Turnhouts vennengebied

Bos komt verspreid over de deelgebieden voor. Naaldbos en gemengd bos domineren. Het aandeel habitatwaardig bos is gering. Deze SBZ is zeer belangrijk voor de zuurminnende eikenberkenbossen. Het belangrijkste knelpunt voor de bossen is in veel gevallen de jonge leeftijd en het te hoog aandeel naaldhout. Binnen deze SBZ ligt de nadruk niet zozeer op bosuitbreiding, maar op een sterke kwaliteitsverbetering van de loofbossen. Dit moet leiden tot enkele grotere loofboskernen die goed gebufferd zijn en duurzame populaties van typische bossoorten kunnen bewerkstelligen. Daarnaast is er ook aandacht voor realisatie van open plekken en geleidelijke overgangen naar open vegetaties voor soorten als nachtzwaluw en boomleeuwerik.

Naast een uitbreiding (louter door omvorming) van de (droge) loofbossen met 303 ha, is het globaal doel het behoud van de actuele oppervlakte aan habitat:

• 9120: 4 ha
• 9160: 3 ha
• 9190: 21 ha

Bos komt verspreid over de deelgebieden voor. Naaldbos en gemengd bos domineren. Het aandeel habitatwaardig bos is gering. Deze SBZ is zeer belangrijk voor de zuurminnende eikenberkenbossen. Het belangrijkste knelpunt voor de bossen is in veel gevallen de jonge leeftijd en het te hoog aandeel naaldhout. Binnen deze SBZ ligt de nadruk niet zozeer op bosuitbreiding, maar op een sterke kwaliteitsverbetering van de loofbossen. Dit moet leiden tot enkele grotere loofboskernen die goed gebufferd zijn en duurzame populaties van typische bossoorten kunnen bewerkstelligen. Daarnaast is er ook aandacht voor realisatie van open plekken en geleidelijke overgangen naar open vegetaties voor soorten als nachtzwaluw en boomleeuwerik.

Naast een uitbreiding (louter door omvorming) van de (droge) loofbossen met 303 ha, is het globaal doel het behoud van de actuele oppervlakte aan habitat:

• 9120: 4 ha
• 9160: 3 ha
• 9190: 21 ha

Bos komt verspreid over de deelgebieden voor. Naaldbos en gemengd bos domineren. Het aandeel habitatwaardig bos is gering. Deze SBZ is zeer belangrijk voor de zuurminnende eikenberkenbossen. Het belangrijkste knelpunt voor de bossen is in veel gevallen de jonge leeftijd en het te hoog aandeel naaldhout. Binnen deze SBZ ligt de nadruk niet zozeer op bosuitbreiding, maar op een sterke kwaliteitsverbetering van de loofbossen. Dit moet leiden tot enkele grotere loofboskernen die goed gebufferd zijn en duurzame populaties van typische bossoorten kunnen bewerkstelligen. Daarnaast is er ook aandacht voor realisatie van open plekken en geleidelijke overgangen naar open vegetaties voor soorten als nachtzwaluw en boomleeuwerik.

Naast een uitbreiding (louter door omvorming) van de (droge) loofbossen met 303 ha, is het globaal doel het behoud van de actuele oppervlakte aan habitat:

• 9120: 4 ha
• 9160: 3 ha
• 9190: 21 ha

Bos komt verspreid over de deelgebieden voor. Naaldbos en gemengd bos domineren. Het aandeel habitatwaardig bos is gering. Deze SBZ is zeer belangrijk voor de zuurminnende eikenberkenbossen. Het belangrijkste knelpunt voor de bossen is in veel gevallen de jonge leeftijd en het te hoog aandeel naaldhout. Binnen deze SBZ ligt de nadruk niet zozeer op bosuitbreiding, maar op een sterke kwaliteitsverbetering van de loofbossen. Dit moet leiden tot enkele grotere loofboskernen die goed gebufferd zijn en duurzame populaties van typische bossoorten kunnen bewerkstelligen. Daarnaast is er ook aandacht voor realisatie van open plekken en geleidelijke overgangen naar open vegetaties voor soorten als nachtzwaluw en boomleeuwerik.

Naast een uitbreiding (louter door omvorming) van de (droge) loofbossen met 303 ha, is het globaal doel het behoud van de actuele oppervlakte aan habitat:

• 9120: 4 ha
• 9160: 3 ha
• 9190: 21 ha

Bos komt verspreid over de deelgebieden voor. Naaldbos en gemengd bos domineren. Het aandeel habitatwaardig bos is gering. Deze SBZ is zeer belangrijk voor de zuurminnende eikenberkenbossen. Het belangrijkste knelpunt voor de bossen is in veel gevallen de jonge leeftijd en het te hoog aandeel naaldhout. Binnen deze SBZ ligt de nadruk niet zozeer op bosuitbreiding, maar op een sterke kwaliteitsverbetering van de loofbossen. Dit moet leiden tot enkele grotere loofboskernen die goed gebufferd zijn en duurzame populaties van typische bossoorten kunnen bewerkstelligen. Daarnaast is er ook aandacht voor realisatie van open plekken en geleidelijke overgangen naar open vegetaties voor soorten als nachtzwaluw en boomleeuwerik.

Naast een uitbreiding (louter door omvorming) van de (droge) loofbossen met 303 ha, is het globaal doel het behoud van de actuele oppervlakte aan habitat:

• 9120: 4 ha
• 9160: 3 ha
• 9190: 21 ha

Bos komt verspreid over de deelgebieden voor. Naaldbos en gemengd bos domineren. Het aandeel habitatwaardig bos is gering. Deze SBZ is zeer belangrijk voor de zuurminnende eikenberkenbossen. Het belangrijkste knelpunt voor de bossen is in veel gevallen de jonge leeftijd en het te hoog aandeel naaldhout. Binnen deze SBZ ligt de nadruk niet zozeer op bosuitbreiding, maar op een sterke kwaliteitsverbetering van de loofbossen. Dit moet leiden tot enkele grotere loofboskernen die goed gebufferd zijn en duurzame populaties van typische bossoorten kunnen bewerkstelligen. Daarnaast is er ook aandacht voor realisatie van open plekken en geleidelijke overgangen naar open vegetaties voor soorten als nachtzwaluw en boomleeuwerik.

Naast een uitbreiding (louter door omvorming) van de (droge) loofbossen met 303 ha, is het globaal doel het behoud van de actuele oppervlakte aan habitat:

• 9120: 4 ha
• 9160: 3 ha
• 9190: 21 ha

Bos komt verspreid over de deelgebieden voor. Naaldbos en gemengd bos domineren. Het aandeel habitatwaardig bos is gering. Deze SBZ is zeer belangrijk voor de zuurminnende eikenberkenbossen. Het belangrijkste knelpunt voor de bossen is in veel gevallen de jonge leeftijd en het te hoog aandeel naaldhout. Binnen deze SBZ ligt de nadruk niet zozeer op bosuitbreiding, maar op een sterke kwaliteitsverbetering van de loofbossen. Dit moet leiden tot enkele grotere loofboskernen die goed gebufferd zijn en duurzame populaties van typische bossoorten kunnen bewerkstelligen. Daarnaast is er ook aandacht voor realisatie van open plekken en geleidelijke overgangen naar open vegetaties voor soorten als nachtzwaluw en boomleeuwerik.

Naast een uitbreiding (louter door omvorming) van de (droge) loofbossen met 303 ha, is het globaal doel het behoud van de actuele oppervlakte aan habitat:

• 9120: 4 ha
• 9160: 3 ha
• 9190: 21 ha

Met uitzondering van landbouw (2.723 ha) is bos (1.447 ha) qua oppervlakte de belangrijkste landschapsdrager in het vogelrichtlijngebied. De bossen zijn er tevens de belangrijkste natuurkernen. De aanwezige bossen zijn belangrijk als habitat voor middelste bonte specht, zwarte specht en wespendief. Indien er voldoende open, zandige heideplekken aanwezig zijn, is dit landschapstype ook belangrijk als habitat voor Vogelrichtlijnsoorten boomleeuwerik en nachtzwaluw.

Voor de deze SBZ-V zijn naast de groengebieden volgens gewestplan de vennen, heiden, loofbossen en KLE’s specifiek beschermde habitats. Binnen deze SBZ-V ligt de nadruk op een sterke kwaliteitsverbetering van de aanwezige bossen door omvorming naar eikenberkenbos (doelhabitat 9190) en gelijksporende habitattypes. Open, structuurrijke eikenberkenbossen met open plekken (die onderling verbonden zijn), schrale bermen (met overgangen van 6230_hn en 6230_hmo) en mantelzoomvegetaties (van 10 tot 25 meter breed) vormen bijkomend leefgebied voor soorten die normaliter geassocieerd worden met heidehabitats. Zo zal door de voorziene maatregelen in het UBHP Ravels het doelhabitat 9120/9160-complex aan belang winnen en zo het leefgebied van middelste bonte specht, zwarte specht, wespendief en aan bos gebonden vleermuissoorten kwalitatief doen toenemen. Eenzelfde analyse kan gemaakt worden voor de gemeentebossen van Ravels. Binnen deze boskern komen landduinen onder bos en heide- en venrelicten voor. Vogelrichtlijnsoorten boomleeuwerik, nachtzwaluw en andere habitattypische soorten zullen, indien er voldoende open zandige heideplekken aanwezig zijn, positief reageren op een omvorming naar zuurminnend eikenbos.

Een aantal bosgebieden in SBZ-V zijn van belang als inzijggebied. Zo is het domeinbos Ravels een belangrijk infiltratiegebied voor het opwellend grondwater in het Kijkverdriet (7). De hoge botanische rijkdom in het Moer (2) is afkomstig van een regionaal grondwatersysteem, waarin de gemeentebossen ten noorden van het MD Weelde een belangrijk infiltratiegebied vormen. De natte graslanden in de percelen tot landinrichting in Eindegoor-Bloksgoor (rvk Weelde) worden vanuit hetzelfde complex gevoed door ondiepe infiltratie. In deze bosgebieden dienen waterconserverende maatregelen getroffen.

Met uitzondering van landbouw (2.723 ha) is bos (1.447 ha) qua oppervlakte de belangrijkste landschapsdrager in het vogelrichtlijngebied. De bossen zijn er tevens de belangrijkste natuurkernen. De aanwezige bossen zijn belangrijk als habitat voor middelste bonte specht, zwarte specht en wespendief. Indien er voldoende open, zandige heideplekken aanwezig zijn, is dit landschapstype ook belangrijk als habitat voor Vogelrichtlijnsoorten boomleeuwerik en nachtzwaluw.

Voor de deze SBZ-V zijn naast de groengebieden volgens gewestplan de vennen, heiden, loofbossen en KLE’s specifiek beschermde habitats. Binnen deze SBZ-V ligt de nadruk op een sterke kwaliteitsverbetering van de aanwezige bossen door omvorming naar eikenberkenbos (doelhabitat 9190) en gelijksporende habitattypes. Open, structuurrijke eikenberkenbossen met open plekken (die onderling verbonden zijn), schrale bermen (met overgangen van 6230_hn en 6230_hmo) en mantelzoomvegetaties (van 10 tot 25 meter breed) vormen bijkomend leefgebied voor soorten die normaliter geassocieerd worden met heidehabitats. Zo zal door de voorziene maatregelen in het UBHP Ravels het doelhabitat 9120/9160-complex aan belang winnen en zo het leefgebied van middelste bonte specht, zwarte specht, wespendief en aan bos gebonden vleermuissoorten kwalitatief doen toenemen. Eenzelfde analyse kan gemaakt worden voor de gemeentebossen van Ravels. Binnen deze boskern komen landduinen onder bos en heide- en venrelicten voor. Vogelrichtlijnsoorten boomleeuwerik, nachtzwaluw en andere habitattypische soorten zullen, indien er voldoende open zandige heideplekken aanwezig zijn, positief reageren op een omvorming naar zuurminnend eikenbos.

Een aantal bosgebieden in SBZ-V zijn van belang als inzijggebied. Zo is het domeinbos Ravels een belangrijk infiltratiegebied voor het opwellend grondwater in het Kijkverdriet (7). De hoge botanische rijkdom in het Moer (2) is afkomstig van een regionaal grondwatersysteem, waarin de gemeentebossen ten noorden van het MD Weelde een belangrijk infiltratiegebied vormen. De natte graslanden in de percelen tot landinrichting in Eindegoor-Bloksgoor (rvk Weelde) worden vanuit hetzelfde complex gevoed door ondiepe infiltratie. In deze bosgebieden dienen waterconserverende maatregelen getroffen.

Met uitzondering van landbouw (2.723 ha) is bos (1.447 ha) qua oppervlakte de belangrijkste landschapsdrager in het vogelrichtlijngebied. De bossen zijn er tevens de belangrijkste natuurkernen. De aanwezige bossen zijn belangrijk als habitat voor middelste bonte specht, zwarte specht en wespendief. Indien er voldoende open, zandige heideplekken aanwezig zijn, is dit landschapstype ook belangrijk als habitat voor Vogelrichtlijnsoorten boomleeuwerik en nachtzwaluw.

Voor de deze SBZ-V zijn naast de groengebieden volgens gewestplan de vennen, heiden, loofbossen en KLE’s specifiek beschermde habitats. Binnen deze SBZ-V ligt de nadruk op een sterke kwaliteitsverbetering van de aanwezige bossen door omvorming naar eikenberkenbos (doelhabitat 9190) en gelijksporende habitattypes. Open, structuurrijke eikenberkenbossen met open plekken (die onderling verbonden zijn), schrale bermen (met overgangen van 6230_hn en 6230_hmo) en mantelzoomvegetaties (van 10 tot 25 meter breed) vormen bijkomend leefgebied voor soorten die normaliter geassocieerd worden met heidehabitats. Zo zal door de voorziene maatregelen in het UBHP Ravels het doelhabitat 9120/9160-complex aan belang winnen en zo het leefgebied van middelste bonte specht, zwarte specht, wespendief en aan bos gebonden vleermuissoorten kwalitatief doen toenemen. Eenzelfde analyse kan gemaakt worden voor de gemeentebossen van Ravels. Binnen deze boskern komen landduinen onder bos en heide- en venrelicten voor. Vogelrichtlijnsoorten boomleeuwerik, nachtzwaluw en andere habitattypische soorten zullen, indien er voldoende open zandige heideplekken aanwezig zijn, positief reageren op een omvorming naar zuurminnend eikenbos.

Een aantal bosgebieden in SBZ-V zijn van belang als inzijggebied. Zo is het domeinbos Ravels een belangrijk infiltratiegebied voor het opwellend grondwater in het Kijkverdriet (7). De hoge botanische rijkdom in het Moer (2) is afkomstig van een regionaal grondwatersysteem, waarin de gemeentebossen ten noorden van het MD Weelde een belangrijk infiltratiegebied vormen. De natte graslanden in de percelen tot landinrichting in Eindegoor-Bloksgoor (rvk Weelde) worden vanuit hetzelfde complex gevoed door ondiepe infiltratie. In deze bosgebieden dienen waterconserverende maatregelen getroffen.

Met uitzondering van landbouw (2.723 ha) is bos (1.447 ha) qua oppervlakte de belangrijkste landschapsdrager in het vogelrichtlijngebied. De bossen zijn er tevens de belangrijkste natuurkernen. De aanwezige bossen zijn belangrijk als habitat voor middelste bonte specht, zwarte specht en wespendief. Indien er voldoende open, zandige heideplekken aanwezig zijn, is dit landschapstype ook belangrijk als habitat voor Vogelrichtlijnsoorten boomleeuwerik en nachtzwaluw.

Voor de deze SBZ-V zijn naast de groengebieden volgens gewestplan de vennen, heiden, loofbossen en KLE’s specifiek beschermde habitats. Binnen deze SBZ-V ligt de nadruk op een sterke kwaliteitsverbetering van de aanwezige bossen door omvorming naar eikenberkenbos (doelhabitat 9190) en gelijksporende habitattypes. Open, structuurrijke eikenberkenbossen met open plekken (die onderling verbonden zijn), schrale bermen (met overgangen van 6230_hn en 6230_hmo) en mantelzoomvegetaties (van 10 tot 25 meter breed) vormen bijkomend leefgebied voor soorten die normaliter geassocieerd worden met heidehabitats. Zo zal door de voorziene maatregelen in het UBHP Ravels het doelhabitat 9120/9160-complex aan belang winnen en zo het leefgebied van middelste bonte specht, zwarte specht, wespendief en aan bos gebonden vleermuissoorten kwalitatief doen toenemen. Eenzelfde analyse kan gemaakt worden voor de gemeentebossen van Ravels. Binnen deze boskern komen landduinen onder bos en heide- en venrelicten voor. Vogelrichtlijnsoorten boomleeuwerik, nachtzwaluw en andere habitattypische soorten zullen, indien er voldoende open zandige heideplekken aanwezig zijn, positief reageren op een omvorming naar zuurminnend eikenbos.

Een aantal bosgebieden in SBZ-V zijn van belang als inzijggebied. Zo is het domeinbos Ravels een belangrijk infiltratiegebied voor het opwellend grondwater in het Kijkverdriet (7). De hoge botanische rijkdom in het Moer (2) is afkomstig van een regionaal grondwatersysteem, waarin de gemeentebossen ten noorden van het MD Weelde een belangrijk infiltratiegebied vormen. De natte graslanden in de percelen tot landinrichting in Eindegoor-Bloksgoor (rvk Weelde) worden vanuit hetzelfde complex gevoed door ondiepe infiltratie. In deze bosgebieden dienen waterconserverende maatregelen getroffen.

Met uitzondering van landbouw (2.723 ha) is bos (1.447 ha) qua oppervlakte de belangrijkste landschapsdrager in het vogelrichtlijngebied. De bossen zijn er tevens de belangrijkste natuurkernen. De aanwezige bossen zijn belangrijk als habitat voor middelste bonte specht, zwarte specht en wespendief. Indien er voldoende open, zandige heideplekken aanwezig zijn, is dit landschapstype ook belangrijk als habitat voor Vogelrichtlijnsoorten boomleeuwerik en nachtzwaluw.

Voor de deze SBZ-V zijn naast de groengebieden volgens gewestplan de vennen, heiden, loofbossen en KLE’s specifiek beschermde habitats. Binnen deze SBZ-V ligt de nadruk op een sterke kwaliteitsverbetering van de aanwezige bossen door omvorming naar eikenberkenbos (doelhabitat 9190) en gelijksporende habitattypes. Open, structuurrijke eikenberkenbossen met open plekken (die onderling verbonden zijn), schrale bermen (met overgangen van 6230_hn en 6230_hmo) en mantelzoomvegetaties (van 10 tot 25 meter breed) vormen bijkomend leefgebied voor soorten die normaliter geassocieerd worden met heidehabitats. Zo zal door de voorziene maatregelen in het UBHP Ravels het doelhabitat 9120/9160-complex aan belang winnen en zo het leefgebied van middelste bonte specht, zwarte specht, wespendief en aan bos gebonden vleermuissoorten kwalitatief doen toenemen. Eenzelfde analyse kan gemaakt worden voor de gemeentebossen van Ravels. Binnen deze boskern komen landduinen onder bos en heide- en venrelicten voor. Vogelrichtlijnsoorten boomleeuwerik, nachtzwaluw en andere habitattypische soorten zullen, indien er voldoende open zandige heideplekken aanwezig zijn, positief reageren op een omvorming naar zuurminnend eikenbos.

Een aantal bosgebieden in SBZ-V zijn van belang als inzijggebied. Zo is het domeinbos Ravels een belangrijk infiltratiegebied voor het opwellend grondwater in het Kijkverdriet (7). De hoge botanische rijkdom in het Moer (2) is afkomstig van een regionaal grondwatersysteem, waarin de gemeentebossen ten noorden van het MD Weelde een belangrijk infiltratiegebied vormen. De natte graslanden in de percelen tot landinrichting in Eindegoor-Bloksgoor (rvk Weelde) worden vanuit hetzelfde complex gevoed door ondiepe infiltratie. In deze bosgebieden dienen waterconserverende maatregelen getroffen.

Het heidelandschap is aspectbepalend voor deze SBZ. Onder ‘heidelandschap’ verzamelen zich een reeks van habitats, habitattypische soorten en regionaal belangrijke biotopen. In het heidelandschap komen (kwamen) vogelsoorten voor als wulp, kiekendieven, korhoen,…. die typisch zijn voor grote aaneengesloten heidehabitats, maar met foerageergebieden in aangrenzend extensief cultuurlandschap met schrale graslanden. Voedselarme waters zoals vennen maken integraal deel uit van het heidelandschap. De (grotere) vennen zijn van belang als broed-, foerageer- en slaapplaats voor moeras- en watervogels.

Habitats, regionaal belangrijke biotopen en habitattypische soorten van belang in het heidelandschap zijn:

• landduinen (2310), buntgras- en struisgrasvegetaties op landduinen (2330), pioniervegetaties van voedselarme, zwak gebufferde permanente wateren (3110), oeverkruidvegetaties (3130), dystrofe vennen (3160), vochtige heide (4010), droge heide (4030), droog (6230_hn), soortenrijk (6230_ha) en nat (6230_hmo) heischraal grasland, actief hoogveen (7110), overgangs- en trilveen (7140_oli), veenslenken (7150);
• gagelstruweel (rbbSm), brem- en gaspeldoornstruwelen (rbbSg), vochtig wilgenstruweel op venige en zure grond (rbbSo).

Volgende doelen worden globaal beoogd voor het heidelandschap:

• Realisatie van drie heidekernen van ‘topkwaliteit’
  Er komen in de SBZ een aantal middelgrote kernen, maar tegelijkertijd versnipperde heidehabitats voor. Knelpunt hierbij is dat nergens een voldoende grote aaneengesloten oppervlakte ‘heidelandschap’ voorkomt nodig voor het bereiken van een goede lokale staat van instandhouding van habitattypische soorten. Versterking door toename van de heidekernen en geassocieerde habitats (vennen zijn hier een integraal deel van) is absoluut noodzakelijk. De belangrijkste deelgebieden hiervoor zijn het Turnhouts Vennengebied (3, 5), Liereman-Korhaan (1) en Kijkverdriet, Kesseven en Klotgoor (7). In deze gebieden komen nog goed ontwikkelde voedselarme habitats (of in ontwikkeling) voor waar het gebied in Vlaanderen zeer belangrijk (4010, 4030, 7150) tot essentieel (3110, 3130, 6230, 7140) voor is (conform G-IHD). De mogelijkheid bestaat hier om tot versterking van het heidelandschap te komen binnen een ruimere matrix van vennen (3110, 3130), venen (7110, 7140, 7150), vochtige (4010) en droge (4030) heide, heischrale graslanden (6230) en landduinen (2310, 2330). De Liereman (1) heeft als enige gebied in de SBZ de potenties om te komen tot één groot heide- en veengebied met veenvegetaties in al zijn gradiënten.

  Binnen de 3 deelgebieden dient gestreefd naar het onderling verbinden van verspreide heidehabitats tot grotere gehelen. Het onderling verbinden van de heidekernen tussen de deelgebieden is fysiek niet mogelijk (met uitzondering van 3 en 5). Daarnaast worden ook structuurrijke overgangen van heidehabitats naar open, structuurrijk eiken-berkenbos gecreëerd in functie van soorten als nachtzwaluw en boomleeuwerik. In deelgebied Liereman (1) kunnen ter plaatse Hoge Mierdse Heide en Korhaan landduinhabitats 2310 en 2330 versterkt worden door omvorming van beboste landduinen. Bijkomende ontwikkeling kan gebeuren in het noordoostelijk deel van het Turnhouts Vennengebied (5, beboste landduinen ten zuiden en noorden van het vliegveld van Weelde). Toename van 2310 en 2330 is mogelijk door omvorming van beboste landduinen en (aanvullend) het nastreven van 30-40% open plekken in bos op bodems zonder profiel, voor 2330 ook door herstelbeheer vanuit landbouw. Bij herstel van 2330 dient bijzondere aandacht uit te gaan naar het mineraalrijke type 2330_dw. De herstelde habitats dienen aansluitend bij bestaande open terreinen voorzien, zodat een zekere natuurlijke dynamiek kan spelen. Lokaal kan 2310 en 2330 ontwikkeld worden in een matrix met 6230_hn, 4030 (en open eikenberkenbos). In functie van het verzekeren van een actieve windwerking en spontane dynamiek worden deze landduinhabitats in eerste instantie best ingebed in een matrix met andere schrale open vegetaties. Er wordt een toename beoogd van 27 ha voor duinheidehabitats, waarvan 25ha in deelgebied Liereman (1).

  Het gentiaanblauwtje is een belangrijke habitattypische soort van de vochtige heide. Er is enkel nog een populatie van deze vlindersoort aanwezig in het Turnhouts Vennengebied (3, 5). De populatie in de Liereman (1) stierf in 2011 uit. In functie van duurzame populaties voor de soort wordt gestreefd naar een verdere toename van 4010. Voor de ganse SBZ wordt een toename nagestreefd van natte heide in het Turnhouts Vennengebied (3, 5) en Liereman (1), waarbij het Kijkverdriet, Kesseven en Klotgoor (7) een mogelijke stapsteen voor het gentiaanblauwtje wordt. In dezelfde gebieden wordt een verdere toename van 4030 beoogd. Voor droge heide wordt in meerdere heidekernen een toename nagestreefd.

  • Er wordt een toename van 81 ha nagestreefd voor natte heide en 172 ha voor droge heide.Mogelijkheden voor oppervlaktetoename voor met natte heide geassocieerde veenvegetaties (7110, 7140, 7150) zijn er vooral in de Liereman (creatie van één aangesloten heide- en veengebied) door o.a. herstelbeheer vanuit grote zeggenvegetaties, rietmoeras en vochtige struwelen. Voor 7110 wordt behoud van de actuele kwaliteit van de lokale hoogveenelementen in overgangsveen (7110_oli) beoogd (behoud van een intact veenlichaam van ? 2,5 ha). Een cluster aan veenvegetaties creëert uitbreidingsmogelijkheden voor gevlekte witsnuitlibel (twee populaties bekend, SBZ van essentieel belang).
  • Er wordt een toename van 17 ha nagestreefd voor veenvegetaties.De potenties voor heischrale graslanden (6230) zijn in deze SBZ zeer groot door het voorkomen van verschillende kensoorten en de gebufferde zandbodems. Buiten het vliegveld van Weelde kan 6230 door herstel- of omvormingsbeheer versterkt worden in Liereman-Korhaan (1), Turnhouts Vennengebied (3, 5) en Kijkverdriet, Kesseven en Klotgoor (7). Er wordt gestreefd naar minimaal 3 kernen van 30 ha 6230 in functie van duurzame populaties van habitattypische soorten. Belangrijk is dat in deze kernen de lokale variaties naar subtypes (6230_ha, 6230_hn en 6230_hmo incl. ‘6230_hmo_kwel’ en ‘6230_hmo_klei’ ) maximaal worden aangesproken (al dan niet in complex).
  • Er wordt een toename van heischraal grasland met 99 ha nagestreefd.




• Verdere toename van vennen met oeverkruid- en waterlobelia-vegetaties en van de populaties drijvende waterweegbree
  Dit gebied is voor vennen van essentieel belang in Vlaanderen. Door het licht gebufferd karakter komen hier nog uiterst zeldzame soorten voor zoals gesteeld glaskroos, waterlobelia, pilvaren en oeverkruid. Het behoud van de goed ontwikkelde vegetaties van mineraalarme oligotrofe (3110) en oligo-mesotrofe stilstaande wateren (3130_aom, oeverkruidgemeenschappen) is een eerste doelstelling. Om duurzame populaties van de habitattypische flora en fauna te verkrijgen is verdere toename van deze habitats noodzakelijk. Een toename van 3110 en 3130 in een matrix van venen (7140, 7150), natte (4010) en droge heide (4030) en heischraal grasland (6230), gecombineerd met een extensivering van het landbouwgebruik en herstel van de natuurlijke hydrologie, draagt bij tot een verdere verhoogde interne buffering van deze vennen. Voor de dystrofe vennen (3160) wordt behoud van de huidige oppervlakte (minstens 1,9 ha) voorop gesteld. Gezien de kennislacune die er is ten aanzien van mogelijk andere 3160-vennen in de Liereman (bijkomende oppervlakte?) kan de effectief te behouden oppervlakte vermoedelijk hoger liggen. De 3110-vennen zijn op Vlaams niveau van essentieel belang voor habitattypische soorten als waterlobelia.Er wordt een toename van 4 ha voor 3110 en 17 ha voor 3130 nagestreefd.Deze oppervlaktetoename geeft eveneens kansen voor de uitbreiding van het aantal populaties van drijvende waterweegbree. Naast een oppervlaktetoename (die abiotisch in ruimte beperkt is), dient een verdere algemene kwaliteitsverbetering voor 3110 en 3130 nagestreefd. Beschikbaarheid van voldoende geschikte voortplantingsplassen is van belang voor heikikker en poelkikker.




• Kwaliteitsverbetering van de heidehabitats
  Naast oppervlaktetoename is ook kwaliteitsverbetering door het instellen van een gericht beheer (en het opheffen van actueel onaangepast beheer) aan de orde. Herstel van de natuurlijke hydrologie is essentieel voor het bereiken van een goede lokale staat van instandhouding voor natte heide, laagveen en vennen.

Het heidelandschap is aspectbepalend voor deze SBZ. Onder ‘heidelandschap’ verzamelen zich een reeks van habitats, habitattypische soorten en regionaal belangrijke biotopen. In het heidelandschap komen (kwamen) vogelsoorten voor als wulp, kiekendieven, korhoen,…. die typisch zijn voor grote aaneengesloten heidehabitats, maar met foerageergebieden in aangrenzend extensief cultuurlandschap met schrale graslanden. Voedselarme waters zoals vennen maken integraal deel uit van het heidelandschap. De (grotere) vennen zijn van belang als broed-, foerageer- en slaapplaats voor moeras- en watervogels.

Habitats, regionaal belangrijke biotopen en habitattypische soorten van belang in het heidelandschap zijn:

• landduinen (2310), buntgras- en struisgrasvegetaties op landduinen (2330), pioniervegetaties van voedselarme, zwak gebufferde permanente wateren (3110), oeverkruidvegetaties (3130), dystrofe vennen (3160), vochtige heide (4010), droge heide (4030), droog (6230_hn), soortenrijk (6230_ha) en nat (6230_hmo) heischraal grasland, actief hoogveen (7110), overgangs- en trilveen (7140_oli), veenslenken (7150);
• gagelstruweel (rbbSm), brem- en gaspeldoornstruwelen (rbbSg), vochtig wilgenstruweel op venige en zure grond (rbbSo).

