Waarschuwingsbericht

The subscription service is currently unavailable. Please try again later.

Hoe werden de specifieke natuurdoelen bepaald?

1,8 miljoenton CO² jaarlijks extra opgeslagen in de bodem door de realisatie van de natuurdoelen

Specifieke natuurdoelen en de bijhorende prioritaire inspanningen worden opgesteld op basis van een ecologische analyse, waarbij de maatschappelijke context in overweging wordt genomen. Dit wordt per gebied neergeschreven in een rapport.

De specifieke natuurdoelen (specifieke instandhoudingsdoelstellingen of S-IHD's) worden vastgesteld op basis van een rapport. De verschillende onderdelen van dat rapport beschrijven de redenering die doorlopen wordt om te komen tot de doelstellingen. De inhoud ervan is vastgelegd in het procedurebesluit.

Gestart wordt met een ecologische analyse van het gebied:

  • Het belang van het gebied voor het bereiken van de G-IHD’s
  • Een beschrijving van het fysisch systeem
  • Een beschrijving van het voorkomen van de Europees te beschermen habitattypes en soorten
  • De actuele staat van instandhouding van die habitattypes en soorten en hun trends en potenties in het gebied

Daarnaast wordt er een beschrijving gemaakt van de maatschappelijke context waarbinnen de instandhoudingsdoelstellingen moeten worden gerealiseerd:

  • Een beschrijving van de planologische context in brede zin
  • Een situering van de verschillende eigenaars en gebruikerscategorieën met inbegrip van een landbouwgevoeligheidsanalyse

De ecologische analyse en de maatschappelijke context worden met elkaar geconfronteerd. In een sterktezwakteanalyse (S.W.O.T.) worden de knelpunten voor het bereiken van de goede staat van instandhouding gedetecteerd. Voor die knelpunten worden mogelijke oplossingen geformuleerd.

Op basis van al deze informatie worden dan finaal de specifieke natuurdoelen voor het gebied in kwestie geformuleerd. Daarbij worden ook de prioritaire inspanningen aangeduid die moeten worden geleverd om die doelen te kunnen bereiken.

Finaal werden alle rapporten naast elkaar gelegd om te zorgen dat de som van de speciefieke natuurdoelen paste binnen het kader van de gewestelijke en werd er herverdeeld binnen en tussen de gebieden om een maatschappelijk optimale verdeling te verkrijgen binnen de ecologische en juridische randvoorwaarden. Dit is de zogenaamde kalibratie-oefening.