereert open, voedselrijke moerasgebieden, rijk aan natte zeggenvegetaties en mossen. Het doortrekhabitat in Vlaanderen bestaat uit allerlei types moerassen gedomineerd door lage zeggen- en pitrusvegetaties.

Niet broedend - doortrekker/overwinteraar in kleine aantallen (<0,1% van de biogeografische populatie in 1 of meerdere gebieden)