Volgende doelen worden globaal beoogd voor het heidelandschap:

• Realisatie van drie heidekernen van ‘topkwaliteit’
  Er komen in de SBZ een aantal middelgrote kernen, maar tegelijkertijd versnipperde heidehabitats voor. Knelpunt hierbij is dat nergens een voldoende grote aaneengesloten oppervlakte ‘heidelandschap’ voorkomt nodig voor het bereiken van een goede lokale staat van instandhouding van habitattypische soorten. Versterking door toename van de heidekernen en geassocieerde habitats (vennen zijn hier een integraal deel van) is absoluut noodzakelijk. De belangrijkste deelgebieden hiervoor zijn het Turnhouts Vennengebied (3, 5), Liereman-Korhaan (1) en Kijkverdriet, Kesseven en Klotgoor (7). In deze gebieden komen nog goed ontwikkelde voedselarme habitats (of in ontwikkeling) voor waar het gebied in Vlaanderen zeer belangrijk (4010, 4030, 7150) tot essentieel (3110, 3130, 6230, 7140) voor is (conform G-IHD). De mogelijkheid bestaat hier om tot versterking van het heidelandschap te komen binnen een ruimere matrix van vennen (3110, 3130), venen (7110, 7140, 7150), vochtige (4010) en droge (4030) heide, heischrale graslanden (6230) en landduinen (2310, 2330). De Liereman (1) heeft als enige gebied in de SBZ de potenties om te komen tot één groot heide- en veengebied met veenvegetaties in al zijn gradiënten.

  Binnen de 3 deelgebieden dient gestreefd naar het onderling verbinden van verspreide heidehabitats tot grotere gehelen. Het onderling verbinden van de heidekernen tussen de deelgebieden is fysiek niet mogelijk (met uitzondering van 3 en 5). Daarnaast worden ook structuurrijke overgangen van heidehabitats naar open, structuurrijk eiken-berkenbos gecreëerd in functie van soorten als nachtzwaluw en boomleeuwerik. In deelgebied Liereman (1) kunnen ter plaatse Hoge Mierdse Heide en Korhaan landduinhabitats 2310 en 2330 versterkt worden door omvorming van beboste landduinen. Bijkomende ontwikkeling kan gebeuren in het noordoostelijk deel van het Turnhouts Vennengebied (5, beboste landduinen ten zuiden en noorden van het vliegveld van Weelde). Toename van 2310 en 2330 is mogelijk door omvorming van beboste landduinen en (aanvullend) het nastreven van 30-40% open plekken in bos op bodems zonder profiel, voor 2330 ook door herstelbeheer vanuit landbouw. Bij herstel van 2330 dient bijzondere aandacht uit te gaan naar het mineraalrijke type 2330_dw. De herstelde habitats dienen aansluitend bij bestaande open terreinen voorzien, zodat een zekere natuurlijke dynamiek kan spelen. Lokaal kan 2310 en 2330 ontwikkeld worden in een matrix met 6230_hn, 4030 (en open eikenberkenbos). In functie van het verzekeren van een actieve windwerking en spontane dynamiek worden deze landduinhabitats in eerste instantie best ingebed in een matrix met andere schrale open vegetaties. Er wordt een toename beoogd van 27 ha voor duinheidehabitats, waarvan 25ha in deelgebied Liereman (1).

  Het gentiaanblauwtje is een belangrijke habitattypische soort van de vochtige heide. Er is enkel nog een populatie van deze vlindersoort aanwezig in het Turnhouts Vennengebied (3, 5). De populatie in de Liereman (1) stierf in 2011 uit. In functie van duurzame populaties voor de soort wordt gestreefd naar een verdere toename van 4010. Voor de ganse SBZ wordt een toename nagestreefd van natte heide in het Turnhouts Vennengebied (3, 5) en Liereman (1), waarbij het Kijkverdriet, Kesseven en Klotgoor (7) een mogelijke stapsteen voor het gentiaanblauwtje wordt. In dezelfde gebieden wordt een verdere toename van 4030 beoogd. Voor droge heide wordt in meerdere heidekernen een toename nagestreefd.

  • Er wordt een toename van 81 ha nagestreefd voor natte heide en 172 ha voor droge heide.Mogelijkheden voor oppervlaktetoename voor met natte heide geassocieerde veenvegetaties (7110, 7140, 7150) zijn er vooral in de Liereman (creatie van één aangesloten heide- en veengebied) door o.a. herstelbeheer vanuit grote zeggenvegetaties, rietmoeras en vochtige struwelen. Voor 7110 wordt behoud van de actuele kwaliteit van de lokale hoogveenelementen in overgangsveen (7110_oli) beoogd (behoud van een intact veenlichaam van ? 2,5 ha). Een cluster aan veenvegetaties creëert uitbreidingsmogelijkheden voor gevlekte witsnuitlibel (twee populaties bekend, SBZ van essentieel belang).
  • Er wordt een toename van 17 ha nagestreefd voor veenvegetaties.De potenties voor heischrale graslanden (6230) zijn in deze SBZ zeer groot door het voorkomen van verschillende kensoorten en de gebufferde zandbodems. Buiten het vliegveld van Weelde kan 6230 door herstel- of omvormingsbeheer versterkt worden in Liereman-Korhaan (1), Turnhouts Vennengebied (3, 5) en Kijkverdriet, Kesseven en Klotgoor (7). Er wordt gestreefd naar minimaal 3 kernen van 30 ha 6230 in functie van duurzame populaties van habitattypische soorten. Belangrijk is dat in deze kernen de lokale variaties naar subtypes (6230_ha, 6230_hn en 6230_hmo incl. ‘6230_hmo_kwel’ en ‘6230_hmo_klei’ ) maximaal worden aangesproken (al dan niet in complex).
  • Er wordt een toename van heischraal grasland met 99 ha nagestreefd.




• Verdere toename van vennen met oeverkruid- en waterlobelia-vegetaties en van de populaties drijvende waterweegbree
  Dit gebied is voor vennen van essentieel belang in Vlaanderen. Door het licht gebufferd karakter komen hier nog uiterst zeldzame soorten voor zoals gesteeld glaskroos, waterlobelia, pilvaren en oeverkruid. Het behoud van de goed ontwikkelde vegetaties van mineraalarme oligotrofe (3110) en oligo-mesotrofe stilstaande wateren (3130_aom, oeverkruidgemeenschappen) is een eerste doelstelling. Om duurzame populaties van de habitattypische flora en fauna te verkrijgen is verdere toename van deze habitats noodzakelijk. Een toename van 3110 en 3130 in een matrix van venen (7140, 7150), natte (4010) en droge heide (4030) en heischraal grasland (6230), gecombineerd met een extensivering van het landbouwgebruik en herstel van de natuurlijke hydrologie, draagt bij tot een verdere verhoogde interne buffering van deze vennen. Voor de dystrofe vennen (3160) wordt behoud van de huidige oppervlakte (minstens 1,9 ha) voorop gesteld. Gezien de kennislacune die er is ten aanzien van mogelijk andere 3160-vennen in de Liereman (bijkomende oppervlakte?) kan de effectief te behouden oppervlakte vermoedelijk hoger liggen. De 3110-vennen zijn op Vlaams niveau van essentieel belang voor habitattypische soorten als waterlobelia.Er wordt een toename van 4 ha voor 3110 en 17 ha voor 3130 nagestreefd.Deze oppervlaktetoename geeft eveneens kansen voor de uitbreiding van het aantal populaties van drijvende waterweegbree. Naast een oppervlaktetoename (die abiotisch in ruimte beperkt is), dient een verdere algemene kwaliteitsverbetering voor 3110 en 3130 nagestreefd. Beschikbaarheid van voldoende geschikte voortplantingsplassen is van belang voor heikikker en poelkikker.




• Kwaliteitsverbetering van de heidehabitats
  Naast oppervlaktetoename is ook kwaliteitsverbetering door het instellen van een gericht beheer (en het opheffen van actueel onaangepast beheer) aan de orde. Herstel van de natuurlijke hydrologie is essentieel voor het bereiken van een goede lokale staat van instandhouding voor natte heide, laagveen en vennen.

Het heidelandschap is aspectbepalend voor deze SBZ. Onder ‘heidelandschap’ verzamelen zich een reeks van habitats, habitattypische soorten en regionaal belangrijke biotopen. In het heidelandschap komen (kwamen) vogelsoorten voor als wulp, kiekendieven, korhoen,…. die typisch zijn voor grote aaneengesloten heidehabitats, maar met foerageergebieden in aangrenzend extensief cultuurlandschap met schrale graslanden. Voedselarme waters zoals vennen maken integraal deel uit van het heidelandschap. De (grotere) vennen zijn van belang als broed-, foerageer- en slaapplaats voor moeras- en watervogels.

Habitats, regionaal belangrijke biotopen en habitattypische soorten van belang in het heidelandschap zijn:

• landduinen (2310), buntgras- en struisgrasvegetaties op landduinen (2330), pioniervegetaties van voedselarme, zwak gebufferde permanente wateren (3110), oeverkruidvegetaties (3130), dystrofe vennen (3160), vochtige heide (4010), droge heide (4030), droog (6230_hn), soortenrijk (6230_ha) en nat (6230_hmo) heischraal grasland, actief hoogveen (7110), overgangs- en trilveen (7140_oli), veenslenken (7150);
• gagelstruweel (rbbSm), brem- en gaspeldoornstruwelen (rbbSg), vochtig wilgenstruweel op venige en zure grond (rbbSo).

Volgende doelen worden globaal beoogd voor het heidelandschap:

• Realisatie van drie heidekernen van ‘topkwaliteit’
  Er komen in de SBZ een aantal middelgrote kernen, maar tegelijkertijd versnipperde heidehabitats voor. Knelpunt hierbij is dat nergens een voldoende grote aaneengesloten oppervlakte ‘heidelandschap’ voorkomt nodig voor het bereiken van een goede lokale staat van instandhouding van habitattypische soorten. Versterking door toename van de heidekernen en geassocieerde habitats (vennen zijn hier een integraal deel van) is absoluut noodzakelijk. De belangrijkste deelgebieden hiervoor zijn het Turnhouts Vennengebied (3, 5), Liereman-Korhaan (1) en Kijkverdriet, Kesseven en Klotgoor (7). In deze gebieden komen nog goed ontwikkelde voedselarme habitats (of in ontwikkeling) voor waar het gebied in Vlaanderen zeer belangrijk (4010, 4030, 7150) tot essentieel (3110, 3130, 6230, 7140) voor is (conform G-IHD). De mogelijkheid bestaat hier om tot versterking van het heidelandschap te komen binnen een ruimere matrix van vennen (3110, 3130), venen (7110, 7140, 7150), vochtige (4010) en droge (4030) heide, heischrale graslanden (6230) en landduinen (2310, 2330). De Liereman (1) heeft als enige gebied in de SBZ de potenties om te komen tot één groot heide- en veengebied met veenvegetaties in al zijn gradiënten.

  Binnen de 3 deelgebieden dient gestreefd naar het onderling verbinden van verspreide heidehabitats tot grotere gehelen. Het onderling verbinden van de heidekernen tussen de deelgebieden is fysiek niet mogelijk (met uitzondering van 3 en 5). Daarnaast worden ook structuurrijke overgangen van heidehabitats naar open, structuurrijk eiken-berkenbos gecreëerd in functie van soorten als nachtzwaluw en boomleeuwerik. In deelgebied Liereman (1) kunnen ter plaatse Hoge Mierdse Heide en Korhaan landduinhabitats 2310 en 2330 versterkt worden door omvorming van beboste landduinen. Bijkomende ontwikkeling kan gebeuren in het noordoostelijk deel van het Turnhouts Vennengebied (5, beboste landduinen ten zuiden en noorden van het vliegveld van Weelde). Toename van 2310 en 2330 is mogelijk door omvorming van beboste landduinen en (aanvullend) het nastreven van 30-40% open plekken in bos op bodems zonder profiel, voor 2330 ook door herstelbeheer vanuit landbouw. Bij herstel van 2330 dient bijzondere aandacht uit te gaan naar het mineraalrijke type 2330_dw. De herstelde habitats dienen aansluitend bij bestaande open terreinen voorzien, zodat een zekere natuurlijke dynamiek kan spelen. Lokaal kan 2310 en 2330 ontwikkeld worden in een matrix met 6230_hn, 4030 (en open eikenberkenbos). In functie van het verzekeren van een actieve windwerking en spontane dynamiek worden deze landduinhabitats in eerste instantie best ingebed in een matrix met andere schrale open vegetaties. Er wordt een toename beoogd van 27 ha voor duinheidehabitats, waarvan 25ha in deelgebied Liereman (1).

  Het gentiaanblauwtje is een belangrijke habitattypische soort van de vochtige heide. Er is enkel nog een populatie van deze vlindersoort aanwezig in het Turnhouts Vennengebied (3, 5). De populatie in de Liereman (1) stierf in 2011 uit. In functie van duurzame populaties voor de soort wordt gestreefd naar een verdere toename van 4010. Voor de ganse SBZ wordt een toename nagestreefd van natte heide in het Turnhouts Vennengebied (3, 5) en Liereman (1), waarbij het Kijkverdriet, Kesseven en Klotgoor (7) een mogelijke stapsteen voor het gentiaanblauwtje wordt. In dezelfde gebieden wordt een verdere toename van 4030 beoogd. Voor droge heide wordt in meerdere heidekernen een toename nagestreefd.

  • Er wordt een toename van 81 ha nagestreefd voor natte heide en 172 ha voor droge heide.Mogelijkheden voor oppervlaktetoename voor met natte heide geassocieerde veenvegetaties (7110, 7140, 7150) zijn er vooral in de Liereman (creatie van één aangesloten heide- en veengebied) door o.a. herstelbeheer vanuit grote zeggenvegetaties, rietmoeras en vochtige struwelen. Voor 7110 wordt behoud van de actuele kwaliteit van de lokale hoogveenelementen in overgangsveen (7110_oli) beoogd (behoud van een intact veenlichaam van ? 2,5 ha). Een cluster aan veenvegetaties creëert uitbreidingsmogelijkheden voor gevlekte witsnuitlibel (twee populaties bekend, SBZ van essentieel belang).
  • Er wordt een toename van 17 ha nagestreefd voor veenvegetaties.De potenties voor heischrale graslanden (6230) zijn in deze SBZ zeer groot door het voorkomen van verschillende kensoorten en de gebufferde zandbodems. Buiten het vliegveld van Weelde kan 6230 door herstel- of omvormingsbeheer versterkt worden in Liereman-Korhaan (1), Turnhouts Vennengebied (3, 5) en Kijkverdriet, Kesseven en Klotgoor (7). Er wordt gestreefd naar minimaal 3 kernen van 30 ha 6230 in functie van duurzame populaties van habitattypische soorten. Belangrijk is dat in deze kernen de lokale variaties naar subtypes (6230_ha, 6230_hn en 6230_hmo incl. ‘6230_hmo_kwel’ en ‘6230_hmo_klei’ ) maximaal worden aangesproken (al dan niet in complex).
  • Er wordt een toename van heischraal grasland met 99 ha nagestreefd.




• Verdere toename van vennen met oeverkruid- en waterlobelia-vegetaties en van de populaties drijvende waterweegbree
  Dit gebied is voor vennen van essentieel belang in Vlaanderen. Door het licht gebufferd karakter komen hier nog uiterst zeldzame soorten voor zoals gesteeld glaskroos, waterlobelia, pilvaren en oeverkruid. Het behoud van de goed ontwikkelde vegetaties van mineraalarme oligotrofe (3110) en oligo-mesotrofe stilstaande wateren (3130_aom, oeverkruidgemeenschappen) is een eerste doelstelling. Om duurzame populaties van de habitattypische flora en fauna te verkrijgen is verdere toename van deze habitats noodzakelijk. Een toename van 3110 en 3130 in een matrix van venen (7140, 7150), natte (4010) en droge heide (4030) en heischraal grasland (6230), gecombineerd met een extensivering van het landbouwgebruik en herstel van de natuurlijke hydrologie, draagt bij tot een verdere verhoogde interne buffering van deze vennen. Voor de dystrofe vennen (3160) wordt behoud van de huidige oppervlakte (minstens 1,9 ha) voorop gesteld. Gezien de kennislacune die er is ten aanzien van mogelijk andere 3160-vennen in de Liereman (bijkomende oppervlakte?) kan de effectief te behouden oppervlakte vermoedelijk hoger liggen. De 3110-vennen zijn op Vlaams niveau van essentieel belang voor habitattypische soorten als waterlobelia.Er wordt een toename van 4 ha voor 3110 en 17 ha voor 3130 nagestreefd.Deze oppervlaktetoename geeft eveneens kansen voor de uitbreiding van het aantal populaties van drijvende waterweegbree. Naast een oppervlaktetoename (die abiotisch in ruimte beperkt is), dient een verdere algemene kwaliteitsverbetering voor 3110 en 3130 nagestreefd. Beschikbaarheid van voldoende geschikte voortplantingsplassen is van belang voor heikikker en poelkikker.




• Kwaliteitsverbetering van de heidehabitats
  Naast oppervlaktetoename is ook kwaliteitsverbetering door het instellen van een gericht beheer (en het opheffen van actueel onaangepast beheer) aan de orde. Herstel van de natuurlijke hydrologie is essentieel voor het bereiken van een goede lokale staat van instandhouding voor natte heide, laagveen en vennen.

Het heidelandschap is aspectbepalend voor deze SBZ. Onder ‘heidelandschap’ verzamelen zich een reeks van habitats, habitattypische soorten en regionaal belangrijke biotopen. In het heidelandschap komen (kwamen) vogelsoorten voor als wulp, kiekendieven, korhoen,…. die typisch zijn voor grote aaneengesloten heidehabitats, maar met foerageergebieden in aangrenzend extensief cultuurlandschap met schrale graslanden. Voedselarme waters zoals vennen maken integraal deel uit van het heidelandschap. De (grotere) vennen zijn van belang als broed-, foerageer- en slaapplaats voor moeras- en watervogels.

Habitats, regionaal belangrijke biotopen en habitattypische soorten van belang in het heidelandschap zijn:

• landduinen (2310), buntgras- en struisgrasvegetaties op landduinen (2330), pioniervegetaties van voedselarme, zwak gebufferde permanente wateren (3110), oeverkruidvegetaties (3130), dystrofe vennen (3160), vochtige heide (4010), droge heide (4030), droog (6230_hn), soortenrijk (6230_ha) en nat (6230_hmo) heischraal grasland, actief hoogveen (7110), overgangs- en trilveen (7140_oli), veenslenken (7150);
• gagelstruweel (rbbSm), brem- en gaspeldoornstruwelen (rbbSg), vochtig wilgenstruweel op venige en zure grond (rbbSo).

Volgende doelen worden globaal beoogd voor het heidelandschap:

• Realisatie van drie heidekernen van ‘topkwaliteit’
  Er komen in de SBZ een aantal middelgrote kernen, maar tegelijkertijd versnipperde heidehabitats voor. Knelpunt hierbij is dat nergens een voldoende grote aaneengesloten oppervlakte ‘heidelandschap’ voorkomt nodig voor het bereiken van een goede lokale staat van instandhouding van habitattypische soorten. Versterking door toename van de heidekernen en geassocieerde habitats (vennen zijn hier een integraal deel van) is absoluut noodzakelijk. De belangrijkste deelgebieden hiervoor zijn het Turnhouts Vennengebied (3, 5), Liereman-Korhaan (1) en Kijkverdriet, Kesseven en Klotgoor (7). In deze gebieden komen nog goed ontwikkelde voedselarme habitats (of in ontwikkeling) voor waar het gebied in Vlaanderen zeer belangrijk (4010, 4030, 7150) tot essentieel (3110, 3130, 6230, 7140) voor is (conform G-IHD). De mogelijkheid bestaat hier om tot versterking van het heidelandschap te komen binnen een ruimere matrix van vennen (3110, 3130), venen (7110, 7140, 7150), vochtige (4010) en droge (4030) heide, heischrale graslanden (6230) en landduinen (2310, 2330). De Liereman (1) heeft als enige gebied in de SBZ de potenties om te komen tot één groot heide- en veengebied met veenvegetaties in al zijn gradiënten.

  Binnen de 3 deelgebieden dient gestreefd naar het onderling verbinden van verspreide heidehabitats tot grotere gehelen. Het onderling verbinden van de heidekernen tussen de deelgebieden is fysiek niet mogelijk (met uitzondering van 3 en 5). Daarnaast worden ook structuurrijke overgangen van heidehabitats naar open, structuurrijk eiken-berkenbos gecreëerd in functie van soorten als nachtzwaluw en boomleeuwerik. In deelgebied Liereman (1) kunnen ter plaatse Hoge Mierdse Heide en Korhaan landduinhabitats 2310 en 2330 versterkt worden door omvorming van beboste landduinen. Bijkomende ontwikkeling kan gebeuren in het noordoostelijk deel van het Turnhouts Vennengebied (5, beboste landduinen ten zuiden en noorden van het vliegveld van Weelde). Toename van 2310 en 2330 is mogelijk door omvorming van beboste landduinen en (aanvullend) het nastreven van 30-40% open plekken in bos op bodems zonder profiel, voor 2330 ook door herstelbeheer vanuit landbouw. Bij herstel van 2330 dient bijzondere aandacht uit te gaan naar het mineraalrijke type 2330_dw. De herstelde habitats dienen aansluitend bij bestaande open terreinen voorzien, zodat een zekere natuurlijke dynamiek kan spelen. Lokaal kan 2310 en 2330 ontwikkeld worden in een matrix met 6230_hn, 4030 (en open eikenberkenbos). In functie van het verzekeren van een actieve windwerking en spontane dynamiek worden deze landduinhabitats in eerste instantie best ingebed in een matrix met andere schrale open vegetaties. Er wordt een toename beoogd van 27 ha voor duinheidehabitats, waarvan 25ha in deelgebied Liereman (1).

  Het gentiaanblauwtje is een belangrijke habitattypische soort van de vochtige heide. Er is enkel nog een populatie van deze vlindersoort aanwezig in het Turnhouts Vennengebied (3, 5). De populatie in de Liereman (1) stierf in 2011 uit. In functie van duurzame populaties voor de soort wordt gestreefd naar een verdere toename van 4010. Voor de ganse SBZ wordt een toename nagestreefd van natte heide in het Turnhouts Vennengebied (3, 5) en Liereman (1), waarbij het Kijkverdriet, Kesseven en Klotgoor (7) een mogelijke stapsteen voor het gentiaanblauwtje wordt. In dezelfde gebieden wordt een verdere toename van 4030 beoogd. Voor droge heide wordt in meerdere heidekernen een toename nagestreefd.

  • Er wordt een toename van 81 ha nagestreefd voor natte heide en 172 ha voor droge heide.Mogelijkheden voor oppervlaktetoename voor met natte heide geassocieerde veenvegetaties (7110, 7140, 7150) zijn er vooral in de Liereman (creatie van één aangesloten heide- en veengebied) door o.a. herstelbeheer vanuit grote zeggenvegetaties, rietmoeras en vochtige struwelen. Voor 7110 wordt behoud van de actuele kwaliteit van de lokale hoogveenelementen in overgangsveen (7110_oli) beoogd (behoud van een intact veenlichaam van ? 2,5 ha). Een cluster aan veenvegetaties creëert uitbreidingsmogelijkheden voor gevlekte witsnuitlibel (twee populaties bekend, SBZ van essentieel belang).
  • Er wordt een toename van 17 ha nagestreefd voor veenvegetaties.De potenties voor heischrale graslanden (6230) zijn in deze SBZ zeer groot door het voorkomen van verschillende kensoorten en de gebufferde zandbodems. Buiten het vliegveld van Weelde kan 6230 door herstel- of omvormingsbeheer versterkt worden in Liereman-Korhaan (1), Turnhouts Vennengebied (3, 5) en Kijkverdriet, Kesseven en Klotgoor (7). Er wordt gestreefd naar minimaal 3 kernen van 30 ha 6230 in functie van duurzame populaties van habitattypische soorten. Belangrijk is dat in deze kernen de lokale variaties naar subtypes (6230_ha, 6230_hn en 6230_hmo incl. ‘6230_hmo_kwel’ en ‘6230_hmo_klei’ ) maximaal worden aangesproken (al dan niet in complex).
  • Er wordt een toename van heischraal grasland met 99 ha nagestreefd.




• Verdere toename van vennen met oeverkruid- en waterlobelia-vegetaties en van de populaties drijvende waterweegbree
  Dit gebied is voor vennen van essentieel belang in Vlaanderen. Door het licht gebufferd karakter komen hier nog uiterst zeldzame soorten voor zoals gesteeld glaskroos, waterlobelia, pilvaren en oeverkruid. Het behoud van de goed ontwikkelde vegetaties van mineraalarme oligotrofe (3110) en oligo-mesotrofe stilstaande wateren (3130_aom, oeverkruidgemeenschappen) is een eerste doelstelling. Om duurzame populaties van de habitattypische flora en fauna te verkrijgen is verdere toename van deze habitats noodzakelijk. Een toename van 3110 en 3130 in een matrix van venen (7140, 7150), natte (4010) en droge heide (4030) en heischraal grasland (6230), gecombineerd met een extensivering van het landbouwgebruik en herstel van de natuurlijke hydrologie, draagt bij tot een verdere verhoogde interne buffering van deze vennen. Voor de dystrofe vennen (3160) wordt behoud van de huidige oppervlakte (minstens 1,9 ha) voorop gesteld. Gezien de kennislacune die er is ten aanzien van mogelijk andere 3160-vennen in de Liereman (bijkomende oppervlakte?) kan de effectief te behouden oppervlakte vermoedelijk hoger liggen. De 3110-vennen zijn op Vlaams niveau van essentieel belang voor habitattypische soorten als waterlobelia.Er wordt een toename van 4 ha voor 3110 en 17 ha voor 3130 nagestreefd.Deze oppervlaktetoename geeft eveneens kansen voor de uitbreiding van het aantal populaties van drijvende waterweegbree. Naast een oppervlaktetoename (die abiotisch in ruimte beperkt is), dient een verdere algemene kwaliteitsverbetering voor 3110 en 3130 nagestreefd. Beschikbaarheid van voldoende geschikte voortplantingsplassen is van belang voor heikikker en poelkikker.




• Kwaliteitsverbetering van de heidehabitats
  Naast oppervlaktetoename is ook kwaliteitsverbetering door het instellen van een gericht beheer (en het opheffen van actueel onaangepast beheer) aan de orde. Herstel van de natuurlijke hydrologie is essentieel voor het bereiken van een goede lokale staat van instandhouding voor natte heide, laagveen en vennen.

Het heidelandschap is aspectbepalend voor deze SBZ. Onder ‘heidelandschap’ verzamelen zich een reeks van habitats, habitattypische soorten en regionaal belangrijke biotopen. In het heidelandschap komen (kwamen) vogelsoorten voor als wulp, kiekendieven, korhoen,…. die typisch zijn voor grote aaneengesloten heidehabitats, maar met foerageergebieden in aangrenzend extensief cultuurlandschap met schrale graslanden. Voedselarme waters zoals vennen maken integraal deel uit van het heidelandschap. De (grotere) vennen zijn van belang als broed-, foerageer- en slaapplaats voor moeras- en watervogels.

Habitats, regionaal belangrijke biotopen en habitattypische soorten van belang in het heidelandschap zijn:

• landduinen (2310), buntgras- en struisgrasvegetaties op landduinen (2330), pioniervegetaties van voedselarme, zwak gebufferde permanente wateren (3110), oeverkruidvegetaties (3130), dystrofe vennen (3160), vochtige heide (4010), droge heide (4030), droog (6230_hn), soortenrijk (6230_ha) en nat (6230_hmo) heischraal grasland, actief hoogveen (7110), overgangs- en trilveen (7140_oli), veenslenken (7150);
• gagelstruweel (rbbSm), brem- en gaspeldoornstruwelen (rbbSg), vochtig wilgenstruweel op venige en zure grond (rbbSo).

Volgende doelen worden globaal beoogd voor het heidelandschap:

• Realisatie van drie heidekernen van ‘topkwaliteit’
  Er komen in de SBZ een aantal middelgrote kernen, maar tegelijkertijd versnipperde heidehabitats voor. Knelpunt hierbij is dat nergens een voldoende grote aaneengesloten oppervlakte ‘heidelandschap’ voorkomt nodig voor het bereiken van een goede lokale staat van instandhouding van habitattypische soorten. Versterking door toename van de heidekernen en geassocieerde habitats (vennen zijn hier een integraal deel van) is absoluut noodzakelijk. De belangrijkste deelgebieden hiervoor zijn het Turnhouts Vennengebied (3, 5), Liereman-Korhaan (1) en Kijkverdriet, Kesseven en Klotgoor (7). In deze gebieden komen nog goed ontwikkelde voedselarme habitats (of in ontwikkeling) voor waar het gebied in Vlaanderen zeer belangrijk (4010, 4030, 7150) tot essentieel (3110, 3130, 6230, 7140) voor is (conform G-IHD). De mogelijkheid bestaat hier om tot versterking van het heidelandschap te komen binnen een ruimere matrix van vennen (3110, 3130), venen (7110, 7140, 7150), vochtige (4010) en droge (4030) heide, heischrale graslanden (6230) en landduinen (2310, 2330). De Liereman (1) heeft als enige gebied in de SBZ de potenties om te komen tot één groot heide- en veengebied met veenvegetaties in al zijn gradiënten.

  Binnen de 3 deelgebieden dient gestreefd naar het onderling verbinden van verspreide heidehabitats tot grotere gehelen. Het onderling verbinden van de heidekernen tussen de deelgebieden is fysiek niet mogelijk (met uitzondering van 3 en 5). Daarnaast worden ook structuurrijke overgangen van heidehabitats naar open, structuurrijk eiken-berkenbos gecreëerd in functie van soorten als nachtzwaluw en boomleeuwerik. In deelgebied Liereman (1) kunnen ter plaatse Hoge Mierdse Heide en Korhaan landduinhabitats 2310 en 2330 versterkt worden door omvorming van beboste landduinen. Bijkomende ontwikkeling kan gebeuren in het noordoostelijk deel van het Turnhouts Vennengebied (5, beboste landduinen ten zuiden en noorden van het vliegveld van Weelde). Toename van 2310 en 2330 is mogelijk door omvorming van beboste landduinen en (aanvullend) het nastreven van 30-40% open plekken in bos op bodems zonder profiel, voor 2330 ook door herstelbeheer vanuit landbouw. Bij herstel van 2330 dient bijzondere aandacht uit te gaan naar het mineraalrijke type 2330_dw. De herstelde habitats dienen aansluitend bij bestaande open terreinen voorzien, zodat een zekere natuurlijke dynamiek kan spelen. Lokaal kan 2310 en 2330 ontwikkeld worden in een matrix met 6230_hn, 4030 (en open eikenberkenbos). In functie van het verzekeren van een actieve windwerking en spontane dynamiek worden deze landduinhabitats in eerste instantie best ingebed in een matrix met andere schrale open vegetaties. Er wordt een toename beoogd van 27 ha voor duinheidehabitats, waarvan 25ha in deelgebied Liereman (1).

  Het gentiaanblauwtje is een belangrijke habitattypische soort van de vochtige heide. Er is enkel nog een populatie van deze vlindersoort aanwezig in het Turnhouts Vennengebied (3, 5). De populatie in de Liereman (1) stierf in 2011 uit. In functie van duurzame populaties voor de soort wordt gestreefd naar een verdere toename van 4010. Voor de ganse SBZ wordt een toename nagestreefd van natte heide in het Turnhouts Vennengebied (3, 5) en Liereman (1), waarbij het Kijkverdriet, Kesseven en Klotgoor (7) een mogelijke stapsteen voor het gentiaanblauwtje wordt. In dezelfde gebieden wordt een verdere toename van 4030 beoogd. Voor droge heide wordt in meerdere heidekernen een toename nagestreefd.

