De kustduinen tussen het Franse Dunkerque en het Belgische Westende vormen een van de bekendste duingebieden van continentaal Europa. Het kustlandschap is er gekenmerkt door brede zandstranden, gekerfde zeereepduinen, mega-paraboolduinen waarbinnen zich grote vochtige duinpannen uitstrekken, en lage, zacht golvende fossiele duinen die ontstonden tussen 3.000 voor Christus en 800 na Christus. De duinbodems hebben een hoog kalkgehalte, behalve die van de fossiele duinen, die diep ontkalkt zijn.

Tijdens de 20ste eeuw geraakten de duinen aan beide zijden van de grens sterk ruimtelijk versnipperd en gedegradeerd door verstedelijking, waterwinning, recreatie, fixatie van zandverstuivingen, invasie door exotische soorten, intensivering van de landbouw in de overgangszones van duinen naar polders en het wegvallen van het traditioneel agropastoraal gebruik van de resterende duingebieden, dat resulteerde in overwoekering van het duinlandschap door struikgewas en ruigten. Het grootste gedeelte van de overblijvende duingebieden werd in beide lidstaten van de Europese Unie opgenomen in het Natura 2000-netwerk.