  • Er wordt een toename van 81 ha nagestreefd voor natte heide en 172 ha voor droge heide.Mogelijkheden voor oppervlaktetoename voor met natte heide geassocieerde veenvegetaties (7110, 7140, 7150) zijn er vooral in de Liereman (creatie van één aangesloten heide- en veengebied) door o.a. herstelbeheer vanuit grote zeggenvegetaties, rietmoeras en vochtige struwelen. Voor 7110 wordt behoud van de actuele kwaliteit van de lokale hoogveenelementen in overgangsveen (7110_oli) beoogd (behoud van een intact veenlichaam van ? 2,5 ha). Een cluster aan veenvegetaties creëert uitbreidingsmogelijkheden voor gevlekte witsnuitlibel (twee populaties bekend, SBZ van essentieel belang).
  • Er wordt een toename van 17 ha nagestreefd voor veenvegetaties.De potenties voor heischrale graslanden (6230) zijn in deze SBZ zeer groot door het voorkomen van verschillende kensoorten en de gebufferde zandbodems. Buiten het vliegveld van Weelde kan 6230 door herstel- of omvormingsbeheer versterkt worden in Liereman-Korhaan (1), Turnhouts Vennengebied (3, 5) en Kijkverdriet, Kesseven en Klotgoor (7). Er wordt gestreefd naar minimaal 3 kernen van 30 ha 6230 in functie van duurzame populaties van habitattypische soorten. Belangrijk is dat in deze kernen de lokale variaties naar subtypes (6230_ha, 6230_hn en 6230_hmo incl. ‘6230_hmo_kwel’ en ‘6230_hmo_klei’ ) maximaal worden aangesproken (al dan niet in complex).
  • Er wordt een toename van heischraal grasland met 99 ha nagestreefd.




• Verdere toename van vennen met oeverkruid- en waterlobelia-vegetaties en van de populaties drijvende waterweegbree
  Dit gebied is voor vennen van essentieel belang in Vlaanderen. Door het licht gebufferd karakter komen hier nog uiterst zeldzame soorten voor zoals gesteeld glaskroos, waterlobelia, pilvaren en oeverkruid. Het behoud van de goed ontwikkelde vegetaties van mineraalarme oligotrofe (3110) en oligo-mesotrofe stilstaande wateren (3130_aom, oeverkruidgemeenschappen) is een eerste doelstelling. Om duurzame populaties van de habitattypische flora en fauna te verkrijgen is verdere toename van deze habitats noodzakelijk. Een toename van 3110 en 3130 in een matrix van venen (7140, 7150), natte (4010) en droge heide (4030) en heischraal grasland (6230), gecombineerd met een extensivering van het landbouwgebruik en herstel van de natuurlijke hydrologie, draagt bij tot een verdere verhoogde interne buffering van deze vennen. Voor de dystrofe vennen (3160) wordt behoud van de huidige oppervlakte (minstens 1,9 ha) voorop gesteld. Gezien de kennislacune die er is ten aanzien van mogelijk andere 3160-vennen in de Liereman (bijkomende oppervlakte?) kan de effectief te behouden oppervlakte vermoedelijk hoger liggen. De 3110-vennen zijn op Vlaams niveau van essentieel belang voor habitattypische soorten als waterlobelia.Er wordt een toename van 4 ha voor 3110 en 17 ha voor 3130 nagestreefd.Deze oppervlaktetoename geeft eveneens kansen voor de uitbreiding van het aantal populaties van drijvende waterweegbree. Naast een oppervlaktetoename (die abiotisch in ruimte beperkt is), dient een verdere algemene kwaliteitsverbetering voor 3110 en 3130 nagestreefd. Beschikbaarheid van voldoende geschikte voortplantingsplassen is van belang voor heikikker en poelkikker.




• Kwaliteitsverbetering van de heidehabitats
  Naast oppervlaktetoename is ook kwaliteitsverbetering door het instellen van een gericht beheer (en het opheffen van actueel onaangepast beheer) aan de orde. Herstel van de natuurlijke hydrologie is essentieel voor het bereiken van een goede lokale staat van instandhouding voor natte heide, laagveen en vennen.

Het heidelandschap is aspectbepalend voor deze SBZ. Onder ‘heidelandschap’ verzamelen zich een reeks van habitats, habitattypische soorten en regionaal belangrijke biotopen. In het heidelandschap komen (kwamen) vogelsoorten voor als wulp, kiekendieven, korhoen,…. die typisch zijn voor grote aaneengesloten heidehabitats, maar met foerageergebieden in aangrenzend extensief cultuurlandschap met schrale graslanden. Voedselarme waters zoals vennen maken integraal deel uit van het heidelandschap. De (grotere) vennen zijn van belang als broed-, foerageer- en slaapplaats voor moeras- en watervogels.

Habitats, regionaal belangrijke biotopen en habitattypische soorten van belang in het heidelandschap zijn:

• landduinen (2310), buntgras- en struisgrasvegetaties op landduinen (2330), pioniervegetaties van voedselarme, zwak gebufferde permanente wateren (3110), oeverkruidvegetaties (3130), dystrofe vennen (3160), vochtige heide (4010), droge heide (4030), droog (6230_hn), soortenrijk (6230_ha) en nat (6230_hmo) heischraal grasland, actief hoogveen (7110), overgangs- en trilveen (7140_oli), veenslenken (7150);
• gagelstruweel (rbbSm), brem- en gaspeldoornstruwelen (rbbSg), vochtig wilgenstruweel op venige en zure grond (rbbSo).

Volgende doelen worden globaal beoogd voor het heidelandschap:

• Realisatie van drie heidekernen van ‘topkwaliteit’
  Er komen in de SBZ een aantal middelgrote kernen, maar tegelijkertijd versnipperde heidehabitats voor. Knelpunt hierbij is dat nergens een voldoende grote aaneengesloten oppervlakte ‘heidelandschap’ voorkomt nodig voor het bereiken van een goede lokale staat van instandhouding van habitattypische soorten. Versterking door toename van de heidekernen en geassocieerde habitats (vennen zijn hier een integraal deel van) is absoluut noodzakelijk. De belangrijkste deelgebieden hiervoor zijn het Turnhouts Vennengebied (3, 5), Liereman-Korhaan (1) en Kijkverdriet, Kesseven en Klotgoor (7). In deze gebieden komen nog goed ontwikkelde voedselarme habitats (of in ontwikkeling) voor waar het gebied in Vlaanderen zeer belangrijk (4010, 4030, 7150) tot essentieel (3110, 3130, 6230, 7140) voor is (conform G-IHD). De mogelijkheid bestaat hier om tot versterking van het heidelandschap te komen binnen een ruimere matrix van vennen (3110, 3130), venen (7110, 7140, 7150), vochtige (4010) en droge (4030) heide, heischrale graslanden (6230) en landduinen (2310, 2330). De Liereman (1) heeft als enige gebied in de SBZ de potenties om te komen tot één groot heide- en veengebied met veenvegetaties in al zijn gradiënten.

  Binnen de 3 deelgebieden dient gestreefd naar het onderling verbinden van verspreide heidehabitats tot grotere gehelen. Het onderling verbinden van de heidekernen tussen de deelgebieden is fysiek niet mogelijk (met uitzondering van 3 en 5). Daarnaast worden ook structuurrijke overgangen van heidehabitats naar open, structuurrijk eiken-berkenbos gecreëerd in functie van soorten als nachtzwaluw en boomleeuwerik. In deelgebied Liereman (1) kunnen ter plaatse Hoge Mierdse Heide en Korhaan landduinhabitats 2310 en 2330 versterkt worden door omvorming van beboste landduinen. Bijkomende ontwikkeling kan gebeuren in het noordoostelijk deel van het Turnhouts Vennengebied (5, beboste landduinen ten zuiden en noorden van het vliegveld van Weelde). Toename van 2310 en 2330 is mogelijk door omvorming van beboste landduinen en (aanvullend) het nastreven van 30-40% open plekken in bos op bodems zonder profiel, voor 2330 ook door herstelbeheer vanuit landbouw. Bij herstel van 2330 dient bijzondere aandacht uit te gaan naar het mineraalrijke type 2330_dw. De herstelde habitats dienen aansluitend bij bestaande open terreinen voorzien, zodat een zekere natuurlijke dynamiek kan spelen. Lokaal kan 2310 en 2330 ontwikkeld worden in een matrix met 6230_hn, 4030 (en open eikenberkenbos). In functie van het verzekeren van een actieve windwerking en spontane dynamiek worden deze landduinhabitats in eerste instantie best ingebed in een matrix met andere schrale open vegetaties. Er wordt een toename beoogd van 27 ha voor duinheidehabitats, waarvan 25ha in deelgebied Liereman (1).

  Het gentiaanblauwtje is een belangrijke habitattypische soort van de vochtige heide. Er is enkel nog een populatie van deze vlindersoort aanwezig in het Turnhouts Vennengebied (3, 5). De populatie in de Liereman (1) stierf in 2011 uit. In functie van duurzame populaties voor de soort wordt gestreefd naar een verdere toename van 4010. Voor de ganse SBZ wordt een toename nagestreefd van natte heide in het Turnhouts Vennengebied (3, 5) en Liereman (1), waarbij het Kijkverdriet, Kesseven en Klotgoor (7) een mogelijke stapsteen voor het gentiaanblauwtje wordt. In dezelfde gebieden wordt een verdere toename van 4030 beoogd. Voor droge heide wordt in meerdere heidekernen een toename nagestreefd.

  • Er wordt een toename van 81 ha nagestreefd voor natte heide en 172 ha voor droge heide.Mogelijkheden voor oppervlaktetoename voor met natte heide geassocieerde veenvegetaties (7110, 7140, 7150) zijn er vooral in de Liereman (creatie van één aangesloten heide- en veengebied) door o.a. herstelbeheer vanuit grote zeggenvegetaties, rietmoeras en vochtige struwelen. Voor 7110 wordt behoud van de actuele kwaliteit van de lokale hoogveenelementen in overgangsveen (7110_oli) beoogd (behoud van een intact veenlichaam van ? 2,5 ha). Een cluster aan veenvegetaties creëert uitbreidingsmogelijkheden voor gevlekte witsnuitlibel (twee populaties bekend, SBZ van essentieel belang).
  • Er wordt een toename van 17 ha nagestreefd voor veenvegetaties.De potenties voor heischrale graslanden (6230) zijn in deze SBZ zeer groot door het voorkomen van verschillende kensoorten en de gebufferde zandbodems. Buiten het vliegveld van Weelde kan 6230 door herstel- of omvormingsbeheer versterkt worden in Liereman-Korhaan (1), Turnhouts Vennengebied (3, 5) en Kijkverdriet, Kesseven en Klotgoor (7). Er wordt gestreefd naar minimaal 3 kernen van 30 ha 6230 in functie van duurzame populaties van habitattypische soorten. Belangrijk is dat in deze kernen de lokale variaties naar subtypes (6230_ha, 6230_hn en 6230_hmo incl. ‘6230_hmo_kwel’ en ‘6230_hmo_klei’ ) maximaal worden aangesproken (al dan niet in complex).
  • Er wordt een toename van heischraal grasland met 99 ha nagestreefd.




• Verdere toename van vennen met oeverkruid- en waterlobelia-vegetaties en van de populaties drijvende waterweegbree
  Dit gebied is voor vennen van essentieel belang in Vlaanderen. Door het licht gebufferd karakter komen hier nog uiterst zeldzame soorten voor zoals gesteeld glaskroos, waterlobelia, pilvaren en oeverkruid. Het behoud van de goed ontwikkelde vegetaties van mineraalarme oligotrofe (3110) en oligo-mesotrofe stilstaande wateren (3130_aom, oeverkruidgemeenschappen) is een eerste doelstelling. Om duurzame populaties van de habitattypische flora en fauna te verkrijgen is verdere toename van deze habitats noodzakelijk. Een toename van 3110 en 3130 in een matrix van venen (7140, 7150), natte (4010) en droge heide (4030) en heischraal grasland (6230), gecombineerd met een extensivering van het landbouwgebruik en herstel van de natuurlijke hydrologie, draagt bij tot een verdere verhoogde interne buffering van deze vennen. Voor de dystrofe vennen (3160) wordt behoud van de huidige oppervlakte (minstens 1,9 ha) voorop gesteld. Gezien de kennislacune die er is ten aanzien van mogelijk andere 3160-vennen in de Liereman (bijkomende oppervlakte?) kan de effectief te behouden oppervlakte vermoedelijk hoger liggen. De 3110-vennen zijn op Vlaams niveau van essentieel belang voor habitattypische soorten als waterlobelia.Er wordt een toename van 4 ha voor 3110 en 17 ha voor 3130 nagestreefd.Deze oppervlaktetoename geeft eveneens kansen voor de uitbreiding van het aantal populaties van drijvende waterweegbree. Naast een oppervlaktetoename (die abiotisch in ruimte beperkt is), dient een verdere algemene kwaliteitsverbetering voor 3110 en 3130 nagestreefd. Beschikbaarheid van voldoende geschikte voortplantingsplassen is van belang voor heikikker en poelkikker.




• Kwaliteitsverbetering van de heidehabitats
  Naast oppervlaktetoename is ook kwaliteitsverbetering door het instellen van een gericht beheer (en het opheffen van actueel onaangepast beheer) aan de orde. Herstel van de natuurlijke hydrologie is essentieel voor het bereiken van een goede lokale staat van instandhouding voor natte heide, laagveen en vennen.

Het heidelandschap is aspectbepalend voor deze SBZ. Onder ‘heidelandschap’ verzamelen zich een reeks van habitats, habitattypische soorten en regionaal belangrijke biotopen. In het heidelandschap komen (kwamen) vogelsoorten voor als wulp, kiekendieven, korhoen,…. die typisch zijn voor grote aaneengesloten heidehabitats, maar met foerageergebieden in aangrenzend extensief cultuurlandschap met schrale graslanden. Voedselarme waters zoals vennen maken integraal deel uit van het heidelandschap. De (grotere) vennen zijn van belang als broed-, foerageer- en slaapplaats voor moeras- en watervogels.

Habitats, regionaal belangrijke biotopen en habitattypische soorten van belang in het heidelandschap zijn:

• landduinen (2310), buntgras- en struisgrasvegetaties op landduinen (2330), pioniervegetaties van voedselarme, zwak gebufferde permanente wateren (3110), oeverkruidvegetaties (3130), dystrofe vennen (3160), vochtige heide (4010), droge heide (4030), droog (6230_hn), soortenrijk (6230_ha) en nat (6230_hmo) heischraal grasland, actief hoogveen (7110), overgangs- en trilveen (7140_oli), veenslenken (7150);
• gagelstruweel (rbbSm), brem- en gaspeldoornstruwelen (rbbSg), vochtig wilgenstruweel op venige en zure grond (rbbSo).

Volgende doelen worden globaal beoogd voor het heidelandschap:

• Realisatie van drie heidekernen van ‘topkwaliteit’
  Er komen in de SBZ een aantal middelgrote kernen, maar tegelijkertijd versnipperde heidehabitats voor. Knelpunt hierbij is dat nergens een voldoende grote aaneengesloten oppervlakte ‘heidelandschap’ voorkomt nodig voor het bereiken van een goede lokale staat van instandhouding van habitattypische soorten. Versterking door toename van de heidekernen en geassocieerde habitats (vennen zijn hier een integraal deel van) is absoluut noodzakelijk. De belangrijkste deelgebieden hiervoor zijn het Turnhouts Vennengebied (3, 5), Liereman-Korhaan (1) en Kijkverdriet, Kesseven en Klotgoor (7). In deze gebieden komen nog goed ontwikkelde voedselarme habitats (of in ontwikkeling) voor waar het gebied in Vlaanderen zeer belangrijk (4010, 4030, 7150) tot essentieel (3110, 3130, 6230, 7140) voor is (conform G-IHD). De mogelijkheid bestaat hier om tot versterking van het heidelandschap te komen binnen een ruimere matrix van vennen (3110, 3130), venen (7110, 7140, 7150), vochtige (4010) en droge (4030) heide, heischrale graslanden (6230) en landduinen (2310, 2330). De Liereman (1) heeft als enige gebied in de SBZ de potenties om te komen tot één groot heide- en veengebied met veenvegetaties in al zijn gradiënten.

  Binnen de 3 deelgebieden dient gestreefd naar het onderling verbinden van verspreide heidehabitats tot grotere gehelen. Het onderling verbinden van de heidekernen tussen de deelgebieden is fysiek niet mogelijk (met uitzondering van 3 en 5). Daarnaast worden ook structuurrijke overgangen van heidehabitats naar open, structuurrijk eiken-berkenbos gecreëerd in functie van soorten als nachtzwaluw en boomleeuwerik. In deelgebied Liereman (1) kunnen ter plaatse Hoge Mierdse Heide en Korhaan landduinhabitats 2310 en 2330 versterkt worden door omvorming van beboste landduinen. Bijkomende ontwikkeling kan gebeuren in het noordoostelijk deel van het Turnhouts Vennengebied (5, beboste landduinen ten zuiden en noorden van het vliegveld van Weelde). Toename van 2310 en 2330 is mogelijk door omvorming van beboste landduinen en (aanvullend) het nastreven van 30-40% open plekken in bos op bodems zonder profiel, voor 2330 ook door herstelbeheer vanuit landbouw. Bij herstel van 2330 dient bijzondere aandacht uit te gaan naar het mineraalrijke type 2330_dw. De herstelde habitats dienen aansluitend bij bestaande open terreinen voorzien, zodat een zekere natuurlijke dynamiek kan spelen. Lokaal kan 2310 en 2330 ontwikkeld worden in een matrix met 6230_hn, 4030 (en open eikenberkenbos). In functie van het verzekeren van een actieve windwerking en spontane dynamiek worden deze landduinhabitats in eerste instantie best ingebed in een matrix met andere schrale open vegetaties. Er wordt een toename beoogd van 27 ha voor duinheidehabitats, waarvan 25ha in deelgebied Liereman (1).

  Het gentiaanblauwtje is een belangrijke habitattypische soort van de vochtige heide. Er is enkel nog een populatie van deze vlindersoort aanwezig in het Turnhouts Vennengebied (3, 5). De populatie in de Liereman (1) stierf in 2011 uit. In functie van duurzame populaties voor de soort wordt gestreefd naar een verdere toename van 4010. Voor de ganse SBZ wordt een toename nagestreefd van natte heide in het Turnhouts Vennengebied (3, 5) en Liereman (1), waarbij het Kijkverdriet, Kesseven en Klotgoor (7) een mogelijke stapsteen voor het gentiaanblauwtje wordt. In dezelfde gebieden wordt een verdere toename van 4030 beoogd. Voor droge heide wordt in meerdere heidekernen een toename nagestreefd.

  • Er wordt een toename van 81 ha nagestreefd voor natte heide en 172 ha voor droge heide.Mogelijkheden voor oppervlaktetoename voor met natte heide geassocieerde veenvegetaties (7110, 7140, 7150) zijn er vooral in de Liereman (creatie van één aangesloten heide- en veengebied) door o.a. herstelbeheer vanuit grote zeggenvegetaties, rietmoeras en vochtige struwelen. Voor 7110 wordt behoud van de actuele kwaliteit van de lokale hoogveenelementen in overgangsveen (7110_oli) beoogd (behoud van een intact veenlichaam van ? 2,5 ha). Een cluster aan veenvegetaties creëert uitbreidingsmogelijkheden voor gevlekte witsnuitlibel (twee populaties bekend, SBZ van essentieel belang).
  • Er wordt een toename van 17 ha nagestreefd voor veenvegetaties.De potenties voor heischrale graslanden (6230) zijn in deze SBZ zeer groot door het voorkomen van verschillende kensoorten en de gebufferde zandbodems. Buiten het vliegveld van Weelde kan 6230 door herstel- of omvormingsbeheer versterkt worden in Liereman-Korhaan (1), Turnhouts Vennengebied (3, 5) en Kijkverdriet, Kesseven en Klotgoor (7). Er wordt gestreefd naar minimaal 3 kernen van 30 ha 6230 in functie van duurzame populaties van habitattypische soorten. Belangrijk is dat in deze kernen de lokale variaties naar subtypes (6230_ha, 6230_hn en 6230_hmo incl. ‘6230_hmo_kwel’ en ‘6230_hmo_klei’ ) maximaal worden aangesproken (al dan niet in complex).
  • Er wordt een toename van heischraal grasland met 99 ha nagestreefd.




• Verdere toename van vennen met oeverkruid- en waterlobelia-vegetaties en van de populaties drijvende waterweegbree
  Dit gebied is voor vennen van essentieel belang in Vlaanderen. Door het licht gebufferd karakter komen hier nog uiterst zeldzame soorten voor zoals gesteeld glaskroos, waterlobelia, pilvaren en oeverkruid. Het behoud van de goed ontwikkelde vegetaties van mineraalarme oligotrofe (3110) en oligo-mesotrofe stilstaande wateren (3130_aom, oeverkruidgemeenschappen) is een eerste doelstelling. Om duurzame populaties van de habitattypische flora en fauna te verkrijgen is verdere toename van deze habitats noodzakelijk. Een toename van 3110 en 3130 in een matrix van venen (7140, 7150), natte (4010) en droge heide (4030) en heischraal grasland (6230), gecombineerd met een extensivering van het landbouwgebruik en herstel van de natuurlijke hydrologie, draagt bij tot een verdere verhoogde interne buffering van deze vennen. Voor de dystrofe vennen (3160) wordt behoud van de huidige oppervlakte (minstens 1,9 ha) voorop gesteld. Gezien de kennislacune die er is ten aanzien van mogelijk andere 3160-vennen in de Liereman (bijkomende oppervlakte?) kan de effectief te behouden oppervlakte vermoedelijk hoger liggen. De 3110-vennen zijn op Vlaams niveau van essentieel belang voor habitattypische soorten als waterlobelia.Er wordt een toename van 4 ha voor 3110 en 17 ha voor 3130 nagestreefd.Deze oppervlaktetoename geeft eveneens kansen voor de uitbreiding van het aantal populaties van drijvende waterweegbree. Naast een oppervlaktetoename (die abiotisch in ruimte beperkt is), dient een verdere algemene kwaliteitsverbetering voor 3110 en 3130 nagestreefd. Beschikbaarheid van voldoende geschikte voortplantingsplassen is van belang voor heikikker en poelkikker.




• Kwaliteitsverbetering van de heidehabitats
  Naast oppervlaktetoename is ook kwaliteitsverbetering door het instellen van een gericht beheer (en het opheffen van actueel onaangepast beheer) aan de orde. Herstel van de natuurlijke hydrologie is essentieel voor het bereiken van een goede lokale staat van instandhouding voor natte heide, laagveen en vennen.

Het heidelandschap is aspectbepalend voor deze SBZ. Onder ‘heidelandschap’ verzamelen zich een reeks van habitats, habitattypische soorten en regionaal belangrijke biotopen. In het heidelandschap komen (kwamen) vogelsoorten voor als wulp, kiekendieven, korhoen,…. die typisch zijn voor grote aaneengesloten heidehabitats, maar met foerageergebieden in aangrenzend extensief cultuurlandschap met schrale graslanden. Voedselarme waters zoals vennen maken integraal deel uit van het heidelandschap. De (grotere) vennen zijn van belang als broed-, foerageer- en slaapplaats voor moeras- en watervogels.

Habitats, regionaal belangrijke biotopen en habitattypische soorten van belang in het heidelandschap zijn:

• landduinen (2310), buntgras- en struisgrasvegetaties op landduinen (2330), pioniervegetaties van voedselarme, zwak gebufferde permanente wateren (3110), oeverkruidvegetaties (3130), dystrofe vennen (3160), vochtige heide (4010), droge heide (4030), droog (6230_hn), soortenrijk (6230_ha) en nat (6230_hmo) heischraal grasland, actief hoogveen (7110), overgangs- en trilveen (7140_oli), veenslenken (7150);
• gagelstruweel (rbbSm), brem- en gaspeldoornstruwelen (rbbSg), vochtig wilgenstruweel op venige en zure grond (rbbSo).

Volgende doelen worden globaal beoogd voor het heidelandschap:

• Realisatie van drie heidekernen van ‘topkwaliteit’
  Er komen in de SBZ een aantal middelgrote kernen, maar tegelijkertijd versnipperde heidehabitats voor. Knelpunt hierbij is dat nergens een voldoende grote aaneengesloten oppervlakte ‘heidelandschap’ voorkomt nodig voor het bereiken van een goede lokale staat van instandhouding van habitattypische soorten. Versterking door toename van de heidekernen en geassocieerde habitats (vennen zijn hier een integraal deel van) is absoluut noodzakelijk. De belangrijkste deelgebieden hiervoor zijn het Turnhouts Vennengebied (3, 5), Liereman-Korhaan (1) en Kijkverdriet, Kesseven en Klotgoor (7). In deze gebieden komen nog goed ontwikkelde voedselarme habitats (of in ontwikkeling) voor waar het gebied in Vlaanderen zeer belangrijk (4010, 4030, 7150) tot essentieel (3110, 3130, 6230, 7140) voor is (conform G-IHD). De mogelijkheid bestaat hier om tot versterking van het heidelandschap te komen binnen een ruimere matrix van vennen (3110, 3130), venen (7110, 7140, 7150), vochtige (4010) en droge (4030) heide, heischrale graslanden (6230) en landduinen (2310, 2330). De Liereman (1) heeft als enige gebied in de SBZ de potenties om te komen tot één groot heide- en veengebied met veenvegetaties in al zijn gradiënten.

  Binnen de 3 deelgebieden dient gestreefd naar het onderling verbinden van verspreide heidehabitats tot grotere gehelen. Het onderling verbinden van de heidekernen tussen de deelgebieden is fysiek niet mogelijk (met uitzondering van 3 en 5). Daarnaast worden ook structuurrijke overgangen van heidehabitats naar open, structuurrijk eiken-berkenbos gecreëerd in functie van soorten als nachtzwaluw en boomleeuwerik. In deelgebied Liereman (1) kunnen ter plaatse Hoge Mierdse Heide en Korhaan landduinhabitats 2310 en 2330 versterkt worden door omvorming van beboste landduinen. Bijkomende ontwikkeling kan gebeuren in het noordoostelijk deel van het Turnhouts Vennengebied (5, beboste landduinen ten zuiden en noorden van het vliegveld van Weelde). Toename van 2310 en 2330 is mogelijk door omvorming van beboste landduinen en (aanvullend) het nastreven van 30-40% open plekken in bos op bodems zonder profiel, voor 2330 ook door herstelbeheer vanuit landbouw. Bij herstel van 2330 dient bijzondere aandacht uit te gaan naar het mineraalrijke type 2330_dw. De herstelde habitats dienen aansluitend bij bestaande open terreinen voorzien, zodat een zekere natuurlijke dynamiek kan spelen. Lokaal kan 2310 en 2330 ontwikkeld worden in een matrix met 6230_hn, 4030 (en open eikenberkenbos). In functie van het verzekeren van een actieve windwerking en spontane dynamiek worden deze landduinhabitats in eerste instantie best ingebed in een matrix met andere schrale open vegetaties. Er wordt een toename beoogd van 27 ha voor duinheidehabitats, waarvan 25ha in deelgebied Liereman (1).

  Het gentiaanblauwtje is een belangrijke habitattypische soort van de vochtige heide. Er is enkel nog een populatie van deze vlindersoort aanwezig in het Turnhouts Vennengebied (3, 5). De populatie in de Liereman (1) stierf in 2011 uit. In functie van duurzame populaties voor de soort wordt gestreefd naar een verdere toename van 4010. Voor de ganse SBZ wordt een toename nagestreefd van natte heide in het Turnhouts Vennengebied (3, 5) en Liereman (1), waarbij het Kijkverdriet, Kesseven en Klotgoor (7) een mogelijke stapsteen voor het gentiaanblauwtje wordt. In dezelfde gebieden wordt een verdere toename van 4030 beoogd. Voor droge heide wordt in meerdere heidekernen een toename nagestreefd.

  • Er wordt een toename van 81 ha nagestreefd voor natte heide en 172 ha voor droge heide.Mogelijkheden voor oppervlaktetoename voor met natte heide geassocieerde veenvegetaties (7110, 7140, 7150) zijn er vooral in de Liereman (creatie van één aangesloten heide- en veengebied) door o.a. herstelbeheer vanuit grote zeggenvegetaties, rietmoeras en vochtige struwelen. Voor 7110 wordt behoud van de actuele kwaliteit van de lokale hoogveenelementen in overgangsveen (7110_oli) beoogd (behoud van een intact veenlichaam van ? 2,5 ha). Een cluster aan veenvegetaties creëert uitbreidingsmogelijkheden voor gevlekte witsnuitlibel (twee populaties bekend, SBZ van essentieel belang).
  • Er wordt een toename van 17 ha nagestreefd voor veenvegetaties.De potenties voor heischrale graslanden (6230) zijn in deze SBZ zeer groot door het voorkomen van verschillende kensoorten en de gebufferde zandbodems. Buiten het vliegveld van Weelde kan 6230 door herstel- of omvormingsbeheer versterkt worden in Liereman-Korhaan (1), Turnhouts Vennengebied (3, 5) en Kijkverdriet, Kesseven en Klotgoor (7). Er wordt gestreefd naar minimaal 3 kernen van 30 ha 6230 in functie van duurzame populaties van habitattypische soorten. Belangrijk is dat in deze kernen de lokale variaties naar subtypes (6230_ha, 6230_hn en 6230_hmo incl. ‘6230_hmo_kwel’ en ‘6230_hmo_klei’ ) maximaal worden aangesproken (al dan niet in complex).
  • Er wordt een toename van heischraal grasland met 99 ha nagestreefd.




• Verdere toename van vennen met oeverkruid- en waterlobelia-vegetaties en van de populaties drijvende waterweegbree
  Dit gebied is voor vennen van essentieel belang in Vlaanderen. Door het licht gebufferd karakter komen hier nog uiterst zeldzame soorten voor zoals gesteeld glaskroos, waterlobelia, pilvaren en oeverkruid. Het behoud van de goed ontwikkelde vegetaties van mineraalarme oligotrofe (3110) en oligo-mesotrofe stilstaande wateren (3130_aom, oeverkruidgemeenschappen) is een eerste doelstelling. Om duurzame populaties van de habitattypische flora en fauna te verkrijgen is verdere toename van deze habitats noodzakelijk. Een toename van 3110 en 3130 in een matrix van venen (7140, 7150), natte (4010) en droge heide (4030) en heischraal grasland (6230), gecombineerd met een extensivering van het landbouwgebruik en herstel van de natuurlijke hydrologie, draagt bij tot een verdere verhoogde interne buffering van deze vennen. Voor de dystrofe vennen (3160) wordt behoud van de huidige oppervlakte (minstens 1,9 ha) voorop gesteld. Gezien de kennislacune die er is ten aanzien van mogelijk andere 3160-vennen in de Liereman (bijkomende oppervlakte?) kan de effectief te behouden oppervlakte vermoedelijk hoger liggen. De 3110-vennen zijn op Vlaams niveau van essentieel belang voor habitattypische soorten als waterlobelia.Er wordt een toename van 4 ha voor 3110 en 17 ha voor 3130 nagestreefd.Deze oppervlaktetoename geeft eveneens kansen voor de uitbreiding van het aantal populaties van drijvende waterweegbree. Naast een oppervlaktetoename (die abiotisch in ruimte beperkt is), dient een verdere algemene kwaliteitsverbetering voor 3110 en 3130 nagestreefd. Beschikbaarheid van voldoende geschikte voortplantingsplassen is van belang voor heikikker en poelkikker.




• Kwaliteitsverbetering van de heidehabitats
  Naast oppervlaktetoename is ook kwaliteitsverbetering door het instellen van een gericht beheer (en het opheffen van actueel onaangepast beheer) aan de orde. Herstel van de natuurlijke hydrologie is essentieel voor het bereiken van een goede lokale staat van instandhouding voor natte heide, laagveen en vennen.

Het heidelandschap is aspectbepalend voor deze SBZ. Onder ‘heidelandschap’ verzamelen zich een reeks van habitats, habitattypische soorten en regionaal belangrijke biotopen. In het heidelandschap komen (kwamen) vogelsoorten voor als wulp, kiekendieven, korhoen,…. die typisch zijn voor grote aaneengesloten heidehabitats, maar met foerageergebieden in aangrenzend extensief cultuurlandschap met schrale graslanden. Voedselarme waters zoals vennen maken integraal deel uit van het heidelandschap. De (grotere) vennen zijn van belang als broed-, foerageer- en slaapplaats voor moeras- en watervogels.

Habitats, regionaal belangrijke biotopen en habitattypische soorten van belang in het heidelandschap zijn:

• landduinen (2310), buntgras- en struisgrasvegetaties op landduinen (2330), pioniervegetaties van voedselarme, zwak gebufferde permanente wateren (3110), oeverkruidvegetaties (3130), dystrofe vennen (3160), vochtige heide (4010), droge heide (4030), droog (6230_hn), soortenrijk (6230_ha) en nat (6230_hmo) heischraal grasland, actief hoogveen (7110), overgangs- en trilveen (7140_oli), veenslenken (7150);
• gagelstruweel (rbbSm), brem- en gaspeldoornstruwelen (rbbSg), vochtig wilgenstruweel op venige en zure grond (rbbSo).

Volgende doelen worden globaal beoogd voor het heidelandschap:

• Realisatie van drie heidekernen van ‘topkwaliteit’
  Er komen in de SBZ een aantal middelgrote kernen, maar tegelijkertijd versnipperde heidehabitats voor. Knelpunt hierbij is dat nergens een voldoende grote aaneengesloten oppervlakte ‘heidelandschap’ voorkomt nodig voor het bereiken van een goede lokale staat van instandhouding van habitattypische soorten. Versterking door toename van de heidekernen en geassocieerde habitats (vennen zijn hier een integraal deel van) is absoluut noodzakelijk. De belangrijkste deelgebieden hiervoor zijn het Turnhouts Vennengebied (3, 5), Liereman-Korhaan (1) en Kijkverdriet, Kesseven en Klotgoor (7). In deze gebieden komen nog goed ontwikkelde voedselarme habitats (of in ontwikkeling) voor waar het gebied in Vlaanderen zeer belangrijk (4010, 4030, 7150) tot essentieel (3110, 3130, 6230, 7140) voor is (conform G-IHD). De mogelijkheid bestaat hier om tot versterking van het heidelandschap te komen binnen een ruimere matrix van vennen (3110, 3130), venen (7110, 7140, 7150), vochtige (4010) en droge (4030) heide, heischrale graslanden (6230) en landduinen (2310, 2330). De Liereman (1) heeft als enige gebied in de SBZ de potenties om te komen tot één groot heide- en veengebied met veenvegetaties in al zijn gradiënten.

  Binnen de 3 deelgebieden dient gestreefd naar het onderling verbinden van verspreide heidehabitats tot grotere gehelen. Het onderling verbinden van de heidekernen tussen de deelgebieden is fysiek niet mogelijk (met uitzondering van 3 en 5). Daarnaast worden ook structuurrijke overgangen van heidehabitats naar open, structuurrijk eiken-berkenbos gecreëerd in functie van soorten als nachtzwaluw en boomleeuwerik. In deelgebied Liereman (1) kunnen ter plaatse Hoge Mierdse Heide en Korhaan landduinhabitats 2310 en 2330 versterkt worden door omvorming van beboste landduinen. Bijkomende ontwikkeling kan gebeuren in het noordoostelijk deel van het Turnhouts Vennengebied (5, beboste landduinen ten zuiden en noorden van het vliegveld van Weelde). Toename van 2310 en 2330 is mogelijk door omvorming van beboste landduinen en (aanvullend) het nastreven van 30-40% open plekken in bos op bodems zonder profiel, voor 2330 ook door herstelbeheer vanuit landbouw. Bij herstel van 2330 dient bijzondere aandacht uit te gaan naar het mineraalrijke type 2330_dw. De herstelde habitats dienen aansluitend bij bestaande open terreinen voorzien, zodat een zekere natuurlijke dynamiek kan spelen. Lokaal kan 2310 en 2330 ontwikkeld worden in een matrix met 6230_hn, 4030 (en open eikenberkenbos). In functie van het verzekeren van een actieve windwerking en spontane dynamiek worden deze landduinhabitats in eerste instantie best ingebed in een matrix met andere schrale open vegetaties. Er wordt een toename beoogd van 27 ha voor duinheidehabitats, waarvan 25ha in deelgebied Liereman (1).

  Het gentiaanblauwtje is een belangrijke habitattypische soort van de vochtige heide. Er is enkel nog een populatie van deze vlindersoort aanwezig in het Turnhouts Vennengebied (3, 5). De populatie in de Liereman (1) stierf in 2011 uit. In functie van duurzame populaties voor de soort wordt gestreefd naar een verdere toename van 4010. Voor de ganse SBZ wordt een toename nagestreefd van natte heide in het Turnhouts Vennengebied (3, 5) en Liereman (1), waarbij het Kijkverdriet, Kesseven en Klotgoor (7) een mogelijke stapsteen voor het gentiaanblauwtje wordt. In dezelfde gebieden wordt een verdere toename van 4030 beoogd. Voor droge heide wordt in meerdere heidekernen een toename nagestreefd.

  • Er wordt een toename van 81 ha nagestreefd voor natte heide en 172 ha voor droge heide.Mogelijkheden voor oppervlaktetoename voor met natte heide geassocieerde veenvegetaties (7110, 7140, 7150) zijn er vooral in de Liereman (creatie van één aangesloten heide- en veengebied) door o.a. herstelbeheer vanuit grote zeggenvegetaties, rietmoeras en vochtige struwelen. Voor 7110 wordt behoud van de actuele kwaliteit van de lokale hoogveenelementen in overgangsveen (7110_oli) beoogd (behoud van een intact veenlichaam van ? 2,5 ha). Een cluster aan veenvegetaties creëert uitbreidingsmogelijkheden voor gevlekte witsnuitlibel (twee populaties bekend, SBZ van essentieel belang).
  • Er wordt een toename van 17 ha nagestreefd voor veenvegetaties.De potenties voor heischrale graslanden (6230) zijn in deze SBZ zeer groot door het voorkomen van verschillende kensoorten en de gebufferde zandbodems. Buiten het vliegveld van Weelde kan 6230 door herstel- of omvormingsbeheer versterkt worden in Liereman-Korhaan (1), Turnhouts Vennengebied (3, 5) en Kijkverdriet, Kesseven en Klotgoor (7). Er wordt gestreefd naar minimaal 3 kernen van 30 ha 6230 in functie van duurzame populaties van habitattypische soorten. Belangrijk is dat in deze kernen de lokale variaties naar subtypes (6230_ha, 6230_hn en 6230_hmo incl. ‘6230_hmo_kwel’ en ‘6230_hmo_klei’ ) maximaal worden aangesproken (al dan niet in complex).
  • Er wordt een toename van heischraal grasland met 99 ha nagestreefd.




• Verdere toename van vennen met oeverkruid- en waterlobelia-vegetaties en van de populaties drijvende waterweegbree
  Dit gebied is voor vennen van essentieel belang in Vlaanderen. Door het licht gebufferd karakter komen hier nog uiterst zeldzame soorten voor zoals gesteeld glaskroos, waterlobelia, pilvaren en oeverkruid. Het behoud van de goed ontwikkelde vegetaties van mineraalarme oligotrofe (3110) en oligo-mesotrofe stilstaande wateren (3130_aom, oeverkruidgemeenschappen) is een eerste doelstelling. Om duurzame populaties van de habitattypische flora en fauna te verkrijgen is verdere toename van deze habitats noodzakelijk. Een toename van 3110 en 3130 in een matrix van venen (7140, 7150), natte (4010) en droge heide (4030) en heischraal grasland (6230), gecombineerd met een extensivering van het landbouwgebruik en herstel van de natuurlijke hydrologie, draagt bij tot een verdere verhoogde interne buffering van deze vennen. Voor de dystrofe vennen (3160) wordt behoud van de huidige oppervlakte (minstens 1,9 ha) voorop gesteld. Gezien de kennislacune die er is ten aanzien van mogelijk andere 3160-vennen in de Liereman (bijkomende oppervlakte?) kan de effectief te behouden oppervlakte vermoedelijk hoger liggen. De 3110-vennen zijn op Vlaams niveau van essentieel belang voor habitattypische soorten als waterlobelia.Er wordt een toename van 4 ha voor 3110 en 17 ha voor 3130 nagestreefd.Deze oppervlaktetoename geeft eveneens kansen voor de uitbreiding van het aantal populaties van drijvende waterweegbree. Naast een oppervlaktetoename (die abiotisch in ruimte beperkt is), dient een verdere algemene kwaliteitsverbetering voor 3110 en 3130 nagestreefd. Beschikbaarheid van voldoende geschikte voortplantingsplassen is van belang voor heikikker en poelkikker.




• Kwaliteitsverbetering van de heidehabitats
  Naast oppervlaktetoename is ook kwaliteitsverbetering door het instellen van een gericht beheer (en het opheffen van actueel onaangepast beheer) aan de orde. Herstel van de natuurlijke hydrologie is essentieel voor het bereiken van een goede lokale staat van instandhouding voor natte heide, laagveen en vennen.

Het heidelandschap is aspectbepalend voor deze SBZ. Onder ‘heidelandschap’ verzamelen zich een reeks van habitats, habitattypische soorten en regionaal belangrijke biotopen. In het heidelandschap komen (kwamen) vogelsoorten voor als wulp, kiekendieven, korhoen,…. die typisch zijn voor grote aaneengesloten heidehabitats, maar met foerageergebieden in aangrenzend extensief cultuurlandschap met schrale graslanden. Voedselarme waters zoals vennen maken integraal deel uit van het heidelandschap. De (grotere) vennen zijn van belang als broed-, foerageer- en slaapplaats voor moeras- en watervogels.

Habitats, regionaal belangrijke biotopen en habitattypische soorten van belang in het heidelandschap zijn:

• landduinen (2310), buntgras- en struisgrasvegetaties op landduinen (2330), pioniervegetaties van voedselarme, zwak gebufferde permanente wateren (3110), oeverkruidvegetaties (3130), dystrofe vennen (3160), vochtige heide (4010), droge heide (4030), droog (6230_hn), soortenrijk (6230_ha) en nat (6230_hmo) heischraal grasland, actief hoogveen (7110), overgangs- en trilveen (7140_oli), veenslenken (7150);
• gagelstruweel (rbbSm), brem- en gaspeldoornstruwelen (rbbSg), vochtig wilgenstruweel op venige en zure grond (rbbSo).

Volgende doelen worden globaal beoogd voor het heidelandschap:

• Realisatie van drie heidekernen van ‘topkwaliteit’
  Er komen in de SBZ een aantal middelgrote kernen, maar tegelijkertijd versnipperde heidehabitats voor. Knelpunt hierbij is dat nergens een voldoende grote aaneengesloten oppervlakte ‘heidelandschap’ voorkomt nodig voor het bereiken van een goede lokale staat van instandhouding van habitattypische soorten. Versterking door toename van de heidekernen en geassocieerde habitats (vennen zijn hier een integraal deel van) is absoluut noodzakelijk. De belangrijkste deelgebieden hiervoor zijn het Turnhouts Vennengebied (3, 5), Liereman-Korhaan (1) en Kijkverdriet, Kesseven en Klotgoor (7). In deze gebieden komen nog goed ontwikkelde voedselarme habitats (of in ontwikkeling) voor waar het gebied in Vlaanderen zeer belangrijk (4010, 4030, 7150) tot essentieel (3110, 3130, 6230, 7140) voor is (conform G-IHD). De mogelijkheid bestaat hier om tot versterking van het heidelandschap te komen binnen een ruimere matrix van vennen (3110, 3130), venen (7110, 7140, 7150), vochtige (4010) en droge (4030) heide, heischrale graslanden (6230) en landduinen (2310, 2330). De Liereman (1) heeft als enige gebied in de SBZ de potenties om te komen tot één groot heide- en veengebied met veenvegetaties in al zijn gradiënten.

  Binnen de 3 deelgebieden dient gestreefd naar het onderling verbinden van verspreide heidehabitats tot grotere gehelen. Het onderling verbinden van de heidekernen tussen de deelgebieden is fysiek niet mogelijk (met uitzondering van 3 en 5). Daarnaast worden ook structuurrijke overgangen van heidehabitats naar open, structuurrijk eiken-berkenbos gecreëerd in functie van soorten als nachtzwaluw en boomleeuwerik. In deelgebied Liereman (1) kunnen ter plaatse Hoge Mierdse Heide en Korhaan landduinhabitats 2310 en 2330 versterkt worden door omvorming van beboste landduinen. Bijkomende ontwikkeling kan gebeuren in het noordoostelijk deel van het Turnhouts Vennengebied (5, beboste landduinen ten zuiden en noorden van het vliegveld van Weelde). Toename van 2310 en 2330 is mogelijk door omvorming van beboste landduinen en (aanvullend) het nastreven van 30-40% open plekken in bos op bodems zonder profiel, voor 2330 ook door herstelbeheer vanuit landbouw. Bij herstel van 2330 dient bijzondere aandacht uit te gaan naar het mineraalrijke type 2330_dw. De herstelde habitats dienen aansluitend bij bestaande open terreinen voorzien, zodat een zekere natuurlijke dynamiek kan spelen. Lokaal kan 2310 en 2330 ontwikkeld worden in een matrix met 6230_hn, 4030 (en open eikenberkenbos). In functie van het verzekeren van een actieve windwerking en spontane dynamiek worden deze landduinhabitats in eerste instantie best ingebed in een matrix met andere schrale open vegetaties. Er wordt een toename beoogd van 27 ha voor duinheidehabitats, waarvan 25ha in deelgebied Liereman (1).

  Het gentiaanblauwtje is een belangrijke habitattypische soort van de vochtige heide. Er is enkel nog een populatie van deze vlindersoort aanwezig in het Turnhouts Vennengebied (3, 5). De populatie in de Liereman (1) stierf in 2011 uit. In functie van duurzame populaties voor de soort wordt gestreefd naar een verdere toename van 4010. Voor de ganse SBZ wordt een toename nagestreefd van natte heide in het Turnhouts Vennengebied (3, 5) en Liereman (1), waarbij het Kijkverdriet, Kesseven en Klotgoor (7) een mogelijke stapsteen voor het gentiaanblauwtje wordt. In dezelfde gebieden wordt een verdere toename van 4030 beoogd. Voor droge heide wordt in meerdere heidekernen een toename nagestreefd.

  • Er wordt een toename van 81 ha nagestreefd voor natte heide en 172 ha voor droge heide.Mogelijkheden voor oppervlaktetoename voor met natte heide geassocieerde veenvegetaties (7110, 7140, 7150) zijn er vooral in de Liereman (creatie van één aangesloten heide- en veengebied) door o.a. herstelbeheer vanuit grote zeggenvegetaties, rietmoeras en vochtige struwelen. Voor 7110 wordt behoud van de actuele kwaliteit van de lokale hoogveenelementen in overgangsveen (7110_oli) beoogd (behoud van een intact veenlichaam van ? 2,5 ha). Een cluster aan veenvegetaties creëert uitbreidingsmogelijkheden voor gevlekte witsnuitlibel (twee populaties bekend, SBZ van essentieel belang).
  • Er wordt een toename van 17 ha nagestreefd voor veenvegetaties.De potenties voor heischrale graslanden (6230) zijn in deze SBZ zeer groot door het voorkomen van verschillende kensoorten en de gebufferde zandbodems. Buiten het vliegveld van Weelde kan 6230 door herstel- of omvormingsbeheer versterkt worden in Liereman-Korhaan (1), Turnhouts Vennengebied (3, 5) en Kijkverdriet, Kesseven en Klotgoor (7). Er wordt gestreefd naar minimaal 3 kernen van 30 ha 6230 in functie van duurzame populaties van habitattypische soorten. Belangrijk is dat in deze kernen de lokale variaties naar subtypes (6230_ha, 6230_hn en 6230_hmo incl. ‘6230_hmo_kwel’ en ‘6230_hmo_klei’ ) maximaal worden aangesproken (al dan niet in complex).
  • Er wordt een toename van heischraal grasland met 99 ha nagestreefd.




• Verdere toename van vennen met oeverkruid- en waterlobelia-vegetaties en van de populaties drijvende waterweegbree
  Dit gebied is voor vennen van essentieel belang in Vlaanderen. Door het licht gebufferd karakter komen hier nog uiterst zeldzame soorten voor zoals gesteeld glaskroos, waterlobelia, pilvaren en oeverkruid. Het behoud van de goed ontwikkelde vegetaties van mineraalarme oligotrofe (3110) en oligo-mesotrofe stilstaande wateren (3130_aom, oeverkruidgemeenschappen) is een eerste doelstelling. Om duurzame populaties van de habitattypische flora en fauna te verkrijgen is verdere toename van deze habitats noodzakelijk. Een toename van 3110 en 3130 in een matrix van venen (7140, 7150), natte (4010) en droge heide (4030) en heischraal grasland (6230), gecombineerd met een extensivering van het landbouwgebruik en herstel van de natuurlijke hydrologie, draagt bij tot een verdere verhoogde interne buffering van deze vennen. Voor de dystrofe vennen (3160) wordt behoud van de huidige oppervlakte (minstens 1,9 ha) voorop gesteld. Gezien de kennislacune die er is ten aanzien van mogelijk andere 3160-vennen in de Liereman (bijkomende oppervlakte?) kan de effectief te behouden oppervlakte vermoedelijk hoger liggen. De 3110-vennen zijn op Vlaams niveau van essentieel belang voor habitattypische soorten als waterlobelia.Er wordt een toename van 4 ha voor 3110 en 17 ha voor 3130 nagestreefd.Deze oppervlaktetoename geeft eveneens kansen voor de uitbreiding van het aantal populaties van drijvende waterweegbree. Naast een oppervlaktetoename (die abiotisch in ruimte beperkt is), dient een verdere algemene kwaliteitsverbetering voor 3110 en 3130 nagestreefd. Beschikbaarheid van voldoende geschikte voortplantingsplassen is van belang voor heikikker en poelkikker.




• Kwaliteitsverbetering van de heidehabitats
  Naast oppervlaktetoename is ook kwaliteitsverbetering door het instellen van een gericht beheer (en het opheffen van actueel onaangepast beheer) aan de orde. Herstel van de natuurlijke hydrologie is essentieel voor het bereiken van een goede lokale staat van instandhouding voor natte heide, laagveen en vennen.

Het heidelandschap is aspectbepalend voor deze SBZ. Onder ‘heidelandschap’ verzamelen zich een reeks van habitats, habitattypische soorten en regionaal belangrijke biotopen. In het heidelandschap komen (kwamen) vogelsoorten voor als wulp, kiekendieven, korhoen,…. die typisch zijn voor grote aaneengesloten heidehabitats, maar met foerageergebieden in aangrenzend extensief cultuurlandschap met schrale graslanden. Voedselarme waters zoals vennen maken integraal deel uit van het heidelandschap. De (grotere) vennen zijn van belang als broed-, foerageer- en slaapplaats voor moeras- en watervogels.

Habitats, regionaal belangrijke biotopen en habitattypische soorten van belang in het heidelandschap zijn:

• landduinen (2310), buntgras- en struisgrasvegetaties op landduinen (2330), pioniervegetaties van voedselarme, zwak gebufferde permanente wateren (3110), oeverkruidvegetaties (3130), dystrofe vennen (3160), vochtige heide (4010), droge heide (4030), droog (6230_hn), soortenrijk (6230_ha) en nat (6230_hmo) heischraal grasland, actief hoogveen (7110), overgangs- en trilveen (7140_oli), veenslenken (7150);
• gagelstruweel (rbbSm), brem- en gaspeldoornstruwelen (rbbSg), vochtig wilgenstruweel op venige en zure grond (rbbSo).

Volgende doelen worden globaal beoogd voor het heidelandschap:

• Realisatie van drie heidekernen van ‘topkwaliteit’
  Er komen in de SBZ een aantal middelgrote kernen, maar tegelijkertijd versnipperde heidehabitats voor. Knelpunt hierbij is dat nergens een voldoende grote aaneengesloten oppervlakte ‘heidelandschap’ voorkomt nodig voor het bereiken van een goede lokale staat van instandhouding van habitattypische soorten. Versterking door toename van de heidekernen en geassocieerde habitats (vennen zijn hier een integraal deel van) is absoluut noodzakelijk. De belangrijkste deelgebieden hiervoor zijn het Turnhouts Vennengebied (3, 5), Liereman-Korhaan (1) en Kijkverdriet, Kesseven en Klotgoor (7). In deze gebieden komen nog goed ontwikkelde voedselarme habitats (of in ontwikkeling) voor waar het gebied in Vlaanderen zeer belangrijk (4010, 4030, 7150) tot essentieel (3110, 3130, 6230, 7140) voor is (conform G-IHD). De mogelijkheid bestaat hier om tot versterking van het heidelandschap te komen binnen een ruimere matrix van vennen (3110, 3130), venen (7110, 7140, 7150), vochtige (4010) en droge (4030) heide, heischrale graslanden (6230) en landduinen (2310, 2330). De Liereman (1) heeft als enige gebied in de SBZ de potenties om te komen tot één groot heide- en veengebied met veenvegetaties in al zijn gradiënten.

  Binnen de 3 deelgebieden dient gestreefd naar het onderling verbinden van verspreide heidehabitats tot grotere gehelen. Het onderling verbinden van de heidekernen tussen de deelgebieden is fysiek niet mogelijk (met uitzondering van 3 en 5). Daarnaast worden ook structuurrijke overgangen van heidehabitats naar open, structuurrijk eiken-berkenbos gecreëerd in functie van soorten als nachtzwaluw en boomleeuwerik. In deelgebied Liereman (1) kunnen ter plaatse Hoge Mierdse Heide en Korhaan landduinhabitats 2310 en 2330 versterkt worden door omvorming van beboste landduinen. Bijkomende ontwikkeling kan gebeuren in het noordoostelijk deel van het Turnhouts Vennengebied (5, beboste landduinen ten zuiden en noorden van het vliegveld van Weelde). Toename van 2310 en 2330 is mogelijk door omvorming van beboste landduinen en (aanvullend) het nastreven van 30-40% open plekken in bos op bodems zonder profiel, voor 2330 ook door herstelbeheer vanuit landbouw. Bij herstel van 2330 dient bijzondere aandacht uit te gaan naar het mineraalrijke type 2330_dw. De herstelde habitats dienen aansluitend bij bestaande open terreinen voorzien, zodat een zekere natuurlijke dynamiek kan spelen. Lokaal kan 2310 en 2330 ontwikkeld worden in een matrix met 6230_hn, 4030 (en open eikenberkenbos). In functie van het verzekeren van een actieve windwerking en spontane dynamiek worden deze landduinhabitats in eerste instantie best ingebed in een matrix met andere schrale open vegetaties. Er wordt een toename beoogd van 27 ha voor duinheidehabitats, waarvan 25ha in deelgebied Liereman (1).

  Het gentiaanblauwtje is een belangrijke habitattypische soort van de vochtige heide. Er is enkel nog een populatie van deze vlindersoort aanwezig in het Turnhouts Vennengebied (3, 5). De populatie in de Liereman (1) stierf in 2011 uit. In functie van duurzame populaties voor de soort wordt gestreefd naar een verdere toename van 4010. Voor de ganse SBZ wordt een toename nagestreefd van natte heide in het Turnhouts Vennengebied (3, 5) en Liereman (1), waarbij het Kijkverdriet, Kesseven en Klotgoor (7) een mogelijke stapsteen voor het gentiaanblauwtje wordt. In dezelfde gebieden wordt een verdere toename van 4030 beoogd. Voor droge heide wordt in meerdere heidekernen een toename nagestreefd.

  • Er wordt een toename van 81 ha nagestreefd voor natte heide en 172 ha voor droge heide.Mogelijkheden voor oppervlaktetoename voor met natte heide geassocieerde veenvegetaties (7110, 7140, 7150) zijn er vooral in de Liereman (creatie van één aangesloten heide- en veengebied) door o.a. herstelbeheer vanuit grote zeggenvegetaties, rietmoeras en vochtige struwelen. Voor 7110 wordt behoud van de actuele kwaliteit van de lokale hoogveenelementen in overgangsveen (7110_oli) beoogd (behoud van een intact veenlichaam van ? 2,5 ha). Een cluster aan veenvegetaties creëert uitbreidingsmogelijkheden voor gevlekte witsnuitlibel (twee populaties bekend, SBZ van essentieel belang).
  • Er wordt een toename van 17 ha nagestreefd voor veenvegetaties.De potenties voor heischrale graslanden (6230) zijn in deze SBZ zeer groot door het voorkomen van verschillende kensoorten en de gebufferde zandbodems. Buiten het vliegveld van Weelde kan 6230 door herstel- of omvormingsbeheer versterkt worden in Liereman-Korhaan (1), Turnhouts Vennengebied (3, 5) en Kijkverdriet, Kesseven en Klotgoor (7). Er wordt gestreefd naar minimaal 3 kernen van 30 ha 6230 in functie van duurzame populaties van habitattypische soorten. Belangrijk is dat in deze kernen de lokale variaties naar subtypes (6230_ha, 6230_hn en 6230_hmo incl. ‘6230_hmo_kwel’ en ‘6230_hmo_klei’ ) maximaal worden aangesproken (al dan niet in complex).
  • Er wordt een toename van heischraal grasland met 99 ha nagestreefd.




• Verdere toename van vennen met oeverkruid- en waterlobelia-vegetaties en van de populaties drijvende waterweegbree
  Dit gebied is voor vennen van essentieel belang in Vlaanderen. Door het licht gebufferd karakter komen hier nog uiterst zeldzame soorten voor zoals gesteeld glaskroos, waterlobelia, pilvaren en oeverkruid. Het behoud van de goed ontwikkelde vegetaties van mineraalarme oligotrofe (3110) en oligo-mesotrofe stilstaande wateren (3130_aom, oeverkruidgemeenschappen) is een eerste doelstelling. Om duurzame populaties van de habitattypische flora en fauna te verkrijgen is verdere toename van deze habitats noodzakelijk. Een toename van 3110 en 3130 in een matrix van venen (7140, 7150), natte (4010) en droge heide (4030) en heischraal grasland (6230), gecombineerd met een extensivering van het landbouwgebruik en herstel van de natuurlijke hydrologie, draagt bij tot een verdere verhoogde interne buffering van deze vennen. Voor de dystrofe vennen (3160) wordt behoud van de huidige oppervlakte (minstens 1,9 ha) voorop gesteld. Gezien de kennislacune die er is ten aanzien van mogelijk andere 3160-vennen in de Liereman (bijkomende oppervlakte?) kan de effectief te behouden oppervlakte vermoedelijk hoger liggen. De 3110-vennen zijn op Vlaams niveau van essentieel belang voor habitattypische soorten als waterlobelia.Er wordt een toename van 4 ha voor 3110 en 17 ha voor 3130 nagestreefd.Deze oppervlaktetoename geeft eveneens kansen voor de uitbreiding van het aantal populaties van drijvende waterweegbree. Naast een oppervlaktetoename (die abiotisch in ruimte beperkt is), dient een verdere algemene kwaliteitsverbetering voor 3110 en 3130 nagestreefd. Beschikbaarheid van voldoende geschikte voortplantingsplassen is van belang voor heikikker en poelkikker.




• Kwaliteitsverbetering van de heidehabitats
  Naast oppervlaktetoename is ook kwaliteitsverbetering door het instellen van een gericht beheer (en het opheffen van actueel onaangepast beheer) aan de orde. Herstel van de natuurlijke hydrologie is essentieel voor het bereiken van een goede lokale staat van instandhouding voor natte heide, laagveen en vennen.

Het heidelandschap is aspectbepalend voor deze SBZ. Onder ‘heidelandschap’ verzamelen zich een reeks van habitats, habitattypische soorten en regionaal belangrijke biotopen. In het heidelandschap komen (kwamen) vogelsoorten voor als wulp, kiekendieven, korhoen,…. die typisch zijn voor grote aaneengesloten heidehabitats, maar met foerageergebieden in aangrenzend extensief cultuurlandschap met schrale graslanden. Voedselarme waters zoals vennen maken integraal deel uit van het heidelandschap. De (grotere) vennen zijn van belang als broed-, foerageer- en slaapplaats voor moeras- en watervogels.

Habitats, regionaal belangrijke biotopen en habitattypische soorten van belang in het heidelandschap zijn:

• landduinen (2310), buntgras- en struisgrasvegetaties op landduinen (2330), pioniervegetaties van voedselarme, zwak gebufferde permanente wateren (3110), oeverkruidvegetaties (3130), dystrofe vennen (3160), vochtige heide (4010), droge heide (4030), droog (6230_hn), soortenrijk (6230_ha) en nat (6230_hmo) heischraal grasland, actief hoogveen (7110), overgangs- en trilveen (7140_oli), veenslenken (7150);
• gagelstruweel (rbbSm), brem- en gaspeldoornstruwelen (rbbSg), vochtig wilgenstruweel op venige en zure grond (rbbSo).

Volgende doelen worden globaal beoogd voor het heidelandschap:

• Realisatie van drie heidekernen van ‘topkwaliteit’
  Er komen in de SBZ een aantal middelgrote kernen, maar tegelijkertijd versnipperde heidehabitats voor. Knelpunt hierbij is dat nergens een voldoende grote aaneengesloten oppervlakte ‘heidelandschap’ voorkomt nodig voor het bereiken van een goede lokale staat van instandhouding van habitattypische soorten. Versterking door toename van de heidekernen en geassocieerde habitats (vennen zijn hier een integraal deel van) is absoluut noodzakelijk. De belangrijkste deelgebieden hiervoor zijn het Turnhouts Vennengebied (3, 5), Liereman-Korhaan (1) en Kijkverdriet, Kesseven en Klotgoor (7). In deze gebieden komen nog goed ontwikkelde voedselarme habitats (of in ontwikkeling) voor waar het gebied in Vlaanderen zeer belangrijk (4010, 4030, 7150) tot essentieel (3110, 3130, 6230, 7140) voor is (conform G-IHD). De mogelijkheid bestaat hier om tot versterking van het heidelandschap te komen binnen een ruimere matrix van vennen (3110, 3130), venen (7110, 7140, 7150), vochtige (4010) en droge (4030) heide, heischrale graslanden (6230) en landduinen (2310, 2330). De Liereman (1) heeft als enige gebied in de SBZ de potenties om te komen tot één groot heide- en veengebied met veenvegetaties in al zijn gradiënten.

  Binnen de 3 deelgebieden dient gestreefd naar het onderling verbinden van verspreide heidehabitats tot grotere gehelen. Het onderling verbinden van de heidekernen tussen de deelgebieden is fysiek niet mogelijk (met uitzondering van 3 en 5). Daarnaast worden ook structuurrijke overgangen van heidehabitats naar open, structuurrijk eiken-berkenbos gecreëerd in functie van soorten als nachtzwaluw en boomleeuwerik. In deelgebied Liereman (1) kunnen ter plaatse Hoge Mierdse Heide en Korhaan landduinhabitats 2310 en 2330 versterkt worden door omvorming van beboste landduinen. Bijkomende ontwikkeling kan gebeuren in het noordoostelijk deel van het Turnhouts Vennengebied (5, beboste landduinen ten zuiden en noorden van het vliegveld van Weelde). Toename van 2310 en 2330 is mogelijk door omvorming van beboste landduinen en (aanvullend) het nastreven van 30-40% open plekken in bos op bodems zonder profiel, voor 2330 ook door herstelbeheer vanuit landbouw. Bij herstel van 2330 dient bijzondere aandacht uit te gaan naar het mineraalrijke type 2330_dw. De herstelde habitats dienen aansluitend bij bestaande open terreinen voorzien, zodat een zekere natuurlijke dynamiek kan spelen. Lokaal kan 2310 en 2330 ontwikkeld worden in een matrix met 6230_hn, 4030 (en open eikenberkenbos). In functie van het verzekeren van een actieve windwerking en spontane dynamiek worden deze landduinhabitats in eerste instantie best ingebed in een matrix met andere schrale open vegetaties. Er wordt een toename beoogd van 27 ha voor duinheidehabitats, waarvan 25ha in deelgebied Liereman (1).

  Het gentiaanblauwtje is een belangrijke habitattypische soort van de vochtige heide. Er is enkel nog een populatie van deze vlindersoort aanwezig in het Turnhouts Vennengebied (3, 5). De populatie in de Liereman (1) stierf in 2011 uit. In functie van duurzame populaties voor de soort wordt gestreefd naar een verdere toename van 4010. Voor de ganse SBZ wordt een toename nagestreefd van natte heide in het Turnhouts Vennengebied (3, 5) en Liereman (1), waarbij het Kijkverdriet, Kesseven en Klotgoor (7) een mogelijke stapsteen voor het gentiaanblauwtje wordt. In dezelfde gebieden wordt een verdere toename van 4030 beoogd. Voor droge heide wordt in meerdere heidekernen een toename nagestreefd.

  • Er wordt een toename van 81 ha nagestreefd voor natte heide en 172 ha voor droge heide.Mogelijkheden voor oppervlaktetoename voor met natte heide geassocieerde veenvegetaties (7110, 7140, 7150) zijn er vooral in de Liereman (creatie van één aangesloten heide- en veengebied) door o.a. herstelbeheer vanuit grote zeggenvegetaties, rietmoeras en vochtige struwelen. Voor 7110 wordt behoud van de actuele kwaliteit van de lokale hoogveenelementen in overgangsveen (7110_oli) beoogd (behoud van een intact veenlichaam van ? 2,5 ha). Een cluster aan veenvegetaties creëert uitbreidingsmogelijkheden voor gevlekte witsnuitlibel (twee populaties bekend, SBZ van essentieel belang).
  • Er wordt een toename van 17 ha nagestreefd voor veenvegetaties.De potenties voor heischrale graslanden (6230) zijn in deze SBZ zeer groot door het voorkomen van verschillende kensoorten en de gebufferde zandbodems. Buiten het vliegveld van Weelde kan 6230 door herstel- of omvormingsbeheer versterkt worden in Liereman-Korhaan (1), Turnhouts Vennengebied (3, 5) en Kijkverdriet, Kesseven en Klotgoor (7). Er wordt gestreefd naar minimaal 3 kernen van 30 ha 6230 in functie van duurzame populaties van habitattypische soorten. Belangrijk is dat in deze kernen de lokale variaties naar subtypes (6230_ha, 6230_hn en 6230_hmo incl. ‘6230_hmo_kwel’ en ‘6230_hmo_klei’ ) maximaal worden aangesproken (al dan niet in complex).
  • Er wordt een toename van heischraal grasland met 99 ha nagestreefd.




• Verdere toename van vennen met oeverkruid- en waterlobelia-vegetaties en van de populaties drijvende waterweegbree
  Dit gebied is voor vennen van essentieel belang in Vlaanderen. Door het licht gebufferd karakter komen hier nog uiterst zeldzame soorten voor zoals gesteeld glaskroos, waterlobelia, pilvaren en oeverkruid. Het behoud van de goed ontwikkelde vegetaties van mineraalarme oligotrofe (3110) en oligo-mesotrofe stilstaande wateren (3130_aom, oeverkruidgemeenschappen) is een eerste doelstelling. Om duurzame populaties van de habitattypische flora en fauna te verkrijgen is verdere toename van deze habitats noodzakelijk. Een toename van 3110 en 3130 in een matrix van venen (7140, 7150), natte (4010) en droge heide (4030) en heischraal grasland (6230), gecombineerd met een extensivering van het landbouwgebruik en herstel van de natuurlijke hydrologie, draagt bij tot een verdere verhoogde interne buffering van deze vennen. Voor de dystrofe vennen (3160) wordt behoud van de huidige oppervlakte (minstens 1,9 ha) voorop gesteld. Gezien de kennislacune die er is ten aanzien van mogelijk andere 3160-vennen in de Liereman (bijkomende oppervlakte?) kan de effectief te behouden oppervlakte vermoedelijk hoger liggen. De 3110-vennen zijn op Vlaams niveau van essentieel belang voor habitattypische soorten als waterlobelia.Er wordt een toename van 4 ha voor 3110 en 17 ha voor 3130 nagestreefd.Deze oppervlaktetoename geeft eveneens kansen voor de uitbreiding van het aantal populaties van drijvende waterweegbree. Naast een oppervlaktetoename (die abiotisch in ruimte beperkt is), dient een verdere algemene kwaliteitsverbetering voor 3110 en 3130 nagestreefd. Beschikbaarheid van voldoende geschikte voortplantingsplassen is van belang voor heikikker en poelkikker.




• Kwaliteitsverbetering van de heidehabitats
  Naast oppervlaktetoename is ook kwaliteitsverbetering door het instellen van een gericht beheer (en het opheffen van actueel onaangepast beheer) aan de orde. Herstel van de natuurlijke hydrologie is essentieel voor het bereiken van een goede lokale staat van instandhouding voor natte heide, laagveen en vennen.

Het heidelandschap is aspectbepalend voor deze SBZ. Onder ‘heidelandschap’ verzamelen zich een reeks van habitats, habitattypische soorten en regionaal belangrijke biotopen. In het heidelandschap komen (kwamen) vogelsoorten voor als wulp, kiekendieven, korhoen,…. die typisch zijn voor grote aaneengesloten heidehabitats, maar met foerageergebieden in aangrenzend extensief cultuurlandschap met schrale graslanden. Voedselarme waters zoals vennen maken integraal deel uit van het heidelandschap. De (grotere) vennen zijn van belang als broed-, foerageer- en slaapplaats voor moeras- en watervogels.

Habitats, regionaal belangrijke biotopen en habitattypische soorten van belang in het heidelandschap zijn:

• landduinen (2310), buntgras- en struisgrasvegetaties op landduinen (2330), pioniervegetaties van voedselarme, zwak gebufferde permanente wateren (3110), oeverkruidvegetaties (3130), dystrofe vennen (3160), vochtige heide (4010), droge heide (4030), droog (6230_hn), soortenrijk (6230_ha) en nat (6230_hmo) heischraal grasland, actief hoogveen (7110), overgangs- en trilveen (7140_oli), veenslenken (7150);
• gagelstruweel (rbbSm), brem- en gaspeldoornstruwelen (rbbSg), vochtig wilgenstruweel op venige en zure grond (rbbSo).

Volgende doelen worden globaal beoogd voor het heidelandschap:

• Realisatie van drie heidekernen van ‘topkwaliteit’
  Er komen in de SBZ een aantal middelgrote kernen, maar tegelijkertijd versnipperde heidehabitats voor. Knelpunt hierbij is dat nergens een voldoende grote aaneengesloten oppervlakte ‘heidelandschap’ voorkomt nodig voor het bereiken van een goede lokale staat van instandhouding van habitattypische soorten. Versterking door toename van de heidekernen en geassocieerde habitats (vennen zijn hier een integraal deel van) is absoluut noodzakelijk. De belangrijkste deelgebieden hiervoor zijn het Turnhouts Vennengebied (3, 5), Liereman-Korhaan (1) en Kijkverdriet, Kesseven en Klotgoor (7). In deze gebieden komen nog goed ontwikkelde voedselarme habitats (of in ontwikkeling) voor waar het gebied in Vlaanderen zeer belangrijk (4010, 4030, 7150) tot essentieel (3110, 3130, 6230, 7140) voor is (conform G-IHD). De mogelijkheid bestaat hier om tot versterking van het heidelandschap te komen binnen een ruimere matrix van vennen (3110, 3130), venen (7110, 7140, 7150), vochtige (4010) en droge (4030) heide, heischrale graslanden (6230) en landduinen (2310, 2330). De Liereman (1) heeft als enige gebied in de SBZ de potenties om te komen tot één groot heide- en veengebied met veenvegetaties in al zijn gradiënten.

  Binnen de 3 deelgebieden dient gestreefd naar het onderling verbinden van verspreide heidehabitats tot grotere gehelen. Het onderling verbinden van de heidekernen tussen de deelgebieden is fysiek niet mogelijk (met uitzondering van 3 en 5). Daarnaast worden ook structuurrijke overgangen van heidehabitats naar open, structuurrijk eiken-berkenbos gecreëerd in functie van soorten als nachtzwaluw en boomleeuwerik. In deelgebied Liereman (1) kunnen ter plaatse Hoge Mierdse Heide en Korhaan landduinhabitats 2310 en 2330 versterkt worden door omvorming van beboste landduinen. Bijkomende ontwikkeling kan gebeuren in het noordoostelijk deel van het Turnhouts Vennengebied (5, beboste landduinen ten zuiden en noorden van het vliegveld van Weelde). Toename van 2310 en 2330 is mogelijk door omvorming van beboste landduinen en (aanvullend) het nastreven van 30-40% open plekken in bos op bodems zonder profiel, voor 2330 ook door herstelbeheer vanuit landbouw. Bij herstel van 2330 dient bijzondere aandacht uit te gaan naar het mineraalrijke type 2330_dw. De herstelde habitats dienen aansluitend bij bestaande open terreinen voorzien, zodat een zekere natuurlijke dynamiek kan spelen. Lokaal kan 2310 en 2330 ontwikkeld worden in een matrix met 6230_hn, 4030 (en open eikenberkenbos). In functie van het verzekeren van een actieve windwerking en spontane dynamiek worden deze landduinhabitats in eerste instantie best ingebed in een matrix met andere schrale open vegetaties. Er wordt een toename beoogd van 27 ha voor duinheidehabitats, waarvan 25ha in deelgebied Liereman (1).

  Het gentiaanblauwtje is een belangrijke habitattypische soort van de vochtige heide. Er is enkel nog een populatie van deze vlindersoort aanwezig in het Turnhouts Vennengebied (3, 5). De populatie in de Liereman (1) stierf in 2011 uit. In functie van duurzame populaties voor de soort wordt gestreefd naar een verdere toename van 4010. Voor de ganse SBZ wordt een toename nagestreefd van natte heide in het Turnhouts Vennengebied (3, 5) en Liereman (1), waarbij het Kijkverdriet, Kesseven en Klotgoor (7) een mogelijke stapsteen voor het gentiaanblauwtje wordt. In dezelfde gebieden wordt een verdere toename van 4030 beoogd. Voor droge heide wordt in meerdere heidekernen een toename nagestreefd.

  • Er wordt een toename van 81 ha nagestreefd voor natte heide en 172 ha voor droge heide.Mogelijkheden voor oppervlaktetoename voor met natte heide geassocieerde veenvegetaties (7110, 7140, 7150) zijn er vooral in de Liereman (creatie van één aangesloten heide- en veengebied) door o.a. herstelbeheer vanuit grote zeggenvegetaties, rietmoeras en vochtige struwelen. Voor 7110 wordt behoud van de actuele kwaliteit van de lokale hoogveenelementen in overgangsveen (7110_oli) beoogd (behoud van een intact veenlichaam van ? 2,5 ha). Een cluster aan veenvegetaties creëert uitbreidingsmogelijkheden voor gevlekte witsnuitlibel (twee populaties bekend, SBZ van essentieel belang).
  • Er wordt een toename van 17 ha nagestreefd voor veenvegetaties.De potenties voor heischrale graslanden (6230) zijn in deze SBZ zeer groot door het voorkomen van verschillende kensoorten en de gebufferde zandbodems. Buiten het vliegveld van Weelde kan 6230 door herstel- of omvormingsbeheer versterkt worden in Liereman-Korhaan (1), Turnhouts Vennengebied (3, 5) en Kijkverdriet, Kesseven en Klotgoor (7). Er wordt gestreefd naar minimaal 3 kernen van 30 ha 6230 in functie van duurzame populaties van habitattypische soorten. Belangrijk is dat in deze kernen de lokale variaties naar subtypes (6230_ha, 6230_hn en 6230_hmo incl. ‘6230_hmo_kwel’ en ‘6230_hmo_klei’ ) maximaal worden aangesproken (al dan niet in complex).
  • Er wordt een toename van heischraal grasland met 99 ha nagestreefd.




• Verdere toename van vennen met oeverkruid- en waterlobelia-vegetaties en van de populaties drijvende waterweegbree
  Dit gebied is voor vennen van essentieel belang in Vlaanderen. Door het licht gebufferd karakter komen hier nog uiterst zeldzame soorten voor zoals gesteeld glaskroos, waterlobelia, pilvaren en oeverkruid. Het behoud van de goed ontwikkelde vegetaties van mineraalarme oligotrofe (3110) en oligo-mesotrofe stilstaande wateren (3130_aom, oeverkruidgemeenschappen) is een eerste doelstelling. Om duurzame populaties van de habitattypische flora en fauna te verkrijgen is verdere toename van deze habitats noodzakelijk. Een toename van 3110 en 3130 in een matrix van venen (7140, 7150), natte (4010) en droge heide (4030) en heischraal grasland (6230), gecombineerd met een extensivering van het landbouwgebruik en herstel van de natuurlijke hydrologie, draagt bij tot een verdere verhoogde interne buffering van deze vennen. Voor de dystrofe vennen (3160) wordt behoud van de huidige oppervlakte (minstens 1,9 ha) voorop gesteld. Gezien de kennislacune die er is ten aanzien van mogelijk andere 3160-vennen in de Liereman (bijkomende oppervlakte?) kan de effectief te behouden oppervlakte vermoedelijk hoger liggen. De 3110-vennen zijn op Vlaams niveau van essentieel belang voor habitattypische soorten als waterlobelia.Er wordt een toename van 4 ha voor 3110 en 17 ha voor 3130 nagestreefd.Deze oppervlaktetoename geeft eveneens kansen voor de uitbreiding van het aantal populaties van drijvende waterweegbree. Naast een oppervlaktetoename (die abiotisch in ruimte beperkt is), dient een verdere algemene kwaliteitsverbetering voor 3110 en 3130 nagestreefd. Beschikbaarheid van voldoende geschikte voortplantingsplassen is van belang voor heikikker en poelkikker.




• Kwaliteitsverbetering van de heidehabitats
  Naast oppervlaktetoename is ook kwaliteitsverbetering door het instellen van een gericht beheer (en het opheffen van actueel onaangepast beheer) aan de orde. Herstel van de natuurlijke hydrologie is essentieel voor het bereiken van een goede lokale staat van instandhouding voor natte heide, laagveen en vennen.

De SBZ wordt gekenmerkt door diverse types wateren met habitattypische soorten. Vennen maken integraal deel uit van het open heidesysteem (zie Landschap: Heidelandschap). Naast vennen, zijn moerassen, oude ontginningsplassen en poelen typisch voor het gebied. De moerashabitats komen vaak voor in mozaïek met alluviaal bos en/of rbb’s. De waterrijke gebieden zijn belangrijk als broed-, rust- en foerageergebied voor water- en moerasvogels.

Volgende habitats, regionaal belangrijke biotopen en habitattypische soorten zijn van belang in het moeraslandschap:

• van nature eutrofe plassen (3150), laaglandbeek (3260), beekbegeleidende graslanden (6410), laaggelegen schraalland (6510), alkalisch laagveen (7230), alkalisch laagveen op drijftillen (7140_base), alluviaal bos (91E0)
• grote zeggevegetaties (rbbMc), kleine zeggenvegetaties (rbbMs), rietmoeras (rbbMr), moerasbos (rbbSf), dotterbloemgraslanden (rbbHc), moerasspirearuigtes met graslandkenmerken (rbbHf)

Voor deze SBZ worden voor moerashabitats volgende extra oppervlaktes beoogd: + 5 ha voor 3150 (inrichting ontginningsplassen en vijvers), + 9 ha voor 6410, + 5 ha voor 7140_meso/7140_base (in complex), 2 ha voor 6510 en + 0,5 ha voor habitattype 7230. Voor alluviaal bos (91E0) wordt, naast behoud van de actuele oppervlakte, uitbreiding met 8 ha (door omvorming) vooropgesteld (excl. secundair habitat). Lokaal kan secundair alluviaal bos i.f.v. de prioritering hersteld worden naar een doelhabitat in de open sfeer.

Naast de specifieke doelen per habitat en de soorten worden volgende algemene doelen voorop gesteld voor het moeraslandschap:

• Realisatie van een habitatwaardige Wamp en aansluitende wateren met duurzame populaties van grote en kleine modderkruiper.
  Het voorkomen van grote modderkruiper is beperkt tot de Wamp en aanpalende wateren in het Goorken (16). Kleine modderkruiper wordt daarnaast ook nog aangetroffen in de Rode Loop (behorend tot het deelbekken van de Wamp) in de Liereman (1). Verdere vernatuurlijking van de Wamp in het Goorken met een aangepast ruimingsbeheer is noodzakelijk voor herstel van het enige leefgebied van grote modderkruiper in deze SBZ. Bij verbetering van de waterkwaliteit, zijn er grote potenties voor de ontwikkeling van habitat 3260 waardoor de duurzame instandhouding van de soort versterkt wordt. Bij de verbetering van de kwaliteit van het leefgebied is het instandhouden of creëren van ondiepe moerassige plaatsen en wetlands, in contact met de Wamp, van belang.beekherstel (hermeandering door inrichting, herstel stroomkuilenpatroon, inbreng van boomstammen of andere stroomdeflectoren, ...) en een aangepast ruimingsbeheer in de Rode Loop (1) zijn dan weer gunstig voor kleine modderkruiper. Een goede waterkwaliteit is ook hier een belangrijke randvoorwaarde.




• Ontwikkelen van 3 moerascomplexen met broedpopulaties van moerasvogelsoorten
  
  • Het herstel van de laagveenplassen en aanleg van wetlands in het Goorken (16) voor grote modderkruiper wordt gekoppeld aan herstel en ontwikkeling van broedgebied voor roerdomp (1 bp) en bruine Kiekendief (1 bp). De relatie met en de potenties in de Rode Del voor deze soorten (via kwaliteitsverbetering habitats en rbb’s) worden hierbij eveneens aangesproken, 30 tot 50 ha geschikt leefgebied wordt beoogd in Goorken en Rode Del (16) voor genoemde soorten. Voor roerdomp is extra leefgebied vereist, voornamelijk te voorzien door toename.
  • Naast het Goorken (16) zijn er ook potenties in het Geleeg (6) om te komen tot een groot aaneengesloten moerascomplex met broedpotentieel voor roerdomp (1 bp) en bruine kiekendief (1 bp), 30 tot 50 ha geschikt leefgebied wordt beoogd in de voormalige ontginningsplassen langsheen het kanaal. De relaties met en de potenties in de andere ontginningsplassen in deelgebieden 5 en 18 dienen hierbij eveneens aangesneden (via kwaliteitsverbetering habitats en rbb’s). Voor roerdomp is extra leefgebied vereist, voornamelijk te voorzien door toename.
  • In Liereman-Korhaan (1) zijn er ter plaatse Groot Moddergoor en Rode Goor potenties om te komen tot ontwikkeling tot grote aaneengesloten moerasvegetaties met bijkomend broedpotentieel voor porseleinhoen (regelmatige broedvogel) en bruine kiekendief (1 bp). 30-50 ha geschikt leefgebied wordt beoogd (via kwaliteitsverbetering habitats en rbb’s). Voor porseleinhoen is extra leefgebied vereist, voornamelijk te voorzien door toename (30 ha).Het is evident dat andere voorkomende moerasvogelsoorten in de SBZ mee profiteren van de ontwikkeling van deze moerascomplexen.




• Ontwikkeling van een laagveencomplex in de depressie van het Moer bestaande uit alkalisch overgangsveen, blauwgraslanden en ruigten in mozaïek met vochtige hooi- en graslanden, andere rbb’s en alluviaal bos.
  De SBZ is in Vlaanderen belangrijk voor beekbegeleidende graslanden 6410 en laaggelegen schraalland 6510. Het Moer is de enige locatie in de SBZ waar een complex van mesotrofe valleibossen, laagveen en vochtige gras- en hooilanden kan hersteld worden. Volgende doelen worden beoogd: een duurzame kern mesofiel elzenbroekbos (91E0_meso, > 20 ha) door behoud van de actuele oppervlakte en toename van het habitat ter hoogte van de (verlaten) recreatievijvers. Een klein deel van de oppervlakte (10% gedegradeerd alluviaal bos en oud populierenbos) wordt omgevormd tot 7140_base i.f.v. toename van de actuele aanwezige 7140_base. Ontwikkeling van galigaanvegetaties 7120 in goede SVI (minimum 1 ha met een minimale habitatvlek van 0,1 ha) en ontwikkeling van overgangs – en trilveen, kleine zeggenvegetaties, veldrusgraslanden, glanshavergraslanden, dottergraslanden en blauwgrasland.

De SBZ wordt gekenmerkt door diverse types wateren met habitattypische soorten. Vennen maken integraal deel uit van het open heidesysteem (zie Landschap: Heidelandschap). Naast vennen, zijn moerassen, oude ontginningsplassen en poelen typisch voor het gebied. De moerashabitats komen vaak voor in mozaïek met alluviaal bos en/of rbb’s. De waterrijke gebieden zijn belangrijk als broed-, rust- en foerageergebied voor water- en moerasvogels.

Volgende habitats, regionaal belangrijke biotopen en habitattypische soorten zijn van belang in het moeraslandschap:

• van nature eutrofe plassen (3150), laaglandbeek (3260), beekbegeleidende graslanden (6410), laaggelegen schraalland (6510), alkalisch laagveen (7230), alkalisch laagveen op drijftillen (7140_base), alluviaal bos (91E0)
• grote zeggevegetaties (rbbMc), kleine zeggenvegetaties (rbbMs), rietmoeras (rbbMr), moerasbos (rbbSf), dotterbloemgraslanden (rbbHc), moerasspirearuigtes met graslandkenmerken (rbbHf)

Voor deze SBZ worden voor moerashabitats volgende extra oppervlaktes beoogd: + 5 ha voor 3150 (inrichting ontginningsplassen en vijvers), + 9 ha voor 6410, + 5 ha voor 7140_meso/7140_base (in complex), 2 ha voor 6510 en + 0,5 ha voor habitattype 7230. Voor alluviaal bos (91E0) wordt, naast behoud van de actuele oppervlakte, uitbreiding met 8 ha (door omvorming) vooropgesteld (excl. secundair habitat). Lokaal kan secundair alluviaal bos i.f.v. de prioritering hersteld worden naar een doelhabitat in de open sfeer.

Naast de specifieke doelen per habitat en de soorten worden volgende algemene doelen voorop gesteld voor het moeraslandschap:

• Realisatie van een habitatwaardige Wamp en aansluitende wateren met duurzame populaties van grote en kleine modderkruiper.
  Het voorkomen van grote modderkruiper is beperkt tot de Wamp en aanpalende wateren in het Goorken (16). Kleine modderkruiper wordt daarnaast ook nog aangetroffen in de Rode Loop (behorend tot het deelbekken van de Wamp) in de Liereman (1). Verdere vernatuurlijking van de Wamp in het Goorken met een aangepast ruimingsbeheer is noodzakelijk voor herstel van het enige leefgebied van grote modderkruiper in deze SBZ. Bij verbetering van de waterkwaliteit, zijn er grote potenties voor de ontwikkeling van habitat 3260 waardoor de duurzame instandhouding van de soort versterkt wordt. Bij de verbetering van de kwaliteit van het leefgebied is het instandhouden of creëren van ondiepe moerassige plaatsen en wetlands, in contact met de Wamp, van belang.beekherstel (hermeandering door inrichting, herstel stroomkuilenpatroon, inbreng van boomstammen of andere stroomdeflectoren, ...) en een aangepast ruimingsbeheer in de Rode Loop (1) zijn dan weer gunstig voor kleine modderkruiper. Een goede waterkwaliteit is ook hier een belangrijke randvoorwaarde.




• Ontwikkelen van 3 moerascomplexen met broedpopulaties van moerasvogelsoorten
  
  • Het herstel van de laagveenplassen en aanleg van wetlands in het Goorken (16) voor grote modderkruiper wordt gekoppeld aan herstel en ontwikkeling van broedgebied voor roerdomp (1 bp) en bruine Kiekendief (1 bp). De relatie met en de potenties in de Rode Del voor deze soorten (via kwaliteitsverbetering habitats en rbb’s) worden hierbij eveneens aangesproken, 30 tot 50 ha geschikt leefgebied wordt beoogd in Goorken en Rode Del (16) voor genoemde soorten. Voor roerdomp is extra leefgebied vereist, voornamelijk te voorzien door toename.
  • Naast het Goorken (16) zijn er ook potenties in het Geleeg (6) om te komen tot een groot aaneengesloten moerascomplex met broedpotentieel voor roerdomp (1 bp) en bruine kiekendief (1 bp), 30 tot 50 ha geschikt leefgebied wordt beoogd in de voormalige ontginningsplassen langsheen het kanaal. De relaties met en de potenties in de andere ontginningsplassen in deelgebieden 5 en 18 dienen hierbij eveneens aangesneden (via kwaliteitsverbetering habitats en rbb’s). Voor roerdomp is extra leefgebied vereist, voornamelijk te voorzien door toename.
  • In Liereman-Korhaan (1) zijn er ter plaatse Groot Moddergoor en Rode Goor potenties om te komen tot ontwikkeling tot grote aaneengesloten moerasvegetaties met bijkomend broedpotentieel voor porseleinhoen (regelmatige broedvogel) en bruine kiekendief (1 bp). 30-50 ha geschikt leefgebied wordt beoogd (via kwaliteitsverbetering habitats en rbb’s). Voor porseleinhoen is extra leefgebied vereist, voornamelijk te voorzien door toename (30 ha).Het is evident dat andere voorkomende moerasvogelsoorten in de SBZ mee profiteren van de ontwikkeling van deze moerascomplexen.




• Ontwikkeling van een laagveencomplex in de depressie van het Moer bestaande uit alkalisch overgangsveen, blauwgraslanden en ruigten in mozaïek met vochtige hooi- en graslanden, andere rbb’s en alluviaal bos.
  De SBZ is in Vlaanderen belangrijk voor beekbegeleidende graslanden 6410 en laaggelegen schraalland 6510. Het Moer is de enige locatie in de SBZ waar een complex van mesotrofe valleibossen, laagveen en vochtige gras- en hooilanden kan hersteld worden. Volgende doelen worden beoogd: een duurzame kern mesofiel elzenbroekbos (91E0_meso, > 20 ha) door behoud van de actuele oppervlakte en toename van het habitat ter hoogte van de (verlaten) recreatievijvers. Een klein deel van de oppervlakte (10% gedegradeerd alluviaal bos en oud populierenbos) wordt omgevormd tot 7140_base i.f.v. toename van de actuele aanwezige 7140_base. Ontwikkeling van galigaanvegetaties 7120 in goede SVI (minimum 1 ha met een minimale habitatvlek van 0,1 ha) en ontwikkeling van overgangs – en trilveen, kleine zeggenvegetaties, veldrusgraslanden, glanshavergraslanden, dottergraslanden en blauwgrasland.

De SBZ wordt gekenmerkt door diverse types wateren met habitattypische soorten. Vennen maken integraal deel uit van het open heidesysteem (zie Landschap: Heidelandschap). Naast vennen, zijn moerassen, oude ontginningsplassen en poelen typisch voor het gebied. De moerashabitats komen vaak voor in mozaïek met alluviaal bos en/of rbb’s. De waterrijke gebieden zijn belangrijk als broed-, rust- en foerageergebied voor water- en moerasvogels.

Volgende habitats, regionaal belangrijke biotopen en habitattypische soorten zijn van belang in het moeraslandschap:

• van nature eutrofe plassen (3150), laaglandbeek (3260), beekbegeleidende graslanden (6410), laaggelegen schraalland (6510), alkalisch laagveen (7230), alkalisch laagveen op drijftillen (7140_base), alluviaal bos (91E0)
• grote zeggevegetaties (rbbMc), kleine zeggenvegetaties (rbbMs), rietmoeras (rbbMr), moerasbos (rbbSf), dotterbloemgraslanden (rbbHc), moerasspirearuigtes met graslandkenmerken (rbbHf)

Voor deze SBZ worden voor moerashabitats volgende extra oppervlaktes beoogd: + 5 ha voor 3150 (inrichting ontginningsplassen en vijvers), + 9 ha voor 6410, + 5 ha voor 7140_meso/7140_base (in complex), 2 ha voor 6510 en + 0,5 ha voor habitattype 7230. Voor alluviaal bos (91E0) wordt, naast behoud van de actuele oppervlakte, uitbreiding met 8 ha (door omvorming) vooropgesteld (excl. secundair habitat). Lokaal kan secundair alluviaal bos i.f.v. de prioritering hersteld worden naar een doelhabitat in de open sfeer.

Naast de specifieke doelen per habitat en de soorten worden volgende algemene doelen voorop gesteld voor het moeraslandschap:

• Realisatie van een habitatwaardige Wamp en aansluitende wateren met duurzame populaties van grote en kleine modderkruiper.
  Het voorkomen van grote modderkruiper is beperkt tot de Wamp en aanpalende wateren in het Goorken (16). Kleine modderkruiper wordt daarnaast ook nog aangetroffen in de Rode Loop (behorend tot het deelbekken van de Wamp) in de Liereman (1). Verdere vernatuurlijking van de Wamp in het Goorken met een aangepast ruimingsbeheer is noodzakelijk voor herstel van het enige leefgebied van grote modderkruiper in deze SBZ. Bij verbetering van de waterkwaliteit, zijn er grote potenties voor de ontwikkeling van habitat 3260 waardoor de duurzame instandhouding van de soort versterkt wordt. Bij de verbetering van de kwaliteit van het leefgebied is het instandhouden of creëren van ondiepe moerassige plaatsen en wetlands, in contact met de Wamp, van belang.beekherstel (hermeandering door inrichting, herstel stroomkuilenpatroon, inbreng van boomstammen of andere stroomdeflectoren, ...) en een aangepast ruimingsbeheer in de Rode Loop (1) zijn dan weer gunstig voor kleine modderkruiper. Een goede waterkwaliteit is ook hier een belangrijke randvoorwaarde.




• Ontwikkelen van 3 moerascomplexen met broedpopulaties van moerasvogelsoorten
  
  • Het herstel van de laagveenplassen en aanleg van wetlands in het Goorken (16) voor grote modderkruiper wordt gekoppeld aan herstel en ontwikkeling van broedgebied voor roerdomp (1 bp) en bruine Kiekendief (1 bp). De relatie met en de potenties in de Rode Del voor deze soorten (via kwaliteitsverbetering habitats en rbb’s) worden hierbij eveneens aangesproken, 30 tot 50 ha geschikt leefgebied wordt beoogd in Goorken en Rode Del (16) voor genoemde soorten. Voor roerdomp is extra leefgebied vereist, voornamelijk te voorzien door toename.
  • Naast het Goorken (16) zijn er ook potenties in het Geleeg (6) om te komen tot een groot aaneengesloten moerascomplex met broedpotentieel voor roerdomp (1 bp) en bruine kiekendief (1 bp), 30 tot 50 ha geschikt leefgebied wordt beoogd in de voormalige ontginningsplassen langsheen het kanaal. De relaties met en de potenties in de andere ontginningsplassen in deelgebieden 5 en 18 dienen hierbij eveneens aangesneden (via kwaliteitsverbetering habitats en rbb’s). Voor roerdomp is extra leefgebied vereist, voornamelijk te voorzien door toename.
  • In Liereman-Korhaan (1) zijn er ter plaatse Groot Moddergoor en Rode Goor potenties om te komen tot ontwikkeling tot grote aaneengesloten moerasvegetaties met bijkomend broedpotentieel voor porseleinhoen (regelmatige broedvogel) en bruine kiekendief (1 bp). 30-50 ha geschikt leefgebied wordt beoogd (via kwaliteitsverbetering habitats en rbb’s). Voor porseleinhoen is extra leefgebied vereist, voornamelijk te voorzien door toename (30 ha).Het is evident dat andere voorkomende moerasvogelsoorten in de SBZ mee profiteren van de ontwikkeling van deze moerascomplexen.




• Ontwikkeling van een laagveencomplex in de depressie van het Moer bestaande uit alkalisch overgangsveen, blauwgraslanden en ruigten in mozaïek met vochtige hooi- en graslanden, andere rbb’s en alluviaal bos.
  De SBZ is in Vlaanderen belangrijk voor beekbegeleidende graslanden 6410 en laaggelegen schraalland 6510. Het Moer is de enige locatie in de SBZ waar een complex van mesotrofe valleibossen, laagveen en vochtige gras- en hooilanden kan hersteld worden. Volgende doelen worden beoogd: een duurzame kern mesofiel elzenbroekbos (91E0_meso, > 20 ha) door behoud van de actuele oppervlakte en toename van het habitat ter hoogte van de (verlaten) recreatievijvers. Een klein deel van de oppervlakte (10% gedegradeerd alluviaal bos en oud populierenbos) wordt omgevormd tot 7140_base i.f.v. toename van de actuele aanwezige 7140_base. Ontwikkeling van galigaanvegetaties 7120 in goede SVI (minimum 1 ha met een minimale habitatvlek van 0,1 ha) en ontwikkeling van overgangs – en trilveen, kleine zeggenvegetaties, veldrusgraslanden, glanshavergraslanden, dottergraslanden en blauwgrasland.

De SBZ wordt gekenmerkt door diverse types wateren met habitattypische soorten. Vennen maken integraal deel uit van het open heidesysteem (zie Landschap: Heidelandschap). Naast vennen, zijn moerassen, oude ontginningsplassen en poelen typisch voor het gebied. De moerashabitats komen vaak voor in mozaïek met alluviaal bos en/of rbb’s. De waterrijke gebieden zijn belangrijk als broed-, rust- en foerageergebied voor water- en moerasvogels.

Volgende habitats, regionaal belangrijke biotopen en habitattypische soorten zijn van belang in het moeraslandschap:

• van nature eutrofe plassen (3150), laaglandbeek (3260), beekbegeleidende graslanden (6410), laaggelegen schraalland (6510), alkalisch laagveen (7230), alkalisch laagveen op drijftillen (7140_base), alluviaal bos (91E0)
• grote zeggevegetaties (rbbMc), kleine zeggenvegetaties (rbbMs), rietmoeras (rbbMr), moerasbos (rbbSf), dotterbloemgraslanden (rbbHc), moerasspirearuigtes met graslandkenmerken (rbbHf)

Voor deze SBZ worden voor moerashabitats volgende extra oppervlaktes beoogd: + 5 ha voor 3150 (inrichting ontginningsplassen en vijvers), + 9 ha voor 6410, + 5 ha voor 7140_meso/7140_base (in complex), 2 ha voor 6510 en + 0,5 ha voor habitattype 7230. Voor alluviaal bos (91E0) wordt, naast behoud van de actuele oppervlakte, uitbreiding met 8 ha (door omvorming) vooropgesteld (excl. secundair habitat). Lokaal kan secundair alluviaal bos i.f.v. de prioritering hersteld worden naar een doelhabitat in de open sfeer.

Naast de specifieke doelen per habitat en de soorten worden volgende algemene doelen voorop gesteld voor het moeraslandschap:

• Realisatie van een habitatwaardige Wamp en aansluitende wateren met duurzame populaties van grote en kleine modderkruiper.
  Het voorkomen van grote modderkruiper is beperkt tot de Wamp en aanpalende wateren in het Goorken (16). Kleine modderkruiper wordt daarnaast ook nog aangetroffen in de Rode Loop (behorend tot het deelbekken van de Wamp) in de Liereman (1). Verdere vernatuurlijking van de Wamp in het Goorken met een aangepast ruimingsbeheer is noodzakelijk voor herstel van het enige leefgebied van grote modderkruiper in deze SBZ. Bij verbetering van de waterkwaliteit, zijn er grote potenties voor de ontwikkeling van habitat 3260 waardoor de duurzame instandhouding van de soort versterkt wordt. Bij de verbetering van de kwaliteit van het leefgebied is het instandhouden of creëren van ondiepe moerassige plaatsen en wetlands, in contact met de Wamp, van belang.beekherstel (hermeandering door inrichting, herstel stroomkuilenpatroon, inbreng van boomstammen of andere stroomdeflectoren, ...) en een aangepast ruimingsbeheer in de Rode Loop (1) zijn dan weer gunstig voor kleine modderkruiper. Een goede waterkwaliteit is ook hier een belangrijke randvoorwaarde.




• Ontwikkelen van 3 moerascomplexen met broedpopulaties van moerasvogelsoorten
  
  • Het herstel van de laagveenplassen en aanleg van wetlands in het Goorken (16) voor grote modderkruiper wordt gekoppeld aan herstel en ontwikkeling van broedgebied voor roerdomp (1 bp) en bruine Kiekendief (1 bp). De relatie met en de potenties in de Rode Del voor deze soorten (via kwaliteitsverbetering habitats en rbb’s) worden hierbij eveneens aangesproken, 30 tot 50 ha geschikt leefgebied wordt beoogd in Goorken en Rode Del (16) voor genoemde soorten. Voor roerdomp is extra leefgebied vereist, voornamelijk te voorzien door toename.
  • Naast het Goorken (16) zijn er ook potenties in het Geleeg (6) om te komen tot een groot aaneengesloten moerascomplex met broedpotentieel voor roerdomp (1 bp) en bruine kiekendief (1 bp), 30 tot 50 ha geschikt leefgebied wordt beoogd in de voormalige ontginningsplassen langsheen het kanaal. De relaties met en de potenties in de andere ontginningsplassen in deelgebieden 5 en 18 dienen hierbij eveneens aangesneden (via kwaliteitsverbetering habitats en rbb’s). Voor roerdomp is extra leefgebied vereist, voornamelijk te voorzien door toename.
  • In Liereman-Korhaan (1) zijn er ter plaatse Groot Moddergoor en Rode Goor potenties om te komen tot ontwikkeling tot grote aaneengesloten moerasvegetaties met bijkomend broedpotentieel voor porseleinhoen (regelmatige broedvogel) en bruine kiekendief (1 bp). 30-50 ha geschikt leefgebied wordt beoogd (via kwaliteitsverbetering habitats en rbb’s). Voor porseleinhoen is extra leefgebied vereist, voornamelijk te voorzien door toename (30 ha).Het is evident dat andere voorkomende moerasvogelsoorten in de SBZ mee profiteren van de ontwikkeling van deze moerascomplexen.




• Ontwikkeling van een laagveencomplex in de depressie van het Moer bestaande uit alkalisch overgangsveen, blauwgraslanden en ruigten in mozaïek met vochtige hooi- en graslanden, andere rbb’s en alluviaal bos.
  De SBZ is in Vlaanderen belangrijk voor beekbegeleidende graslanden 6410 en laaggelegen schraalland 6510. Het Moer is de enige locatie in de SBZ waar een complex van mesotrofe valleibossen, laagveen en vochtige gras- en hooilanden kan hersteld worden. Volgende doelen worden beoogd: een duurzame kern mesofiel elzenbroekbos (91E0_meso, > 20 ha) door behoud van de actuele oppervlakte en toename van het habitat ter hoogte van de (verlaten) recreatievijvers. Een klein deel van de oppervlakte (10% gedegradeerd alluviaal bos en oud populierenbos) wordt omgevormd tot 7140_base i.f.v. toename van de actuele aanwezige 7140_base. Ontwikkeling van galigaanvegetaties 7120 in goede SVI (minimum 1 ha met een minimale habitatvlek van 0,1 ha) en ontwikkeling van overgangs – en trilveen, kleine zeggenvegetaties, veldrusgraslanden, glanshavergraslanden, dottergraslanden en blauwgrasland.

De SBZ wordt gekenmerkt door diverse types wateren met habitattypische soorten. Vennen maken integraal deel uit van het open heidesysteem (zie Landschap: Heidelandschap). Naast vennen, zijn moerassen, oude ontginningsplassen en poelen typisch voor het gebied. De moerashabitats komen vaak voor in mozaïek met alluviaal bos en/of rbb’s. De waterrijke gebieden zijn belangrijk als broed-, rust- en foerageergebied voor water- en moerasvogels.

Volgende habitats, regionaal belangrijke biotopen en habitattypische soorten zijn van belang in het moeraslandschap:

• van nature eutrofe plassen (3150), laaglandbeek (3260), beekbegeleidende graslanden (6410), laaggelegen schraalland (6510), alkalisch laagveen (7230), alkalisch laagveen op drijftillen (7140_base), alluviaal bos (91E0)
• grote zeggevegetaties (rbbMc), kleine zeggenvegetaties (rbbMs), rietmoeras (rbbMr), moerasbos (rbbSf), dotterbloemgraslanden (rbbHc), moerasspirearuigtes met graslandkenmerken (rbbHf)

Voor deze SBZ worden voor moerashabitats volgende extra oppervlaktes beoogd: + 5 ha voor 3150 (inrichting ontginningsplassen en vijvers), + 9 ha voor 6410, + 5 ha voor 7140_meso/7140_base (in complex), 2 ha voor 6510 en + 0,5 ha voor habitattype 7230. Voor alluviaal bos (91E0) wordt, naast behoud van de actuele oppervlakte, uitbreiding met 8 ha (door omvorming) vooropgesteld (excl. secundair habitat). Lokaal kan secundair alluviaal bos i.f.v. de prioritering hersteld worden naar een doelhabitat in de open sfeer.

Naast de specifieke doelen per habitat en de soorten worden volgende algemene doelen voorop gesteld voor het moeraslandschap:

• Realisatie van een habitatwaardige Wamp en aansluitende wateren met duurzame populaties van grote en kleine modderkruiper.
  Het voorkomen van grote modderkruiper is beperkt tot de Wamp en aanpalende wateren in het Goorken (16). Kleine modderkruiper wordt daarnaast ook nog aangetroffen in de Rode Loop (behorend tot het deelbekken van de Wamp) in de Liereman (1). Verdere vernatuurlijking van de Wamp in het Goorken met een aangepast ruimingsbeheer is noodzakelijk voor herstel van het enige leefgebied van grote modderkruiper in deze SBZ. Bij verbetering van de waterkwaliteit, zijn er grote potenties voor de ontwikkeling van habitat 3260 waardoor de duurzame instandhouding van de soort versterkt wordt. Bij de verbetering van de kwaliteit van het leefgebied is het instandhouden of creëren van ondiepe moerassige plaatsen en wetlands, in contact met de Wamp, van belang.beekherstel (hermeandering door inrichting, herstel stroomkuilenpatroon, inbreng van boomstammen of andere stroomdeflectoren, ...) en een aangepast ruimingsbeheer in de Rode Loop (1) zijn dan weer gunstig voor kleine modderkruiper. Een goede waterkwaliteit is ook hier een belangrijke randvoorwaarde.




• Ontwikkelen van 3 moerascomplexen met broedpopulaties van moerasvogelsoorten
  
  • Het herstel van de laagveenplassen en aanleg van wetlands in het Goorken (16) voor grote modderkruiper wordt gekoppeld aan herstel en ontwikkeling van broedgebied voor roerdomp (1 bp) en bruine Kiekendief (1 bp). De relatie met en de potenties in de Rode Del voor deze soorten (via kwaliteitsverbetering habitats en rbb’s) worden hierbij eveneens aangesproken, 30 tot 50 ha geschikt leefgebied wordt beoogd in Goorken en Rode Del (16) voor genoemde soorten. Voor roerdomp is extra leefgebied vereist, voornamelijk te voorzien door toename.
  • Naast het Goorken (16) zijn er ook potenties in het Geleeg (6) om te komen tot een groot aaneengesloten moerascomplex met broedpotentieel voor roerdomp (1 bp) en bruine kiekendief (1 bp), 30 tot 50 ha geschikt leefgebied wordt beoogd in de voormalige ontginningsplassen langsheen het kanaal. De relaties met en de potenties in de andere ontginningsplassen in deelgebieden 5 en 18 dienen hierbij eveneens aangesneden (via kwaliteitsverbetering habitats en rbb’s). Voor roerdomp is extra leefgebied vereist, voornamelijk te voorzien door toename.
  • In Liereman-Korhaan (1) zijn er ter plaatse Groot Moddergoor en Rode Goor potenties om te komen tot ontwikkeling tot grote aaneengesloten moerasvegetaties met bijkomend broedpotentieel voor porseleinhoen (regelmatige broedvogel) en bruine kiekendief (1 bp). 30-50 ha geschikt leefgebied wordt beoogd (via kwaliteitsverbetering habitats en rbb’s). Voor porseleinhoen is extra leefgebied vereist, voornamelijk te voorzien door toename (30 ha).Het is evident dat andere voorkomende moerasvogelsoorten in de SBZ mee profiteren van de ontwikkeling van deze moerascomplexen.




• Ontwikkeling van een laagveencomplex in de depressie van het Moer bestaande uit alkalisch overgangsveen, blauwgraslanden en ruigten in mozaïek met vochtige hooi- en graslanden, andere rbb’s en alluviaal bos.
  De SBZ is in Vlaanderen belangrijk voor beekbegeleidende graslanden 6410 en laaggelegen schraalland 6510. Het Moer is de enige locatie in de SBZ waar een complex van mesotrofe valleibossen, laagveen en vochtige gras- en hooilanden kan hersteld worden. Volgende doelen worden beoogd: een duurzame kern mesofiel elzenbroekbos (91E0_meso, > 20 ha) door behoud van de actuele oppervlakte en toename van het habitat ter hoogte van de (verlaten) recreatievijvers. Een klein deel van de oppervlakte (10% gedegradeerd alluviaal bos en oud populierenbos) wordt omgevormd tot 7140_base i.f.v. toename van de actuele aanwezige 7140_base. Ontwikkeling van galigaanvegetaties 7120 in goede SVI (minimum 1 ha met een minimale habitatvlek van 0,1 ha) en ontwikkeling van overgangs – en trilveen, kleine zeggenvegetaties, veldrusgraslanden, glanshavergraslanden, dottergraslanden en blauwgrasland.

De SBZ wordt gekenmerkt door diverse types wateren met habitattypische soorten. Vennen maken integraal deel uit van het open heidesysteem (zie Landschap: Heidelandschap). Naast vennen, zijn moerassen, oude ontginningsplassen en poelen typisch voor het gebied. De moerashabitats komen vaak voor in mozaïek met alluviaal bos en/of rbb’s. De waterrijke gebieden zijn belangrijk als broed-, rust- en foerageergebied voor water- en moerasvogels.

Volgende habitats, regionaal belangrijke biotopen en habitattypische soorten zijn van belang in het moeraslandschap:

• van nature eutrofe plassen (3150), laaglandbeek (3260), beekbegeleidende graslanden (6410), laaggelegen schraalland (6510), alkalisch laagveen (7230), alkalisch laagveen op drijftillen (7140_base), alluviaal bos (91E0)
• grote zeggevegetaties (rbbMc), kleine zeggenvegetaties (rbbMs), rietmoeras (rbbMr), moerasbos (rbbSf), dotterbloemgraslanden (rbbHc), moerasspirearuigtes met graslandkenmerken (rbbHf)

Voor deze SBZ worden voor moerashabitats volgende extra oppervlaktes beoogd: + 5 ha voor 3150 (inrichting ontginningsplassen en vijvers), + 9 ha voor 6410, + 5 ha voor 7140_meso/7140_base (in complex), 2 ha voor 6510 en + 0,5 ha voor habitattype 7230. Voor alluviaal bos (91E0) wordt, naast behoud van de actuele oppervlakte, uitbreiding met 8 ha (door omvorming) vooropgesteld (excl. secundair habitat). Lokaal kan secundair alluviaal bos i.f.v. de prioritering hersteld worden naar een doelhabitat in de open sfeer.

Naast de specifieke doelen per habitat en de soorten worden volgende algemene doelen voorop gesteld voor het moeraslandschap:

• Realisatie van een habitatwaardige Wamp en aansluitende wateren met duurzame populaties van grote en kleine modderkruiper.
  Het voorkomen van grote modderkruiper is beperkt tot de Wamp en aanpalende wateren in het Goorken (16). Kleine modderkruiper wordt daarnaast ook nog aangetroffen in de Rode Loop (behorend tot het deelbekken van de Wamp) in de Liereman (1). Verdere vernatuurlijking van de Wamp in het Goorken met een aangepast ruimingsbeheer is noodzakelijk voor herstel van het enige leefgebied van grote modderkruiper in deze SBZ. Bij verbetering van de waterkwaliteit, zijn er grote potenties voor de ontwikkeling van habitat 3260 waardoor de duurzame instandhouding van de soort versterkt wordt. Bij de verbetering van de kwaliteit van het leefgebied is het instandhouden of creëren van ondiepe moerassige plaatsen en wetlands, in contact met de Wamp, van belang.beekherstel (hermeandering door inrichting, herstel stroomkuilenpatroon, inbreng van boomstammen of andere stroomdeflectoren, ...) en een aangepast ruimingsbeheer in de Rode Loop (1) zijn dan weer gunstig voor kleine modderkruiper. Een goede waterkwaliteit is ook hier een belangrijke randvoorwaarde.




• Ontwikkelen van 3 moerascomplexen met broedpopulaties van moerasvogelsoorten
  
  • Het herstel van de laagveenplassen en aanleg van wetlands in het Goorken (16) voor grote modderkruiper wordt gekoppeld aan herstel en ontwikkeling van broedgebied voor roerdomp (1 bp) en bruine Kiekendief (1 bp). De relatie met en de potenties in de Rode Del voor deze soorten (via kwaliteitsverbetering habitats en rbb’s) worden hierbij eveneens aangesproken, 30 tot 50 ha geschikt leefgebied wordt beoogd in Goorken en Rode Del (16) voor genoemde soorten. Voor roerdomp is extra leefgebied vereist, voornamelijk te voorzien door toename.
  • Naast het Goorken (16) zijn er ook potenties in het Geleeg (6) om te komen tot een groot aaneengesloten moerascomplex met broedpotentieel voor roerdomp (1 bp) en bruine kiekendief (1 bp), 30 tot 50 ha geschikt leefgebied wordt beoogd in de voormalige ontginningsplassen langsheen het kanaal. De relaties met en de potenties in de andere ontginningsplassen in deelgebieden 5 en 18 dienen hierbij eveneens aangesneden (via kwaliteitsverbetering habitats en rbb’s). Voor roerdomp is extra leefgebied vereist, voornamelijk te voorzien door toename.
  • In Liereman-Korhaan (1) zijn er ter plaatse Groot Moddergoor en Rode Goor potenties om te komen tot ontwikkeling tot grote aaneengesloten moerasvegetaties met bijkomend broedpotentieel voor porseleinhoen (regelmatige broedvogel) en bruine kiekendief (1 bp). 30-50 ha geschikt leefgebied wordt beoogd (via kwaliteitsverbetering habitats en rbb’s). Voor porseleinhoen is extra leefgebied vereist, voornamelijk te voorzien door toename (30 ha).Het is evident dat andere voorkomende moerasvogelsoorten in de SBZ mee profiteren van de ontwikkeling van deze moerascomplexen.




• Ontwikkeling van een laagveencomplex in de depressie van het Moer bestaande uit alkalisch overgangsveen, blauwgraslanden en ruigten in mozaïek met vochtige hooi- en graslanden, andere rbb’s en alluviaal bos.
  De SBZ is in Vlaanderen belangrijk voor beekbegeleidende graslanden 6410 en laaggelegen schraalland 6510. Het Moer is de enige locatie in de SBZ waar een complex van mesotrofe valleibossen, laagveen en vochtige gras- en hooilanden kan hersteld worden. Volgende doelen worden beoogd: een duurzame kern mesofiel elzenbroekbos (91E0_meso, > 20 ha) door behoud van de actuele oppervlakte en toename van het habitat ter hoogte van de (verlaten) recreatievijvers. Een klein deel van de oppervlakte (10% gedegradeerd alluviaal bos en oud populierenbos) wordt omgevormd tot 7140_base i.f.v. toename van de actuele aanwezige 7140_base. Ontwikkeling van galigaanvegetaties 7120 in goede SVI (minimum 1 ha met een minimale habitatvlek van 0,1 ha) en ontwikkeling van overgangs – en trilveen, kleine zeggenvegetaties, veldrusgraslanden, glanshavergraslanden, dottergraslanden en blauwgrasland.

De SBZ wordt gekenmerkt door diverse types wateren met habitattypische soorten. Vennen maken integraal deel uit van het open heidesysteem (zie Landschap: Heidelandschap). Naast vennen, zijn moerassen, oude ontginningsplassen en poelen typisch voor het gebied. De moerashabitats komen vaak voor in mozaïek met alluviaal bos en/of rbb’s. De waterrijke gebieden zijn belangrijk als broed-, rust- en foerageergebied voor water- en moerasvogels.

Volgende habitats, regionaal belangrijke biotopen en habitattypische soorten zijn van belang in het moeraslandschap:

• van nature eutrofe plassen (3150), laaglandbeek (3260), beekbegeleidende graslanden (6410), laaggelegen schraalland (6510), alkalisch laagveen (7230), alkalisch laagveen op drijftillen (7140_base), alluviaal bos (91E0)
• grote zeggevegetaties (rbbMc), kleine zeggenvegetaties (rbbMs), rietmoeras (rbbMr), moerasbos (rbbSf), dotterbloemgraslanden (rbbHc), moerasspirearuigtes met graslandkenmerken (rbbHf)

Voor deze SBZ worden voor moerashabitats volgende extra oppervlaktes beoogd: + 5 ha voor 3150 (inrichting ontginningsplassen en vijvers), + 9 ha voor 6410, + 5 ha voor 7140_meso/7140_base (in complex), 2 ha voor 6510 en + 0,5 ha voor habitattype 7230. Voor alluviaal bos (91E0) wordt, naast behoud van de actuele oppervlakte, uitbreiding met 8 ha (door omvorming) vooropgesteld (excl. secundair habitat). Lokaal kan secundair alluviaal bos i.f.v. de prioritering hersteld worden naar een doelhabitat in de open sfeer.

Naast de specifieke doelen per habitat en de soorten worden volgende algemene doelen voorop gesteld voor het moeraslandschap:

• Realisatie van een habitatwaardige Wamp en aansluitende wateren met duurzame populaties van grote en kleine modderkruiper.
  Het voorkomen van grote modderkruiper is beperkt tot de Wamp en aanpalende wateren in het Goorken (16). Kleine modderkruiper wordt daarnaast ook nog aangetroffen in de Rode Loop (behorend tot het deelbekken van de Wamp) in de Liereman (1). Verdere vernatuurlijking van de Wamp in het Goorken met een aangepast ruimingsbeheer is noodzakelijk voor herstel van het enige leefgebied van grote modderkruiper in deze SBZ. Bij verbetering van de waterkwaliteit, zijn er grote potenties voor de ontwikkeling van habitat 3260 waardoor de duurzame instandhouding van de soort versterkt wordt. Bij de verbetering van de kwaliteit van het leefgebied is het instandhouden of creëren van ondiepe moerassige plaatsen en wetlands, in contact met de Wamp, van belang.beekherstel (hermeandering door inrichting, herstel stroomkuilenpatroon, inbreng van boomstammen of andere stroomdeflectoren, ...) en een aangepast ruimingsbeheer in de Rode Loop (1) zijn dan weer gunstig voor kleine modderkruiper. Een goede waterkwaliteit is ook hier een belangrijke randvoorwaarde.




• Ontwikkelen van 3 moerascomplexen met broedpopulaties van moerasvogelsoorten
  
  • Het herstel van de laagveenplassen en aanleg van wetlands in het Goorken (16) voor grote modderkruiper wordt gekoppeld aan herstel en ontwikkeling van broedgebied voor roerdomp (1 bp) en bruine Kiekendief (1 bp). De relatie met en de potenties in de Rode Del voor deze soorten (via kwaliteitsverbetering habitats en rbb’s) worden hierbij eveneens aangesproken, 30 tot 50 ha geschikt leefgebied wordt beoogd in Goorken en Rode Del (16) voor genoemde soorten. Voor roerdomp is extra leefgebied vereist, voornamelijk te voorzien door toename.
  • Naast het Goorken (16) zijn er ook potenties in het Geleeg (6) om te komen tot een groot aaneengesloten moerascomplex met broedpotentieel voor roerdomp (1 bp) en bruine kiekendief (1 bp), 30 tot 50 ha geschikt leefgebied wordt beoogd in de voormalige ontginningsplassen langsheen het kanaal. De relaties met en de potenties in de andere ontginningsplassen in deelgebieden 5 en 18 dienen hierbij eveneens aangesneden (via kwaliteitsverbetering habitats en rbb’s). Voor roerdomp is extra leefgebied vereist, voornamelijk te voorzien door toename.
  • In Liereman-Korhaan (1) zijn er ter plaatse Groot Moddergoor en Rode Goor potenties om te komen tot ontwikkeling tot grote aaneengesloten moerasvegetaties met bijkomend broedpotentieel voor porseleinhoen (regelmatige broedvogel) en bruine kiekendief (1 bp). 30-50 ha geschikt leefgebied wordt beoogd (via kwaliteitsverbetering habitats en rbb’s). Voor porseleinhoen is extra leefgebied vereist, voornamelijk te voorzien door toename (30 ha).Het is evident dat andere voorkomende moerasvogelsoorten in de SBZ mee profiteren van de ontwikkeling van deze moerascomplexen.




• Ontwikkeling van een laagveencomplex in de depressie van het Moer bestaande uit alkalisch overgangsveen, blauwgraslanden en ruigten in mozaïek met vochtige hooi- en graslanden, andere rbb’s en alluviaal bos.
  De SBZ is in Vlaanderen belangrijk voor beekbegeleidende graslanden 6410 en laaggelegen schraalland 6510. Het Moer is de enige locatie in de SBZ waar een complex van mesotrofe valleibossen, laagveen en vochtige gras- en hooilanden kan hersteld worden. Volgende doelen worden beoogd: een duurzame kern mesofiel elzenbroekbos (91E0_meso, > 20 ha) door behoud van de actuele oppervlakte en toename van het habitat ter hoogte van de (verlaten) recreatievijvers. Een klein deel van de oppervlakte (10% gedegradeerd alluviaal bos en oud populierenbos) wordt omgevormd tot 7140_base i.f.v. toename van de actuele aanwezige 7140_base. Ontwikkeling van galigaanvegetaties 7120 in goede SVI (minimum 1 ha met een minimale habitatvlek van 0,1 ha) en ontwikkeling van overgangs – en trilveen, kleine zeggenvegetaties, veldrusgraslanden, glanshavergraslanden, dottergraslanden en blauwgrasland.

De SBZ wordt gekenmerkt door diverse types wateren met habitattypische soorten. Vennen maken integraal deel uit van het open heidesysteem (zie Landschap: Heidelandschap). Naast vennen, zijn moerassen, oude ontginningsplassen en poelen typisch voor het gebied. De moerashabitats komen vaak voor in mozaïek met alluviaal bos en/of rbb’s. De waterrijke gebieden zijn belangrijk als broed-, rust- en foerageergebied voor water- en moerasvogels.

Volgende habitats, regionaal belangrijke biotopen en habitattypische soorten zijn van belang in het moeraslandschap:

• van nature eutrofe plassen (3150), laaglandbeek (3260), beekbegeleidende graslanden (6410), laaggelegen schraalland (6510), alkalisch laagveen (7230), alkalisch laagveen op drijftillen (7140_base), alluviaal bos (91E0)
• grote zeggevegetaties (rbbMc), kleine zeggenvegetaties (rbbMs), rietmoeras (rbbMr), moerasbos (rbbSf), dotterbloemgraslanden (rbbHc), moerasspirearuigtes met graslandkenmerken (rbbHf)

Voor deze SBZ worden voor moerashabitats volgende extra oppervlaktes beoogd: + 5 ha voor 3150 (inrichting ontginningsplassen en vijvers), + 9 ha voor 6410, + 5 ha voor 7140_meso/7140_base (in complex), 2 ha voor 6510 en + 0,5 ha voor habitattype 7230. Voor alluviaal bos (91E0) wordt, naast behoud van de actuele oppervlakte, uitbreiding met 8 ha (door omvorming) vooropgesteld (excl. secundair habitat). Lokaal kan secundair alluviaal bos i.f.v. de prioritering hersteld worden naar een doelhabitat in de open sfeer.

Naast de specifieke doelen per habitat en de soorten worden volgende algemene doelen voorop gesteld voor het moeraslandschap:

• Realisatie van een habitatwaardige Wamp en aansluitende wateren met duurzame populaties van grote en kleine modderkruiper.
  Het voorkomen van grote modderkruiper is beperkt tot de Wamp en aanpalende wateren in het Goorken (16). Kleine modderkruiper wordt daarnaast ook nog aangetroffen in de Rode Loop (behorend tot het deelbekken van de Wamp) in de Liereman (1). Verdere vernatuurlijking van de Wamp in het Goorken met een aangepast ruimingsbeheer is noodzakelijk voor herstel van het enige leefgebied van grote modderkruiper in deze SBZ. Bij verbetering van de waterkwaliteit, zijn er grote potenties voor de ontwikkeling van habitat 3260 waardoor de duurzame instandhouding van de soort versterkt wordt. Bij de verbetering van de kwaliteit van het leefgebied is het instandhouden of creëren van ondiepe moerassige plaatsen en wetlands, in contact met de Wamp, van belang.beekherstel (hermeandering door inrichting, herstel stroomkuilenpatroon, inbreng van boomstammen of andere stroomdeflectoren, ...) en een aangepast ruimingsbeheer in de Rode Loop (1) zijn dan weer gunstig voor kleine modderkruiper. Een goede waterkwaliteit is ook hier een belangrijke randvoorwaarde.




• Ontwikkelen van 3 moerascomplexen met broedpopulaties van moerasvogelsoorten
  
  • Het herstel van de laagveenplassen en aanleg van wetlands in het Goorken (16) voor grote modderkruiper wordt gekoppeld aan herstel en ontwikkeling van broedgebied voor roerdomp (1 bp) en bruine Kiekendief (1 bp). De relatie met en de potenties in de Rode Del voor deze soorten (via kwaliteitsverbetering habitats en rbb’s) worden hierbij eveneens aangesproken, 30 tot 50 ha geschikt leefgebied wordt beoogd in Goorken en Rode Del (16) voor genoemde soorten. Voor roerdomp is extra leefgebied vereist, voornamelijk te voorzien door toename.
  • Naast het Goorken (16) zijn er ook potenties in het Geleeg (6) om te komen tot een groot aaneengesloten moerascomplex met broedpotentieel voor roerdomp (1 bp) en bruine kiekendief (1 bp), 30 tot 50 ha geschikt leefgebied wordt beoogd in de voormalige ontginningsplassen langsheen het kanaal. De relaties met en de potenties in de andere ontginningsplassen in deelgebieden 5 en 18 dienen hierbij eveneens aangesneden (via kwaliteitsverbetering habitats en rbb’s). Voor roerdomp is extra leefgebied vereist, voornamelijk te voorzien door toename.
  • In Liereman-Korhaan (1) zijn er ter plaatse Groot Moddergoor en Rode Goor potenties om te komen tot ontwikkeling tot grote aaneengesloten moerasvegetaties met bijkomend broedpotentieel voor porseleinhoen (regelmatige broedvogel) en bruine kiekendief (1 bp). 30-50 ha geschikt leefgebied wordt beoogd (via kwaliteitsverbetering habitats en rbb’s). Voor porseleinhoen is extra leefgebied vereist, voornamelijk te voorzien door toename (30 ha).Het is evident dat andere voorkomende moerasvogelsoorten in de SBZ mee profiteren van de ontwikkeling van deze moerascomplexen.




• Ontwikkeling van een laagveencomplex in de depressie van het Moer bestaande uit alkalisch overgangsveen, blauwgraslanden en ruigten in mozaïek met vochtige hooi- en graslanden, andere rbb’s en alluviaal bos.
  De SBZ is in Vlaanderen belangrijk voor beekbegeleidende graslanden 6410 en laaggelegen schraalland 6510. Het Moer is de enige locatie in de SBZ waar een complex van mesotrofe valleibossen, laagveen en vochtige gras- en hooilanden kan hersteld worden. Volgende doelen worden beoogd: een duurzame kern mesofiel elzenbroekbos (91E0_meso, > 20 ha) door behoud van de actuele oppervlakte en toename van het habitat ter hoogte van de (verlaten) recreatievijvers. Een klein deel van de oppervlakte (10% gedegradeerd alluviaal bos en oud populierenbos) wordt omgevormd tot 7140_base i.f.v. toename van de actuele aanwezige 7140_base. Ontwikkeling van galigaanvegetaties 7120 in goede SVI (minimum 1 ha met een minimale habitatvlek van 0,1 ha) en ontwikkeling van overgangs – en trilveen, kleine zeggenvegetaties, veldrusgraslanden, glanshavergraslanden, dottergraslanden en blauwgrasland.

De SBZ wordt gekenmerkt door diverse types wateren met habitattypische soorten. Vennen maken integraal deel uit van het open heidesysteem (zie Landschap: Heidelandschap). Naast vennen, zijn moerassen, oude ontginningsplassen en poelen typisch voor het gebied. De moerashabitats komen vaak voor in mozaïek met alluviaal bos en/of rbb’s. De waterrijke gebieden zijn belangrijk als broed-, rust- en foerageergebied voor water- en moerasvogels.

Volgende habitats, regionaal belangrijke biotopen en habitattypische soorten zijn van belang in het moeraslandschap:

• van nature eutrofe plassen (3150), laaglandbeek (3260), beekbegeleidende graslanden (6410), laaggelegen schraalland (6510), alkalisch laagveen (7230), alkalisch laagveen op drijftillen (7140_base), alluviaal bos (91E0)
• grote zeggevegetaties (rbbMc), kleine zeggenvegetaties (rbbMs), rietmoeras (rbbMr), moerasbos (rbbSf), dotterbloemgraslanden (rbbHc), moerasspirearuigtes met graslandkenmerken (rbbHf)

Voor deze SBZ worden voor moerashabitats volgende extra oppervlaktes beoogd: + 5 ha voor 3150 (inrichting ontginningsplassen en vijvers), + 9 ha voor 6410, + 5 ha voor 7140_meso/7140_base (in complex), 2 ha voor 6510 en + 0,5 ha voor habitattype 7230. Voor alluviaal bos (91E0) wordt, naast behoud van de actuele oppervlakte, uitbreiding met 8 ha (door omvorming) vooropgesteld (excl. secundair habitat). Lokaal kan secundair alluviaal bos i.f.v. de prioritering hersteld worden naar een doelhabitat in de open sfeer.

Naast de specifieke doelen per habitat en de soorten worden volgende algemene doelen voorop gesteld voor het moeraslandschap:

• Realisatie van een habitatwaardige Wamp en aansluitende wateren met duurzame populaties van grote en kleine modderkruiper.
  Het voorkomen van grote modderkruiper is beperkt tot de Wamp en aanpalende wateren in het Goorken (16). Kleine modderkruiper wordt daarnaast ook nog aangetroffen in de Rode Loop (behorend tot het deelbekken van de Wamp) in de Liereman (1). Verdere vernatuurlijking van de Wamp in het Goorken met een aangepast ruimingsbeheer is noodzakelijk voor herstel van het enige leefgebied van grote modderkruiper in deze SBZ. Bij verbetering van de waterkwaliteit, zijn er grote potenties voor de ontwikkeling van habitat 3260 waardoor de duurzame instandhouding van de soort versterkt wordt. Bij de verbetering van de kwaliteit van het leefgebied is het instandhouden of creëren van ondiepe moerassige plaatsen en wetlands, in contact met de Wamp, van belang.beekherstel (hermeandering door inrichting, herstel stroomkuilenpatroon, inbreng van boomstammen of andere stroomdeflectoren, ...) en een aangepast ruimingsbeheer in de Rode Loop (1) zijn dan weer gunstig voor kleine modderkruiper. Een goede waterkwaliteit is ook hier een belangrijke randvoorwaarde.




• Ontwikkelen van 3 moerascomplexen met broedpopulaties van moerasvogelsoorten
  
  • Het herstel van de laagveenplassen en aanleg van wetlands in het Goorken (16) voor grote modderkruiper wordt gekoppeld aan herstel en ontwikkeling van broedgebied voor roerdomp (1 bp) en bruine Kiekendief (1 bp). De relatie met en de potenties in de Rode Del voor deze soorten (via kwaliteitsverbetering habitats en rbb’s) worden hierbij eveneens aangesproken, 30 tot 50 ha geschikt leefgebied wordt beoogd in Goorken en Rode Del (16) voor genoemde soorten. Voor roerdomp is extra leefgebied vereist, voornamelijk te voorzien door toename.
  • Naast het Goorken (16) zijn er ook potenties in het Geleeg (6) om te komen tot een groot aaneengesloten moerascomplex met broedpotentieel voor roerdomp (1 bp) en bruine kiekendief (1 bp), 30 tot 50 ha geschikt leefgebied wordt beoogd in de voormalige ontginningsplassen langsheen het kanaal. De relaties met en de potenties in de andere ontginningsplassen in deelgebieden 5 en 18 dienen hierbij eveneens aangesneden (via kwaliteitsverbetering habitats en rbb’s). Voor roerdomp is extra leefgebied vereist, voornamelijk te voorzien door toename.
  • In Liereman-Korhaan (1) zijn er ter plaatse Groot Moddergoor en Rode Goor potenties om te komen tot ontwikkeling tot grote aaneengesloten moerasvegetaties met bijkomend broedpotentieel voor porseleinhoen (regelmatige broedvogel) en bruine kiekendief (1 bp). 30-50 ha geschikt leefgebied wordt beoogd (via kwaliteitsverbetering habitats en rbb’s). Voor porseleinhoen is extra leefgebied vereist, voornamelijk te voorzien door toename (30 ha).Het is evident dat andere voorkomende moerasvogelsoorten in de SBZ mee profiteren van de ontwikkeling van deze moerascomplexen.




• Ontwikkeling van een laagveencomplex in de depressie van het Moer bestaande uit alkalisch overgangsveen, blauwgraslanden en ruigten in mozaïek met vochtige hooi- en graslanden, andere rbb’s en alluviaal bos.
  De SBZ is in Vlaanderen belangrijk voor beekbegeleidende graslanden 6410 en laaggelegen schraalland 6510. Het Moer is de enige locatie in de SBZ waar een complex van mesotrofe valleibossen, laagveen en vochtige gras- en hooilanden kan hersteld worden. Volgende doelen worden beoogd: een duurzame kern mesofiel elzenbroekbos (91E0_meso, > 20 ha) door behoud van de actuele oppervlakte en toename van het habitat ter hoogte van de (verlaten) recreatievijvers. Een klein deel van de oppervlakte (10% gedegradeerd alluviaal bos en oud populierenbos) wordt omgevormd tot 7140_base i.f.v. toename van de actuele aanwezige 7140_base. Ontwikkeling van galigaanvegetaties 7120 in goede SVI (minimum 1 ha met een minimale habitatvlek van 0,1 ha) en ontwikkeling van overgangs – en trilveen, kleine zeggenvegetaties, veldrusgraslanden, glanshavergraslanden, dottergraslanden en blauwgrasland.

De SBZ wordt gekenmerkt door diverse types wateren met habitattypische soorten. Vennen maken integraal deel uit van het open heidesysteem (zie Landschap: Heidelandschap). Naast vennen, zijn moerassen, oude ontginningsplassen en poelen typisch voor het gebied. De moerashabitats komen vaak voor in mozaïek met alluviaal bos en/of rbb’s. De waterrijke gebieden zijn belangrijk als broed-, rust- en foerageergebied voor water- en moerasvogels.

Volgende habitats, regionaal belangrijke biotopen en habitattypische soorten zijn van belang in het moeraslandschap:

• van nature eutrofe plassen (3150), laaglandbeek (3260), beekbegeleidende graslanden (6410), laaggelegen schraalland (6510), alkalisch laagveen (7230), alkalisch laagveen op drijftillen (7140_base), alluviaal bos (91E0)
• grote zeggevegetaties (rbbMc), kleine zeggenvegetaties (rbbMs), rietmoeras (rbbMr), moerasbos (rbbSf), dotterbloemgraslanden (rbbHc), moerasspirearuigtes met graslandkenmerken (rbbHf)

Voor deze SBZ worden voor moerashabitats volgende extra oppervlaktes beoogd: + 5 ha voor 3150 (inrichting ontginningsplassen en vijvers), + 9 ha voor 6410, + 5 ha voor 7140_meso/7140_base (in complex), 2 ha voor 6510 en + 0,5 ha voor habitattype 7230. Voor alluviaal bos (91E0) wordt, naast behoud van de actuele oppervlakte, uitbreiding met 8 ha (door omvorming) vooropgesteld (excl. secundair habitat). Lokaal kan secundair alluviaal bos i.f.v. de prioritering hersteld worden naar een doelhabitat in de open sfeer.

Naast de specifieke doelen per habitat en de soorten worden volgende algemene doelen voorop gesteld voor het moeraslandschap:

• Realisatie van een habitatwaardige Wamp en aansluitende wateren met duurzame populaties van grote en kleine modderkruiper.
  Het voorkomen van grote modderkruiper is beperkt tot de Wamp en aanpalende wateren in het Goorken (16). Kleine modderkruiper wordt daarnaast ook nog aangetroffen in de Rode Loop (behorend tot het deelbekken van de Wamp) in de Liereman (1). Verdere vernatuurlijking van de Wamp in het Goorken met een aangepast ruimingsbeheer is noodzakelijk voor herstel van het enige leefgebied van grote modderkruiper in deze SBZ. Bij verbetering van de waterkwaliteit, zijn er grote potenties voor de ontwikkeling van habitat 3260 waardoor de duurzame instandhouding van de soort versterkt wordt. Bij de verbetering van de kwaliteit van het leefgebied is het instandhouden of creëren van ondiepe moerassige plaatsen en wetlands, in contact met de Wamp, van belang.beekherstel (hermeandering door inrichting, herstel stroomkuilenpatroon, inbreng van boomstammen of andere stroomdeflectoren, ...) en een aangepast ruimingsbeheer in de Rode Loop (1) zijn dan weer gunstig voor kleine modderkruiper. Een goede waterkwaliteit is ook hier een belangrijke randvoorwaarde.




• Ontwikkelen van 3 moerascomplexen met broedpopulaties van moerasvogelsoorten
  
  • Het herstel van de laagveenplassen en aanleg van wetlands in het Goorken (16) voor grote modderkruiper wordt gekoppeld aan herstel en ontwikkeling van broedgebied voor roerdomp (1 bp) en bruine Kiekendief (1 bp). De relatie met en de potenties in de Rode Del voor deze soorten (via kwaliteitsverbetering habitats en rbb’s) worden hierbij eveneens aangesproken, 30 tot 50 ha geschikt leefgebied wordt beoogd in Goorken en Rode Del (16) voor genoemde soorten. Voor roerdomp is extra leefgebied vereist, voornamelijk te voorzien door toename.
  • Naast het Goorken (16) zijn er ook potenties in het Geleeg (6) om te komen tot een groot aaneengesloten moerascomplex met broedpotentieel voor roerdomp (1 bp) en bruine kiekendief (1 bp), 30 tot 50 ha geschikt leefgebied wordt beoogd in de voormalige ontginningsplassen langsheen het kanaal. De relaties met en de potenties in de andere ontginningsplassen in deelgebieden 5 en 18 dienen hierbij eveneens aangesneden (via kwaliteitsverbetering habitats en rbb’s). Voor roerdomp is extra leefgebied vereist, voornamelijk te voorzien door toename.
  • In Liereman-Korhaan (1) zijn er ter plaatse Groot Moddergoor en Rode Goor potenties om te komen tot ontwikkeling tot grote aaneengesloten moerasvegetaties met bijkomend broedpotentieel voor porseleinhoen (regelmatige broedvogel) en bruine kiekendief (1 bp). 30-50 ha geschikt leefgebied wordt beoogd (via kwaliteitsverbetering habitats en rbb’s). Voor porseleinhoen is extra leefgebied vereist, voornamelijk te voorzien door toename (30 ha).Het is evident dat andere voorkomende moerasvogelsoorten in de SBZ mee profiteren van de ontwikkeling van deze moerascomplexen.




• Ontwikkeling van een laagveencomplex in de depressie van het Moer bestaande uit alkalisch overgangsveen, blauwgraslanden en ruigten in mozaïek met vochtige hooi- en graslanden, andere rbb’s en alluviaal bos.
  De SBZ is in Vlaanderen belangrijk voor beekbegeleidende graslanden 6410 en laaggelegen schraalland 6510. Het Moer is de enige locatie in de SBZ waar een complex van mesotrofe valleibossen, laagveen en vochtige gras- en hooilanden kan hersteld worden. Volgende doelen worden beoogd: een duurzame kern mesofiel elzenbroekbos (91E0_meso, > 20 ha) door behoud van de actuele oppervlakte en toename van het habitat ter hoogte van de (verlaten) recreatievijvers. Een klein deel van de oppervlakte (10% gedegradeerd alluviaal bos en oud populierenbos) wordt omgevormd tot 7140_base i.f.v. toename van de actuele aanwezige 7140_base. Ontwikkeling van galigaanvegetaties 7120 in goede SVI (minimum 1 ha met een minimale habitatvlek van 0,1 ha) en ontwikkeling van overgangs – en trilveen, kleine zeggenvegetaties, veldrusgraslanden, glanshavergraslanden, dottergraslanden en blauwgrasland.

De SBZ wordt gekenmerkt door diverse types wateren met habitattypische soorten. Vennen maken integraal deel uit van het open heidesysteem (zie Landschap: Heidelandschap). Naast vennen, zijn moerassen, oude ontginningsplassen en poelen typisch voor het gebied. De moerashabitats komen vaak voor in mozaïek met alluviaal bos en/of rbb’s. De waterrijke gebieden zijn belangrijk als broed-, rust- en foerageergebied voor water- en moerasvogels.

Volgende habitats, regionaal belangrijke biotopen en habitattypische soorten zijn van belang in het moeraslandschap:

• van nature eutrofe plassen (3150), laaglandbeek (3260), beekbegeleidende graslanden (6410), laaggelegen schraalland (6510), alkalisch laagveen (7230), alkalisch laagveen op drijftillen (7140_base), alluviaal bos (91E0)
• grote zeggevegetaties (rbbMc), kleine zeggenvegetaties (rbbMs), rietmoeras (rbbMr), moerasbos (rbbSf), dotterbloemgraslanden (rbbHc), moerasspirearuigtes met graslandkenmerken (rbbHf)

Voor deze SBZ worden voor moerashabitats volgende extra oppervlaktes beoogd: + 5 ha voor 3150 (inrichting ontginningsplassen en vijvers), + 9 ha voor 6410, + 5 ha voor 7140_meso/7140_base (in complex), 2 ha voor 6510 en + 0,5 ha voor habitattype 7230. Voor alluviaal bos (91E0) wordt, naast behoud van de actuele oppervlakte, uitbreiding met 8 ha (door omvorming) vooropgesteld (excl. secundair habitat). Lokaal kan secundair alluviaal bos i.f.v. de prioritering hersteld worden naar een doelhabitat in de open sfeer.

Naast de specifieke doelen per habitat en de soorten worden volgende algemene doelen voorop gesteld voor het moeraslandschap:

• Realisatie van een habitatwaardige Wamp en aansluitende wateren met duurzame populaties van grote en kleine modderkruiper.
  Het voorkomen van grote modderkruiper is beperkt tot de Wamp en aanpalende wateren in het Goorken (16). Kleine modderkruiper wordt daarnaast ook nog aangetroffen in de Rode Loop (behorend tot het deelbekken van de Wamp) in de Liereman (1). Verdere vernatuurlijking van de Wamp in het Goorken met een aangepast ruimingsbeheer is noodzakelijk voor herstel van het enige leefgebied van grote modderkruiper in deze SBZ. Bij verbetering van de waterkwaliteit, zijn er grote potenties voor de ontwikkeling van habitat 3260 waardoor de duurzame instandhouding van de soort versterkt wordt. Bij de verbetering van de kwaliteit van het leefgebied is het instandhouden of creëren van ondiepe moerassige plaatsen en wetlands, in contact met de Wamp, van belang.beekherstel (hermeandering door inrichting, herstel stroomkuilenpatroon, inbreng van boomstammen of andere stroomdeflectoren, ...) en een aangepast ruimingsbeheer in de Rode Loop (1) zijn dan weer gunstig voor kleine modderkruiper. Een goede waterkwaliteit is ook hier een belangrijke randvoorwaarde.




• Ontwikkelen van 3 moerascomplexen met broedpopulaties van moerasvogelsoorten
  
  • Het herstel van de laagveenplassen en aanleg van wetlands in het Goorken (16) voor grote modderkruiper wordt gekoppeld aan herstel en ontwikkeling van broedgebied voor roerdomp (1 bp) en bruine Kiekendief (1 bp). De relatie met en de potenties in de Rode Del voor deze soorten (via kwaliteitsverbetering habitats en rbb’s) worden hierbij eveneens aangesproken, 30 tot 50 ha geschikt leefgebied wordt beoogd in Goorken en Rode Del (16) voor genoemde soorten. Voor roerdomp is extra leefgebied vereist, voornamelijk te voorzien door toename.
  • Naast het Goorken (16) zijn er ook potenties in het Geleeg (6) om te komen tot een groot aaneengesloten moerascomplex met broedpotentieel voor roerdomp (1 bp) en bruine kiekendief (1 bp), 30 tot 50 ha geschikt leefgebied wordt beoogd in de voormalige ontginningsplassen langsheen het kanaal. De relaties met en de potenties in de andere ontginningsplassen in deelgebieden 5 en 18 dienen hierbij eveneens aangesneden (via kwaliteitsverbetering habitats en rbb’s). Voor roerdomp is extra leefgebied vereist, voornamelijk te voorzien door toename.
  • In Liereman-Korhaan (1) zijn er ter plaatse Groot Moddergoor en Rode Goor potenties om te komen tot ontwikkeling tot grote aaneengesloten moerasvegetaties met bijkomend broedpotentieel voor porseleinhoen (regelmatige broedvogel) en bruine kiekendief (1 bp). 30-50 ha geschikt leefgebied wordt beoogd (via kwaliteitsverbetering habitats en rbb’s). Voor porseleinhoen is extra leefgebied vereist, voornamelijk te voorzien door toename (30 ha).Het is evident dat andere voorkomende moerasvogelsoorten in de SBZ mee profiteren van de ontwikkeling van deze moerascomplexen.




• Ontwikkeling van een laagveencomplex in de depressie van het Moer bestaande uit alkalisch overgangsveen, blauwgraslanden en ruigten in mozaïek met vochtige hooi- en graslanden, andere rbb’s en alluviaal bos.
  De SBZ is in Vlaanderen belangrijk voor beekbegeleidende graslanden 6410 en laaggelegen schraalland 6510. Het Moer is de enige locatie in de SBZ waar een complex van mesotrofe valleibossen, laagveen en vochtige gras- en hooilanden kan hersteld worden. Volgende doelen worden beoogd: een duurzame kern mesofiel elzenbroekbos (91E0_meso, > 20 ha) door behoud van de actuele oppervlakte en toename van het habitat ter hoogte van de (verlaten) recreatievijvers. Een klein deel van de oppervlakte (10% gedegradeerd alluviaal bos en oud populierenbos) wordt omgevormd tot 7140_base i.f.v. toename van de actuele aanwezige 7140_base. Ontwikkeling van galigaanvegetaties 7120 in goede SVI (minimum 1 ha met een minimale habitatvlek van 0,1 ha) en ontwikkeling van overgangs – en trilveen, kleine zeggenvegetaties, veldrusgraslanden, glanshavergraslanden, dottergraslanden en blauwgrasland.

De SBZ wordt gekenmerkt door diverse types wateren met habitattypische soorten. Vennen maken integraal deel uit van het open heidesysteem (zie Landschap: Heidelandschap). Naast vennen, zijn moerassen, oude ontginningsplassen en poelen typisch voor het gebied. De moerashabitats komen vaak voor in mozaïek met alluviaal bos en/of rbb’s. De waterrijke gebieden zijn belangrijk als broed-, rust- en foerageergebied voor water- en moerasvogels.

Volgende habitats, regionaal belangrijke biotopen en habitattypische soorten zijn van belang in het moeraslandschap:

• van nature eutrofe plassen (3150), laaglandbeek (3260), beekbegeleidende graslanden (6410), laaggelegen schraalland (6510), alkalisch laagveen (7230), alkalisch laagveen op drijftillen (7140_base), alluviaal bos (91E0)
• grote zeggevegetaties (rbbMc), kleine zeggenvegetaties (rbbMs), rietmoeras (rbbMr), moerasbos (rbbSf), dotterbloemgraslanden (rbbHc), moerasspirearuigtes met graslandkenmerken (rbbHf)

Voor deze SBZ worden voor moerashabitats volgende extra oppervlaktes beoogd: + 5 ha voor 3150 (inrichting ontginningsplassen en vijvers), + 9 ha voor 6410, + 5 ha voor 7140_meso/7140_base (in complex), 2 ha voor 6510 en + 0,5 ha voor habitattype 7230. Voor alluviaal bos (91E0) wordt, naast behoud van de actuele oppervlakte, uitbreiding met 8 ha (door omvorming) vooropgesteld (excl. secundair habitat). Lokaal kan secundair alluviaal bos i.f.v. de prioritering hersteld worden naar een doelhabitat in de open sfeer.

Naast de specifieke doelen per habitat en de soorten worden volgende algemene doelen voorop gesteld voor het moeraslandschap:

• Realisatie van een habitatwaardige Wamp en aansluitende wateren met duurzame populaties van grote en kleine modderkruiper.
  Het voorkomen van grote modderkruiper is beperkt tot de Wamp en aanpalende wateren in het Goorken (16). Kleine modderkruiper wordt daarnaast ook nog aangetroffen in de Rode Loop (behorend tot het deelbekken van de Wamp) in de Liereman (1). Verdere vernatuurlijking van de Wamp in het Goorken met een aangepast ruimingsbeheer is noodzakelijk voor herstel van het enige leefgebied van grote modderkruiper in deze SBZ. Bij verbetering van de waterkwaliteit, zijn er grote potenties voor de ontwikkeling van habitat 3260 waardoor de duurzame instandhouding van de soort versterkt wordt. Bij de verbetering van de kwaliteit van het leefgebied is het instandhouden of creëren van ondiepe moerassige plaatsen en wetlands, in contact met de Wamp, van belang.beekherstel (hermeandering door inrichting, herstel stroomkuilenpatroon, inbreng van boomstammen of andere stroomdeflectoren, ...) en een aangepast ruimingsbeheer in de Rode Loop (1) zijn dan weer gunstig voor kleine modderkruiper. Een goede waterkwaliteit is ook hier een belangrijke randvoorwaarde.




• Ontwikkelen van 3 moerascomplexen met broedpopulaties van moerasvogelsoorten
  
  • Het herstel van de laagveenplassen en aanleg van wetlands in het Goorken (16) voor grote modderkruiper wordt gekoppeld aan herstel en ontwikkeling van broedgebied voor roerdomp (1 bp) en bruine Kiekendief (1 bp). De relatie met en de potenties in de Rode Del voor deze soorten (via kwaliteitsverbetering habitats en rbb’s) worden hierbij eveneens aangesproken, 30 tot 50 ha geschikt leefgebied wordt beoogd in Goorken en Rode Del (16) voor genoemde soorten. Voor roerdomp is extra leefgebied vereist, voornamelijk te voorzien door toename.
  • Naast het Goorken (16) zijn er ook potenties in het Geleeg (6) om te komen tot een groot aaneengesloten moerascomplex met broedpotentieel voor roerdomp (1 bp) en bruine kiekendief (1 bp), 30 tot 50 ha geschikt leefgebied wordt beoogd in de voormalige ontginningsplassen langsheen het kanaal. De relaties met en de potenties in de andere ontginningsplassen in deelgebieden 5 en 18 dienen hierbij eveneens aangesneden (via kwaliteitsverbetering habitats en rbb’s). Voor roerdomp is extra leefgebied vereist, voornamelijk te voorzien door toename.
  • In Liereman-Korhaan (1) zijn er ter plaatse Groot Moddergoor en Rode Goor potenties om te komen tot ontwikkeling tot grote aaneengesloten moerasvegetaties met bijkomend broedpotentieel voor porseleinhoen (regelmatige broedvogel) en bruine kiekendief (1 bp). 30-50 ha geschikt leefgebied wordt beoogd (via kwaliteitsverbetering habitats en rbb’s). Voor porseleinhoen is extra leefgebied vereist, voornamelijk te voorzien door toename (30 ha).Het is evident dat andere voorkomende moerasvogelsoorten in de SBZ mee profiteren van de ontwikkeling van deze moerascomplexen.




• Ontwikkeling van een laagveencomplex in de depressie van het Moer bestaande uit alkalisch overgangsveen, blauwgraslanden en ruigten in mozaïek met vochtige hooi- en graslanden, andere rbb’s en alluviaal bos.
  De SBZ is in Vlaanderen belangrijk voor beekbegeleidende graslanden 6410 en laaggelegen schraalland 6510. Het Moer is de enige locatie in de SBZ waar een complex van mesotrofe valleibossen, laagveen en vochtige gras- en hooilanden kan hersteld worden. Volgende doelen worden beoogd: een duurzame kern mesofiel elzenbroekbos (91E0_meso, > 20 ha) door behoud van de actuele oppervlakte en toename van het habitat ter hoogte van de (verlaten) recreatievijvers. Een klein deel van de oppervlakte (10% gedegradeerd alluviaal bos en oud populierenbos) wordt omgevormd tot 7140_base i.f.v. toename van de actuele aanwezige 7140_base. Ontwikkeling van galigaanvegetaties 7120 in goede SVI (minimum 1 ha met een minimale habitatvlek van 0,1 ha) en ontwikkeling van overgangs – en trilveen, kleine zeggenvegetaties, veldrusgraslanden, glanshavergraslanden, dottergraslanden en blauwgrasland.

De SBZ wordt gekenmerkt door diverse types wateren met habitattypische soorten. Vennen maken integraal deel uit van het open heidesysteem (zie Landschap: Heidelandschap). Naast vennen, zijn moerassen, oude ontginningsplassen en poelen typisch voor het gebied. De moerashabitats komen vaak voor in mozaïek met alluviaal bos en/of rbb’s. De waterrijke gebieden zijn belangrijk als broed-, rust- en foerageergebied voor water- en moerasvogels.

Volgende habitats, regionaal belangrijke biotopen en habitattypische soorten zijn van belang in het moeraslandschap:

• van nature eutrofe plassen (3150), laaglandbeek (3260), beekbegeleidende graslanden (6410), laaggelegen schraalland (6510), alkalisch laagveen (7230), alkalisch laagveen op drijftillen (7140_base), alluviaal bos (91E0)
• grote zeggevegetaties (rbbMc), kleine zeggenvegetaties (rbbMs), rietmoeras (rbbMr), moerasbos (rbbSf), dotterbloemgraslanden (rbbHc), moerasspirearuigtes met graslandkenmerken (rbbHf)

Voor deze SBZ worden voor moerashabitats volgende extra oppervlaktes beoogd: + 5 ha voor 3150 (inrichting ontginningsplassen en vijvers), + 9 ha voor 6410, + 5 ha voor 7140_meso/7140_base (in complex), 2 ha voor 6510 en + 0,5 ha voor habitattype 7230. Voor alluviaal bos (91E0) wordt, naast behoud van de actuele oppervlakte, uitbreiding met 8 ha (door omvorming) vooropgesteld (excl. secundair habitat). Lokaal kan secundair alluviaal bos i.f.v. de prioritering hersteld worden naar een doelhabitat in de open sfeer.

Naast de specifieke doelen per habitat en de soorten worden volgende algemene doelen voorop gesteld voor het moeraslandschap:

• Realisatie van een habitatwaardige Wamp en aansluitende wateren met duurzame populaties van grote en kleine modderkruiper.
  Het voorkomen van grote modderkruiper is beperkt tot de Wamp en aanpalende wateren in het Goorken (16). Kleine modderkruiper wordt daarnaast ook nog aangetroffen in de Rode Loop (behorend tot het deelbekken van de Wamp) in de Liereman (1). Verdere vernatuurlijking van de Wamp in het Goorken met een aangepast ruimingsbeheer is noodzakelijk voor herstel van het enige leefgebied van grote modderkruiper in deze SBZ. Bij verbetering van de waterkwaliteit, zijn er grote potenties voor de ontwikkeling van habitat 3260 waardoor de duurzame instandhouding van de soort versterkt wordt. Bij de verbetering van de kwaliteit van het leefgebied is het instandhouden of creëren van ondiepe moerassige plaatsen en wetlands, in contact met de Wamp, van belang.beekherstel (hermeandering door inrichting, herstel stroomkuilenpatroon, inbreng van boomstammen of andere stroomdeflectoren, ...) en een aangepast ruimingsbeheer in de Rode Loop (1) zijn dan weer gunstig voor kleine modderkruiper. Een goede waterkwaliteit is ook hier een belangrijke randvoorwaarde.




• Ontwikkelen van 3 moerascomplexen met broedpopulaties van moerasvogelsoorten
  
  • Het herstel van de laagveenplassen en aanleg van wetlands in het Goorken (16) voor grote modderkruiper wordt gekoppeld aan herstel en ontwikkeling van broedgebied voor roerdomp (1 bp) en bruine Kiekendief (1 bp). De relatie met en de potenties in de Rode Del voor deze soorten (via kwaliteitsverbetering habitats en rbb’s) worden hierbij eveneens aangesproken, 30 tot 50 ha geschikt leefgebied wordt beoogd in Goorken en Rode Del (16) voor genoemde soorten. Voor roerdomp is extra leefgebied vereist, voornamelijk te voorzien door toename.
  • Naast het Goorken (16) zijn er ook potenties in het Geleeg (6) om te komen tot een groot aaneengesloten moerascomplex met broedpotentieel voor roerdomp (1 bp) en bruine kiekendief (1 bp), 30 tot 50 ha geschikt leefgebied wordt beoogd in de voormalige ontginningsplassen langsheen het kanaal. De relaties met en de potenties in de andere ontginningsplassen in deelgebieden 5 en 18 dienen hierbij eveneens aangesneden (via kwaliteitsverbetering habitats en rbb’s). Voor roerdomp is extra leefgebied vereist, voornamelijk te voorzien door toename.
  • In Liereman-Korhaan (1) zijn er ter plaatse Groot Moddergoor en Rode Goor potenties om te komen tot ontwikkeling tot grote aaneengesloten moerasvegetaties met bijkomend broedpotentieel voor porseleinhoen (regelmatige broedvogel) en bruine kiekendief (1 bp). 30-50 ha geschikt leefgebied wordt beoogd (via kwaliteitsverbetering habitats en rbb’s). Voor porseleinhoen is extra leefgebied vereist, voornamelijk te voorzien door toename (30 ha).Het is evident dat andere voorkomende moerasvogelsoorten in de SBZ mee profiteren van de ontwikkeling van deze moerascomplexen.




• Ontwikkeling van een laagveencomplex in de depressie van het Moer bestaande uit alkalisch overgangsveen, blauwgraslanden en ruigten in mozaïek met vochtige hooi- en graslanden, andere rbb’s en alluviaal bos.
  De SBZ is in Vlaanderen belangrijk voor beekbegeleidende graslanden 6410 en laaggelegen schraalland 6510. Het Moer is de enige locatie in de SBZ waar een complex van mesotrofe valleibossen, laagveen en vochtige gras- en hooilanden kan hersteld worden. Volgende doelen worden beoogd: een duurzame kern mesofiel elzenbroekbos (91E0_meso, > 20 ha) door behoud van de actuele oppervlakte en toename van het habitat ter hoogte van de (verlaten) recreatievijvers. Een klein deel van de oppervlakte (10% gedegradeerd alluviaal bos en oud populierenbos) wordt omgevormd tot 7140_base i.f.v. toename van de actuele aanwezige 7140_base. Ontwikkeling van galigaanvegetaties 7120 in goede SVI (minimum 1 ha met een minimale habitatvlek van 0,1 ha) en ontwikkeling van overgangs – en trilveen, kleine zeggenvegetaties, veldrusgraslanden, glanshavergraslanden, dottergraslanden en blauwgrasland.

De SBZ wordt gekenmerkt door diverse types wateren met habitattypische soorten. Vennen maken integraal deel uit van het open heidesysteem (zie Landschap: Heidelandschap). Naast vennen, zijn moerassen, oude ontginningsplassen en poelen typisch voor het gebied. De moerashabitats komen vaak voor in mozaïek met alluviaal bos en/of rbb’s. De waterrijke gebieden zijn belangrijk als broed-, rust- en foerageergebied voor water- en moerasvogels.

Volgende habitats, regionaal belangrijke biotopen en habitattypische soorten zijn van belang in het moeraslandschap:

• van nature eutrofe plassen (3150), laaglandbeek (3260), beekbegeleidende graslanden (6410), laaggelegen schraalland (6510), alkalisch laagveen (7230), alkalisch laagveen op drijftillen (7140_base), alluviaal bos (91E0)
• grote zeggevegetaties (rbbMc), kleine zeggenvegetaties (rbbMs), rietmoeras (rbbMr), moerasbos (rbbSf), dotterbloemgraslanden (rbbHc), moerasspirearuigtes met graslandkenmerken (rbbHf)

Voor deze SBZ worden voor moerashabitats volgende extra oppervlaktes beoogd: + 5 ha voor 3150 (inrichting ontginningsplassen en vijvers), + 9 ha voor 6410, + 5 ha voor 7140_meso/7140_base (in complex), 2 ha voor 6510 en + 0,5 ha voor habitattype 7230. Voor alluviaal bos (91E0) wordt, naast behoud van de actuele oppervlakte, uitbreiding met 8 ha (door omvorming) vooropgesteld (excl. secundair habitat). Lokaal kan secundair alluviaal bos i.f.v. de prioritering hersteld worden naar een doelhabitat in de open sfeer.

Naast de specifieke doelen per habitat en de soorten worden volgende algemene doelen voorop gesteld voor het moeraslandschap:

• Realisatie van een habitatwaardige Wamp en aansluitende wateren met duurzame populaties van grote en kleine modderkruiper.
  Het voorkomen van grote modderkruiper is beperkt tot de Wamp en aanpalende wateren in het Goorken (16). Kleine modderkruiper wordt daarnaast ook nog aangetroffen in de Rode Loop (behorend tot het deelbekken van de Wamp) in de Liereman (1). Verdere vernatuurlijking van de Wamp in het Goorken met een aangepast ruimingsbeheer is noodzakelijk voor herstel van het enige leefgebied van grote modderkruiper in deze SBZ. Bij verbetering van de waterkwaliteit, zijn er grote potenties voor de ontwikkeling van habitat 3260 waardoor de duurzame instandhouding van de soort versterkt wordt. Bij de verbetering van de kwaliteit van het leefgebied is het instandhouden of creëren van ondiepe moerassige plaatsen en wetlands, in contact met de Wamp, van belang.beekherstel (hermeandering door inrichting, herstel stroomkuilenpatroon, inbreng van boomstammen of andere stroomdeflectoren, ...) en een aangepast ruimingsbeheer in de Rode Loop (1) zijn dan weer gunstig voor kleine modderkruiper. Een goede waterkwaliteit is ook hier een belangrijke randvoorwaarde.




• Ontwikkelen van 3 moerascomplexen met broedpopulaties van moerasvogelsoorten
  
  • Het herstel van de laagveenplassen en aanleg van wetlands in het Goorken (16) voor grote modderkruiper wordt gekoppeld aan herstel en ontwikkeling van broedgebied voor roerdomp (1 bp) en bruine Kiekendief (1 bp). De relatie met en de potenties in de Rode Del voor deze soorten (via kwaliteitsverbetering habitats en rbb’s) worden hierbij eveneens aangesproken, 30 tot 50 ha geschikt leefgebied wordt beoogd in Goorken en Rode Del (16) voor genoemde soorten. Voor roerdomp is extra leefgebied vereist, voornamelijk te voorzien door toename.
  • Naast het Goorken (16) zijn er ook potenties in het Geleeg (6) om te komen tot een groot aaneengesloten moerascomplex met broedpotentieel voor roerdomp (1 bp) en bruine kiekendief (1 bp), 30 tot 50 ha geschikt leefgebied wordt beoogd in de voormalige ontginningsplassen langsheen het kanaal. De relaties met en de potenties in de andere ontginningsplassen in deelgebieden 5 en 18 dienen hierbij eveneens aangesneden (via kwaliteitsverbetering habitats en rbb’s). Voor roerdomp is extra leefgebied vereist, voornamelijk te voorzien door toename.
  • In Liereman-Korhaan (1) zijn er ter plaatse Groot Moddergoor en Rode Goor potenties om te komen tot ontwikkeling tot grote aaneengesloten moerasvegetaties met bijkomend broedpotentieel voor porseleinhoen (regelmatige broedvogel) en bruine kiekendief (1 bp). 30-50 ha geschikt leefgebied wordt beoogd (via kwaliteitsverbetering habitats en rbb’s). Voor porseleinhoen is extra leefgebied vereist, voornamelijk te voorzien door toename (30 ha).Het is evident dat andere voorkomende moerasvogelsoorten in de SBZ mee profiteren van de ontwikkeling van deze moerascomplexen.




• Ontwikkeling van een laagveencomplex in de depressie van het Moer bestaande uit alkalisch overgangsveen, blauwgraslanden en ruigten in mozaïek met vochtige hooi- en graslanden, andere rbb’s en alluviaal bos.
  De SBZ is in Vlaanderen belangrijk voor beekbegeleidende graslanden 6410 en laaggelegen schraalland 6510. Het Moer is de enige locatie in de SBZ waar een complex van mesotrofe valleibossen, laagveen en vochtige gras- en hooilanden kan hersteld worden. Volgende doelen worden beoogd: een duurzame kern mesofiel elzenbroekbos (91E0_meso, > 20 ha) door behoud van de actuele oppervlakte en toename van het habitat ter hoogte van de (verlaten) recreatievijvers. Een klein deel van de oppervlakte (10% gedegradeerd alluviaal bos en oud populierenbos) wordt omgevormd tot 7140_base i.f.v. toename van de actuele aanwezige 7140_base. Ontwikkeling van galigaanvegetaties 7120 in goede SVI (minimum 1 ha met een minimale habitatvlek van 0,1 ha) en ontwikkeling van overgangs – en trilveen, kleine zeggenvegetaties, veldrusgraslanden, glanshavergraslanden, dottergraslanden en blauwgrasland.

Grote delen van het vogelrichtlijngebied zijn in landbouwgebruik. Kleinschalige agrarische landschappen die aansluiten op heidegebieden vormen belangrijke foerageergebieden voor de kenmerkende heidevogels als blauwe kiekendief en korhoen. De tussenliggende graslandpercelen variëren sterk in trofie- en vochtigheidsgraad (van droog over vochtig tot zeer nat). In de graslandpercelen zijn er poelen, tijdelijke natte depressies en permanente wateren. Daarnaast verschillen ze van begraasd tot verruigd. Er is een rijk en gevarieerd prooiaanbod aan ongewervelden, visjes, amfibieën, kleine zoogdieren en zangvogels.

Naast soorten die in nat grasland broeden, vinden soorten die in natte graslanden foerageren zoals kemphaan, regenwulp, zwartkopmeeuw, grote zilverreiger, roerdomp, bruine kiekendief en doortrekkende en overwinterende eendensoorten zoals bergeend, krakeend, kuifeend, pijlstaart, slobeend, smient, tafeleend en wintertaling er ook een plaats. Om de verschillende ruimte-eisende soorten voldoende foerageermogelijkheden te bieden zijn één of meerdere graslandcomplexen met een gezamenlijke oppervlakte van 200 ha nodig, waarvan minstens 100 ha nat tot zeer nat is. Globaal hebben deze graslandcomplexen een open tot halfopen karakter.

Lokaal is er een dicht netwerk van KLE’s en structuurrijke overgangen naar aansluitende natuurcomplexen. Het netwerk van KLE’s vormt ook leefgebied voor vleermuizen spec. en kamsalamander. Binnen het mozaïekrijk weidevogelgebied liften ook verschillende rbb’s mee.

Grote delen van het vogelrichtlijngebied zijn in landbouwgebruik. Kleinschalige agrarische landschappen die aansluiten op heidegebieden vormen belangrijke foerageergebieden voor de kenmerkende heidevogels als blauwe kiekendief en korhoen. De tussenliggende graslandpercelen variëren sterk in trofie- en vochtigheidsgraad (van droog over vochtig tot zeer nat). In de graslandpercelen zijn er poelen, tijdelijke natte depressies en permanente wateren. Daarnaast verschillen ze van begraasd tot verruigd. Er is een rijk en gevarieerd prooiaanbod aan ongewervelden, visjes, amfibieën, kleine zoogdieren en zangvogels.

Naast soorten die in nat grasland broeden, vinden soorten die in natte graslanden foerageren zoals kemphaan, regenwulp, zwartkopmeeuw, grote zilverreiger, roerdomp, bruine kiekendief en doortrekkende en overwinterende eendensoorten zoals bergeend, krakeend, kuifeend, pijlstaart, slobeend, smient, tafeleend en wintertaling er ook een plaats. Om de verschillende ruimte-eisende soorten voldoende foerageermogelijkheden te bieden zijn één of meerdere graslandcomplexen met een gezamenlijke oppervlakte van 200 ha nodig, waarvan minstens 100 ha nat tot zeer nat is. Globaal hebben deze graslandcomplexen een open tot halfopen karakter.

Lokaal is er een dicht netwerk van KLE’s en structuurrijke overgangen naar aansluitende natuurcomplexen. Het netwerk van KLE’s vormt ook leefgebied voor vleermuizen spec. en kamsalamander. Binnen het mozaïekrijk weidevogelgebied liften ook verschillende rbb’s mee.

Grote delen van het vogelrichtlijngebied zijn in landbouwgebruik. Kleinschalige agrarische landschappen die aansluiten op heidegebieden vormen belangrijke foerageergebieden voor de kenmerkende heidevogels als blauwe kiekendief en korhoen. De tussenliggende graslandpercelen variëren sterk in trofie- en vochtigheidsgraad (van droog over vochtig tot zeer nat). In de graslandpercelen zijn er poelen, tijdelijke natte depressies en permanente wateren. Daarnaast verschillen ze van begraasd tot verruigd. Er is een rijk en gevarieerd prooiaanbod aan ongewervelden, visjes, amfibieën, kleine zoogdieren en zangvogels.

Naast soorten die in nat grasland broeden, vinden soorten die in natte graslanden foerageren zoals kemphaan, regenwulp, zwartkopmeeuw, grote zilverreiger, roerdomp, bruine kiekendief en doortrekkende en overwinterende eendensoorten zoals bergeend, krakeend, kuifeend, pijlstaart, slobeend, smient, tafeleend en wintertaling er ook een plaats. Om de verschillende ruimte-eisende soorten voldoende foerageermogelijkheden te bieden zijn één of meerdere graslandcomplexen met een gezamenlijke oppervlakte van 200 ha nodig, waarvan minstens 100 ha nat tot zeer nat is. Globaal hebben deze graslandcomplexen een open tot halfopen karakter.

Lokaal is er een dicht netwerk van KLE’s en structuurrijke overgangen naar aansluitende natuurcomplexen. Het netwerk van KLE’s vormt ook leefgebied voor vleermuizen spec. en kamsalamander. Binnen het mozaïekrijk weidevogelgebied liften ook verschillende rbb’s mee.

Grote delen van het vogelrichtlijngebied zijn in landbouwgebruik. Kleinschalige agrarische landschappen die aansluiten op heidegebieden vormen belangrijke foerageergebieden voor de kenmerkende heidevogels als blauwe kiekendief en korhoen. De tussenliggende graslandpercelen variëren sterk in trofie- en vochtigheidsgraad (van droog over vochtig tot zeer nat). In de graslandpercelen zijn er poelen, tijdelijke natte depressies en permanente wateren. Daarnaast verschillen ze van begraasd tot verruigd. Er is een rijk en gevarieerd prooiaanbod aan ongewervelden, visjes, amfibieën, kleine zoogdieren en zangvogels.

Naast soorten die in nat grasland broeden, vinden soorten die in natte graslanden foerageren zoals kemphaan, regenwulp, zwartkopmeeuw, grote zilverreiger, roerdomp, bruine kiekendief en doortrekkende en overwinterende eendensoorten zoals bergeend, krakeend, kuifeend, pijlstaart, slobeend, smient, tafeleend en wintertaling er ook een plaats. Om de verschillende ruimte-eisende soorten voldoende foerageermogelijkheden te bieden zijn één of meerdere graslandcomplexen met een gezamenlijke oppervlakte van 200 ha nodig, waarvan minstens 100 ha nat tot zeer nat is. Globaal hebben deze graslandcomplexen een open tot halfopen karakter.

Lokaal is er een dicht netwerk van KLE’s en structuurrijke overgangen naar aansluitende natuurcomplexen. Het netwerk van KLE’s vormt ook leefgebied voor vleermuizen spec. en kamsalamander. Binnen het mozaïekrijk weidevogelgebied liften ook verschillende rbb’s mee.

Grote delen van het vogelrichtlijngebied zijn in landbouwgebruik. Kleinschalige agrarische landschappen die aansluiten op heidegebieden vormen belangrijke foerageergebieden voor de kenmerkende heidevogels als blauwe kiekendief en korhoen. De tussenliggende graslandpercelen variëren sterk in trofie- en vochtigheidsgraad (van droog over vochtig tot zeer nat). In de graslandpercelen zijn er poelen, tijdelijke natte depressies en permanente wateren. Daarnaast verschillen ze van begraasd tot verruigd. Er is een rijk en gevarieerd prooiaanbod aan ongewervelden, visjes, amfibieën, kleine zoogdieren en zangvogels.

Naast soorten die in nat grasland broeden, vinden soorten die in natte graslanden foerageren zoals kemphaan, regenwulp, zwartkopmeeuw, grote zilverreiger, roerdomp, bruine kiekendief en doortrekkende en overwinterende eendensoorten zoals bergeend, krakeend, kuifeend, pijlstaart, slobeend, smient, tafeleend en wintertaling er ook een plaats. Om de verschillende ruimte-eisende soorten voldoende foerageermogelijkheden te bieden zijn één of meerdere graslandcomplexen met een gezamenlijke oppervlakte van 200 ha nodig, waarvan minstens 100 ha nat tot zeer nat is. Globaal hebben deze graslandcomplexen een open tot halfopen karakter.

Lokaal is er een dicht netwerk van KLE’s en structuurrijke overgangen naar aansluitende natuurcomplexen. Het netwerk van KLE’s vormt ook leefgebied voor vleermuizen spec. en kamsalamander. Binnen het mozaïekrijk weidevogelgebied liften ook verschillende rbb’s mee.

Grote delen van het vogelrichtlijngebied zijn in landbouwgebruik. Kleinschalige agrarische landschappen die aansluiten op heidegebieden vormen belangrijke foerageergebieden voor de kenmerkende heidevogels als blauwe kiekendief en korhoen. De tussenliggende graslandpercelen variëren sterk in trofie- en vochtigheidsgraad (van droog over vochtig tot zeer nat). In de graslandpercelen zijn er poelen, tijdelijke natte depressies en permanente wateren. Daarnaast verschillen ze van begraasd tot verruigd. Er is een rijk en gevarieerd prooiaanbod aan ongewervelden, visjes, amfibieën, kleine zoogdieren en zangvogels.

Naast soorten die in nat grasland broeden, vinden soorten die in natte graslanden foerageren zoals kemphaan, regenwulp, zwartkopmeeuw, grote zilverreiger, roerdomp, bruine kiekendief en doortrekkende en overwinterende eendensoorten zoals bergeend, krakeend, kuifeend, pijlstaart, slobeend, smient, tafeleend en wintertaling er ook een plaats. Om de verschillende ruimte-eisende soorten voldoende foerageermogelijkheden te bieden zijn één of meerdere graslandcomplexen met een gezamenlijke oppervlakte van 200 ha nodig, waarvan minstens 100 ha nat tot zeer nat is. Globaal hebben deze graslandcomplexen een open tot halfopen karakter.

Lokaal is er een dicht netwerk van KLE’s en structuurrijke overgangen naar aansluitende natuurcomplexen. Het netwerk van KLE’s vormt ook leefgebied voor vleermuizen spec. en kamsalamander. Binnen het mozaïekrijk weidevogelgebied liften ook verschillende rbb’s mee.

Grote delen van het vogelrichtlijngebied zijn in landbouwgebruik. Kleinschalige agrarische landschappen die aansluiten op heidegebieden vormen belangrijke foerageergebieden voor de kenmerkende heidevogels als blauwe kiekendief en korhoen. De tussenliggende graslandpercelen variëren sterk in trofie- en vochtigheidsgraad (van droog over vochtig tot zeer nat). In de graslandpercelen zijn er poelen, tijdelijke natte depressies en permanente wateren. Daarnaast verschillen ze van begraasd tot verruigd. Er is een rijk en gevarieerd prooiaanbod aan ongewervelden, visjes, amfibieën, kleine zoogdieren en zangvogels.

Naast soorten die in nat grasland broeden, vinden soorten die in natte graslanden foerageren zoals kemphaan, regenwulp, zwartkopmeeuw, grote zilverreiger, roerdomp, bruine kiekendief en doortrekkende en overwinterende eendensoorten zoals bergeend, krakeend, kuifeend, pijlstaart, slobeend, smient, tafeleend en wintertaling er ook een plaats. Om de verschillende ruimte-eisende soorten voldoende foerageermogelijkheden te bieden zijn één of meerdere graslandcomplexen met een gezamenlijke oppervlakte van 200 ha nodig, waarvan minstens 100 ha nat tot zeer nat is. Globaal hebben deze graslandcomplexen een open tot halfopen karakter.

Lokaal is er een dicht netwerk van KLE’s en structuurrijke overgangen naar aansluitende natuurcomplexen. Het netwerk van KLE’s vormt ook leefgebied voor vleermuizen spec. en kamsalamander. Binnen het mozaïekrijk weidevogelgebied liften ook verschillende rbb’s mee.

Grote delen van het vogelrichtlijngebied zijn in landbouwgebruik. Kleinschalige agrarische landschappen die aansluiten op heidegebieden vormen belangrijke foerageergebieden voor de kenmerkende heidevogels als blauwe kiekendief en korhoen. De tussenliggende graslandpercelen variëren sterk in trofie- en vochtigheidsgraad (van droog over vochtig tot zeer nat). In de graslandpercelen zijn er poelen, tijdelijke natte depressies en permanente wateren. Daarnaast verschillen ze van begraasd tot verruigd. Er is een rijk en gevarieerd prooiaanbod aan ongewervelden, visjes, amfibieën, kleine zoogdieren en zangvogels.

Naast soorten die in nat grasland broeden, vinden soorten die in natte graslanden foerageren zoals kemphaan, regenwulp, zwartkopmeeuw, grote zilverreiger, roerdomp, bruine kiekendief en doortrekkende en overwinterende eendensoorten zoals bergeend, krakeend, kuifeend, pijlstaart, slobeend, smient, tafeleend en wintertaling er ook een plaats. Om de verschillende ruimte-eisende soorten voldoende foerageermogelijkheden te bieden zijn één of meerdere graslandcomplexen met een gezamenlijke oppervlakte van 200 ha nodig, waarvan minstens 100 ha nat tot zeer nat is. Globaal hebben deze graslandcomplexen een open tot halfopen karakter.

Lokaal is er een dicht netwerk van KLE’s en structuurrijke overgangen naar aansluitende natuurcomplexen. Het netwerk van KLE’s vormt ook leefgebied voor vleermuizen spec. en kamsalamander. Binnen het mozaïekrijk weidevogelgebied liften ook verschillende rbb’s mee.

Grote delen van het vogelrichtlijngebied zijn in landbouwgebruik. Kleinschalige agrarische landschappen die aansluiten op heidegebieden vormen belangrijke foerageergebieden voor de kenmerkende heidevogels als blauwe kiekendief en korhoen. De tussenliggende graslandpercelen variëren sterk in trofie- en vochtigheidsgraad (van droog over vochtig tot zeer nat). In de graslandpercelen zijn er poelen, tijdelijke natte depressies en permanente wateren. Daarnaast verschillen ze van begraasd tot verruigd. Er is een rijk en gevarieerd prooiaanbod aan ongewervelden, visjes, amfibieën, kleine zoogdieren en zangvogels.

Naast soorten die in nat grasland broeden, vinden soorten die in natte graslanden foerageren zoals kemphaan, regenwulp, zwartkopmeeuw, grote zilverreiger, roerdomp, bruine kiekendief en doortrekkende en overwinterende eendensoorten zoals bergeend, krakeend, kuifeend, pijlstaart, slobeend, smient, tafeleend en wintertaling er ook een plaats. Om de verschillende ruimte-eisende soorten voldoende foerageermogelijkheden te bieden zijn één of meerdere graslandcomplexen met een gezamenlijke oppervlakte van 200 ha nodig, waarvan minstens 100 ha nat tot zeer nat is. Globaal hebben deze graslandcomplexen een open tot halfopen karakter.

Lokaal is er een dicht netwerk van KLE’s en structuurrijke overgangen naar aansluitende natuurcomplexen. Het netwerk van KLE’s vormt ook leefgebied voor vleermuizen spec. en kamsalamander. Binnen het mozaïekrijk weidevogelgebied liften ook verschillende rbb’s mee.

Grote delen van het vogelrichtlijngebied zijn in landbouwgebruik. Kleinschalige agrarische landschappen die aansluiten op heidegebieden vormen belangrijke foerageergebieden voor de kenmerkende heidevogels als blauwe kiekendief en korhoen. De tussenliggende graslandpercelen variëren sterk in trofie- en vochtigheidsgraad (van droog over vochtig tot zeer nat). In de graslandpercelen zijn er poelen, tijdelijke natte depressies en permanente wateren. Daarnaast verschillen ze van begraasd tot verruigd. Er is een rijk en gevarieerd prooiaanbod aan ongewervelden, visjes, amfibieën, kleine zoogdieren en zangvogels.

Naast soorten die in nat grasland broeden, vinden soorten die in natte graslanden foerageren zoals kemphaan, regenwulp, zwartkopmeeuw, grote zilverreiger, roerdomp, bruine kiekendief en doortrekkende en overwinterende eendensoorten zoals bergeend, krakeend, kuifeend, pijlstaart, slobeend, smient, tafeleend en wintertaling er ook een plaats. Om de verschillende ruimte-eisende soorten voldoende foerageermogelijkheden te bieden zijn één of meerdere graslandcomplexen met een gezamenlijke oppervlakte van 200 ha nodig, waarvan minstens 100 ha nat tot zeer nat is. Globaal hebben deze graslandcomplexen een open tot halfopen karakter.

Lokaal is er een dicht netwerk van KLE’s en structuurrijke overgangen naar aansluitende natuurcomplexen. Het netwerk van KLE’s vormt ook leefgebied voor vleermuizen spec. en kamsalamander. Binnen het mozaïekrijk weidevogelgebied liften ook verschillende rbb’s mee.

Grote delen van het vogelrichtlijngebied zijn in landbouwgebruik. Kleinschalige agrarische landschappen die aansluiten op heidegebieden vormen belangrijke foerageergebieden voor de kenmerkende heidevogels als blauwe kiekendief en korhoen. De tussenliggende graslandpercelen variëren sterk in trofie- en vochtigheidsgraad (van droog over vochtig tot zeer nat). In de graslandpercelen zijn er poelen, tijdelijke natte depressies en permanente wateren. Daarnaast verschillen ze van begraasd tot verruigd. Er is een rijk en gevarieerd prooiaanbod aan ongewervelden, visjes, amfibieën, kleine zoogdieren en zangvogels.

Naast soorten die in nat grasland broeden, vinden soorten die in natte graslanden foerageren zoals kemphaan, regenwulp, zwartkopmeeuw, grote zilverreiger, roerdomp, bruine kiekendief en doortrekkende en overwinterende eendensoorten zoals bergeend, krakeend, kuifeend, pijlstaart, slobeend, smient, tafeleend en wintertaling er ook een plaats. Om de verschillende ruimte-eisende soorten voldoende foerageermogelijkheden te bieden zijn één of meerdere graslandcomplexen met een gezamenlijke oppervlakte van 200 ha nodig, waarvan minstens 100 ha nat tot zeer nat is. Globaal hebben deze graslandcomplexen een open tot halfopen karakter.

Lokaal is er een dicht netwerk van KLE’s en structuurrijke overgangen naar aansluitende natuurcomplexen. Het netwerk van KLE’s vormt ook leefgebied voor vleermuizen spec. en kamsalamander. Binnen het mozaïekrijk weidevogelgebied liften ook verschillende rbb’s mee.

Grote delen van het vogelrichtlijngebied zijn in landbouwgebruik. Kleinschalige agrarische landschappen die aansluiten op heidegebieden vormen belangrijke foerageergebieden voor de kenmerkende heidevogels als blauwe kiekendief en korhoen. De tussenliggende graslandpercelen variëren sterk in trofie- en vochtigheidsgraad (van droog over vochtig tot zeer nat). In de graslandpercelen zijn er poelen, tijdelijke natte depressies en permanente wateren. Daarnaast verschillen ze van begraasd tot verruigd. Er is een rijk en gevarieerd prooiaanbod aan ongewervelden, visjes, amfibieën, kleine zoogdieren en zangvogels.

Naast soorten die in nat grasland broeden, vinden soorten die in natte graslanden foerageren zoals kemphaan, regenwulp, zwartkopmeeuw, grote zilverreiger, roerdomp, bruine kiekendief en doortrekkende en overwinterende eendensoorten zoals bergeend, krakeend, kuifeend, pijlstaart, slobeend, smient, tafeleend en wintertaling er ook een plaats. Om de verschillende ruimte-eisende soorten voldoende foerageermogelijkheden te bieden zijn één of meerdere graslandcomplexen met een gezamenlijke oppervlakte van 200 ha nodig, waarvan minstens 100 ha nat tot zeer nat is. Globaal hebben deze graslandcomplexen een open tot halfopen karakter.

Lokaal is er een dicht netwerk van KLE’s en structuurrijke overgangen naar aansluitende natuurcomplexen. Het netwerk van KLE’s vormt ook leefgebied voor vleermuizen spec. en kamsalamander. Binnen het mozaïekrijk weidevogelgebied liften ook verschillende rbb’s mee.